KARINA

Matapos ang mahaba-habang pagpupumiit ni Mom kay Minjeong ay sumama na din siya sa family dinner naming. Hindi ko din maintindihan kung anong trip ni Mom. Hindi nga niya ako pinatapos manlang sa pag-eexplain na we’re just magkakilala.

Ilang beses din akong nagsorry kay Minjeong pero she said na it’s okay naman daw since wala naman daw naghihintay sakaniya sa bahay nila since she’s alone. Her parents daw ay nasa US. Umuuwi lamang ditto kapag may occasion, gustong magbakasyon or business trip.

Madami na din akong nalaman sakaniya since mahaba haba din ang naging biyahe papunta sa restaurant kung saan nagpareserve si Mom. Talagang nagkwentuhan lang kami buong byahe. Nasanay na nga din ako sa emotionless, blank, cold or whatever you called that na attitude / face

“So, classmates ba kayo ni Rina? Saan kayo nagkakilala? OMG I wanna know kung ano love story niyo!” I facepalmed.

Akala ko ba she’s strict and she wants me na study first muna? What happened?

“Mom” Pagbabanta ko at pinanlakihan siya ng mata. Nginitian lang naman niya ako at ibinaling muli ang tingin kay Minjeong

“we’re not classmates po. Ibang section po ako. We’re only together when we have practice for the battle of the bands that will happen next week po” tumango tango naman sakaniya si Mom.

Open naman kasi ako sakaniya kaya alam niya yung mga nangyayari at events sa school naming kaya siguro hindi na din siya nagtanong about the battle of the bands

Alam din naman kasi niya na I’m the president of our class and piano lang ang alam kong tugtugin plus, mahiyain ako kaya I doubt naman na mapagkakamalan niya na kasali ako sa band.

“You’re very beautiful. Since when ka pa nanliligaw kay Rina?” nanlaki lang lalo ang mata ko sa tanong niya. I looked at Minjeong and saw her looking back at me

Bakit ba kasi lagi kaming napagkakamalan na couple or nagliligawan?

“I’m not actually her manliligaw po” magalang na sagot ni Minjeong

I saw how my mother eyebrows furrowed, “bakit hindi?” I facepalmed once again

Why is my mom like this?!

“I actually thought you’re her manliligaw kasi Rina is holding a flower” sabi ni Mom at itinuro ang bulaklak na nasa tabi ko. “So, saan galling yun?” dagdag niya

“that is from Jeno, mom. My real manliligaw”

“hay nako, rina. Bawal ang boyfriend!” bawal boyfriend?! Pero here she is, entertaining Minjeong who she thought is my manliligaw? What’s wrong with her?

“Mag girlfriend ka nalang. Look, Minjeong is here oh” kung makapagsalita naman si mom parang kilalang kilala na niya si Minjeong

“What is manliligaw?” I forgot my little sister is here

Si Mom kasi!

“You’re too young for that, baby. Eat your pasta na” My sister, Kate, smiled at my Mom making me giggle. She’s just too cute!

“Minmin” my five years old sister mumbled. I looked at her and notice my Mom and Minjeong is looking at her too. Pare-parehas kasi kaming may Minmin sa pangalan. jiMIN, MINjeong, MINnie.

“Ate minmin!” she pointed at Minjeong. Minjeong pointed at her herself and my sister nodded.

“Why baby?” luh? Baby?

“pwetty!! Marry me, soon ate minmin!!” natawa naman si Mom sa kapatid ko. Aliw na aliw siya kay Minjeong. Pero marry?! Luh?! Nahihibang na din yata ‘tong kapatid ko.

Pero hindi ba mas nahihibang ako kung papatulan ko pa yung kapatid ko na limang taong gulang?

Wala naman problema kasi sa sinabi niya

She’s too young. Wala pa naman siyang naiintindihan.

“Mauunahan ka pa yata ng kapatid mo, Rina” natatawang sabi ni Mom. I just glared at her at nagpatuloy nalang sa pagkain

“Ang pikon talaga nitong anak ko. Pagpasensiyahan mo na siya, Minjeong, huh?” tumango lang naman si Minjeong

“Okay lang po tita”

Nagpatuloy naman kami sa pagkain habang nagkekwento ang cute kong kapatid. Natatawa kami sa mga kwento niya kaya naman nawala ang focus ni Mom kah Minjeong.

Or

So

I

Thought

“Minjeong, maiba ako. May kotse ka ba?” Hindi maganda ang kutob ko dito

“Ah, yes po tita. Hindi ko lang po dala ngayon since akala ko po maaga kami makakauwi” sagot naman ni Minjeong.

Tumango tango naman sakaniya si Mom

“Bakit po pala?”

“You know, yung anak ko, wala kasi siyang kotse and umaasa lang siya saakin. Susunduin ko or mag cocommute siya. As a Mom, siyempre, kapag busy ako at hindi ko siya nasusundo, nagaalala ako since minsan alas sais na talaga siya nakakauwi. Teka, saan ka ba nakatira?” Hindi ko mabasa kung ano ang nasa utak ni Minjeong because hindi talaga nagbabago ang expression niya sa mukha

I wonder kung bakit hindi manlang natatakot si Mom.

Baka sanay na talaga siya because nag dedeal din siya with clients like Minjeong?

Yung parang masama yung loob? Walang emosyon?

“Sa Chateau po ako nakatira, tita” nakita ko naman na nagliwanag ang mukha ni Mom. Parang alam ko na kung saan ito papunta

“Isang daan lang naman pala siya papunta sa Del Pueblo! So Minjeong, as my daughters manliligaw, and favor ko na rin sana. Kaya mo ba ihatid siya sa hapon? Nabanggit kasi niya na kasali ka naman din daw sa the battle of the bands” nakatawang sabi ni Mom.

Hindi ko alam kung ilang beses na akong nagulat ngayong araw na ito

Alam ko na naman kung saan patungo yung nangyayari pero hindi ko parin talaga maiwasang magulat

Si Mom kasi eh!

Ano ba itong ginagawa niya? Binigyan niya pa talaga ng responsibility si Minjeon