"Tsk" rinig at dama ni Seulgi ang pagkainis ni Joy nang iclick nito ang kanyang dila.

Isang araw na ang nakalipas simula nung nawawala si Haetnim. At para sa isang di namam kalakihang subdivision, kung saan lahat halos ng mga naninirahan dito ay familiar na sa isa't-isa, ineexpect ni Joy na paglipas ng gabi'y may kakatok sa kanyang pintuan at may butihing kapitbahay ang sasalubong sa kanya, upang isauli ang nawawala niyang alaga.
 

But that wasn’t the case.

Kaya naman, kinabukasan, minabuti na nila Joy at Seulgi na gumising ng maaga upang hanapin ulit si Haetnim at ipagbigay alam ito sa mga di pa aware na nawawala ang baby niyang aso, kahit na nagput up na sila ng missing print-outs kung saan saan nung isang araw.

Nang mapadaan sila sa Central park kung tawagin, napansin nila na isa sa mga misssing print-outs na nakadikit sa tangkay ng punong nakatirik malapit sa playground ay sinulatan.
 

"Siraulo!" kumento ni Joy nang makatindig na siya ng ayos mula sa pagkakatuwad upang basahin ang scribbled part ng printout, "sinong tanga namang masusulat ng ganyan??!"

Kibit balikat lamang si Seulgi.

"Baka yung mga umaaligid sayo na ilang beses ka ng tinatanong kung gusto mo maging magtext mate", tatawa tawang ika niya at inabot ang isa pa ulit na 'Missing Haetnim' printout kay Joy, "takpan mo nalang siguro ulit".
Halata pa rin ang inis sa mukha ni Joy, hinila niya ang navandalized na papel, saka pinunit punit at tinapon sa malapit na basurahan. Kinuha niya yung kanina pang inaabot sa kanya ni Seulgi at saka kinabit sa puno.

"Gusto ko lang namang mahanap na si Haetnim!", mungkahi nito, "pero may mga shutang naghahanap pa yata ng away!"

krrinng krriingg.
 

"Hello?" sagot nitong dalaga. About time na dumating yung tawag na nung isang araw pa niya sana hinihintay.
"Hi, baby! Did Yeri came to see you?" tanong mula sa kabilang linya.

"Ugh...no." sagot niya. Hindi siya ang inaasahan nito.

"She said she’ll welcome you last night eh but something came up daw? Tapos this morning she said she will na"
"Oh no..that's okay...I was pretty occupied last night din"

"Why? Having troubles with moving in?"
"Actually, no. Well, I still have some boxes to sort then I'm all good na but that's not it.."

"Then what is it?"

Barrrrfff arrrf arrff.

"Wendy baby? What's that?!"
"BARFIEEE! NO!”

“Wendy??”

“Mom, I'm sorry. I have to hang up! Call you later! Love you, bye!"

Ding dong ding dong.
Tunog ng doorbell ng paulit ulit.

Di tuloy mapakali ang asong si Barfie sa kakascratch ng pinto in hopes siguro na mabuksan ito kahit di naman nito abot ang doorknob.
Naexcite din kasi makita yung tao sa kabilang side ng pinto.

"Saglit lang ho!" takbo papalapit ng dalaga sa may pintuan upang buhatin si Barfie at saka binuksan ang pinto.
Isang halos kasing tangkad lang din niyang babae ang nakatayo sa harap niya at mukhang antok pa.

"Yow, Wendy" bati sa kanya ng bisita.

Kumawala si Barfie mula sa pagkakakarga sa kanya at nagtatalon sa harap ng babae.
"Nyaay jusq po~~" kumaripas ng takbo paloob at agad naupo sa may bar stool upang di sya maabot nung asong tuwang tuwa na makita sya at walang tigil sa pag wagwag ng buntot.

"She likes you, Yeri!" kumento ni Wendy nang makita ang reaksyon nung aso sa pinsan niya.
"Like like mo mukha mo!" naiiyak na sagot ni Yeri, "kunin mo parang tanga to! Baka kagatin ako neto!"