"Tahlil sonuçların gayet iyi. Gün geçtikçe anne olmaya daha çok yaklaşıyorsun. Unutma, bu hafta daha sık birlikte olmalısınız. Mümkünse gün içinde birkaç kez olmalı. kalitesi açısından ilk boşalma her zaman daha önemli. Sizin için biraz yorucu olacak ama... Bebeğini kucağına aldığında buna değdiğini göreceksin. Şartlar şu an çok müsait. Bu fırsatı yakalamışken şansını sonuna kadar değerlendirmelisin."

Son 4 yıldır olduğu gibi, doktorun Bayan Lee ile randevudaydın. Evleneli 5 yıl olmuştu. Hamile kalamaman ilk önce rahatsız etmese de, bir yılın sonunda elde ettiğin başarısızlık sebepler aramaya itmişti seni. Aradığın çözüme hala ulaşamamış da olsan, deniyordun işte.

"Teşekkürler doktor." gülümseyerek elini sıktın. "Bu defa hamilelik şikayetlerimi dinleyeceksiniz."

Kıkırtılarınız klinikte yankılanırken çantanı omzuna takıp, canlanan umutlarınla odadan çıktın.

***

"Ben de seni çok özledim."

"Bu gece olmaz, karıma söz verdim."

"Biliyorum çok ihmal ettim seni, biraz daha dayan sevgilim."

Yatak odandan gelen fısıltılar son derece tanıdık bir sese aitken, bir o kadar da yabancı tınılar barındırıyordu içinde.

Senden başka kimi özlüyordu?

Sevgilim mi demişti az önce senden başkasına?

Oysa ki hayatları birleştirmek böyle olmamalıydı.

Evlilik yemininiz kulaklarında çınlıyordu.

'Ölüm bizi ayırıncaya kadar...'

Daha fazlasını duymak istemiyordun. Yeniden koridoru geçip, evinin kapısını açtın.

"Ben geldim..." kapıyı sesli bir şekilde kapatıp üzerini çıkarmaya koyuldun. Zamanı geri alamasan da, aynı sahneyi farklı bir şekilde çekebili