Hinatak ako ni Seungwan papasok sa Jollibee, kung saan sila magd-date ni Joy, ang kanyang jowa for two months. Sabi sakin ni Seungwan, may isasama daw na kaibigan si Joy, kaya naisip niyang isama nalang din ako para hindi ma-awkward ang kanyang kaibigan.

“Sure ka bang gusto ni Joy na kasama mo ko?” Pabulong kong tanong ko kay Seungwan, habang hinahanap niya sa paligid kung nasaan si Joy. Hindi masyadong masikip ngayon dahil kakatapos pa lang ng Christmas break, at malapit sa school namin ang branch na ‘to. “Feel ko talaga ayaw na niya kong makita kasi dati natapunan ko siya ng tubig.”

“Sure ako! Tsaka siya na mismo nagsabi na magdala ako ng kaibigan, eh alam niya naman na ikaw pinaka close ko, diba?” Sabi ni Seungwan, nakangiti para ipaalala sakin na hindi ko kailangan matakot.

Tinignan ni Seungwan ang kanyang phone, habang nakabukas ang Messenger app. Ayon sa message ni Joy, nasa second floor daw sila, malapit sa aircon. Naunang pumanhik si Seungwan, at bumuntot nalang ako sakanya para naman hindi ako ang unang makita.

“Baby ko!” Bati ni Seungwan, nakataas parehong kamay na para bang yayakap siya. Nakangiti naman ang kanyang jowa; ang ngiting bagay na bagay sa kanyang mukha. “Kamusta bakasyon? Kamusta kayo nung pasko?”

Tumayo si Joy para masalo ang yakap ni Seungwan. “Babylabs koooo~! Namiss kita! Sana kasama ka namin sa Cavite nun kasi sobrang daming pagkain tsaka ang ganda nung fireworks nung New Year.”

Habang nagkukumustahan sila, napatingin ako sa upuan na katabi nung inuupuan kanina ni Joy. Doon, may nakaupong babae; maputi, medyo kasing tangkad siguro ni Seungwan. Mukhang yayamanin tulad ni Joy, kitang kita naman sa gold niyang relo at red niya na dress. Hindi agaw-pansin ang kulay ng lip tint niya at para bang effortless lang ang buhok niyang nakababa.

Simple ang paghahanda, pero ang ganda niya.

“Um… tititigan mo lang ba ako?”

Napatingin si Seungwan at Joy sakanya. Ako naman, namula.

“Ah, Seulgi! Si Irene pala, from Commerce.” Sabi ni Joy. “Senior na sya, pero close kami kahit matanda na siya tsaka ibang course kasi anak siya ng business partner ng pamilya ko. So bata palang kami, magkakilala na kami. Irene, eto yung friend ng jowa ko, si Seulgi.”

“Nice to meet you po ate Irene…” Bati ko, may nakahanda nang kamay para makipag-shake hands.

Tinignan lang ni Irene ang kamay ko, at inirapan niya. “Wag mo na kong tawaging ate. Ayokong gamitin niyo ang edad ko para makakuha ng libre saakin.”

Binalik ko nalang ang kamay ko sa bulsa ng pantalon ko. Napatingin nalang si Seungwan kay Joy, para bang nagmamakaawa na gumawa ng paraan para hindi masyadong tense ang paligid.

Sana nga, yun ang pinag-uusapan nila through their eyes, kasi wala na kong ibang matignan kundi ang sahig.

“Ah, oorder na pala kami ni Seungwan ng pagkain! Dahil kaclose naman namin kayo, alam na namin kung ano gusto niyo kainin~” Sabi ni Joy.

Aba’y putangina!

Maiiwan pa ako kasama nitong Irene na ‘to!

Inilapag ni Seungwan ang bag niya sa upuan na katapat ng kay Joy pagkatapos kunin ang kanyang wallet. Wala akong ibang option kundi maupo sa harap ni Irene.

Nang umalis na sila para umorder, nag-exhale ng malakas si Irene. Hinawi niya ang kanyang buhok, at ang una kong naisip ay para siyang shampoo commercial. Daig pa niya mag-finger comb si Julia Barretto at Liza Soberano.

“Just to make it clear, ah.” Sabi niya. Ang lamig talaga ng boses niya, feel ko siya yung tipo na mananapak nalang bigla. Nakakatakot. “Sinama lang ako dito ni Joy kasi may pupuntahan kami after. Don’t think of this as a double date, third wheel lang tayo pareho dito.”

Um, okay? Di ko nga naisip na pwede palang ganun?

“Okay lang, alam ko.” Sabi ko. “Sinama lang ako ni Seungwan kasi nagpalibre ako, don’t worry hindi ko naman hiningi sakanya na jowa ibigay sakin.”

Tumango nalang siya, at patuloy na nagbasa ng brochure para sa isang business.

Bae Industries™ ang nakalagay sa unang pahina. Kumpanya yun ng mga appliances tulad ng mga ref, stove, oven, microwaves, at marami pang iba. Tingin ko hindi pa ko nakakapasok ng kahit anong bahay sa Pilipinas na walang equipment na ginawa ng Bae.

“Mamimili ka ng blender?” Tanong ko. Naisip ko na baka mag-iikot sila mamaya ni Joy para mamili ng mga gamit pang-dorm. Tutal kung business partners sila ng pamilya nila, baka taga-Cavite din siya.

Hindi siya tumingala mula sa pagbabasa.

“Hindi, chinecheck ko kung ano magiging itsura ng ilalabas na brochure this coming month.” Sabi niya. “Di ko naman kailangan bumili netong mga ‘to, pwede ko naman hingiin nalang mula sa company mismo.”

WOAH HOLY PAKSHET!

Anudaw?

Teka, teka. Ano?

“Huh?” Di ko na napigilan yung bibig ko. Di naman sa chismosa ako, pero baka kasi hindi ko naintindihan yung sinabi niya. Ayoko rin naman mag-assume ng kahit ano. “B-Bakit ka naman hihingi ng appliances dun? Tropa mo?”

Natawa nalang siya.

“Hindi tropa, pero parang ganun na siguro.” Sabi niya habang nakangiti. Inabot niya sakin ang brochure, niyayaya akong basahin rin. “Tignan mo nga kung okay na yung design tsaka kung may gusto ka pang ipadagdag dito.”

Wala naman akong masyadong alam sa pag-design ng brochure. Architecture student ako, pero bobo ako pagdating sa ganitong klase ng art.

“Um, siguro lakihan yung font ng presyo tsaka gawin siyang bold?” Sabi ko, pero hindi ako sure kung yun ang gusto niyang marinig. “Kasi kung bibili ako ng appliance tapos inabutan ako ng brochure, ang una kong titignan as a practical buyer is yung price. Tapos next ko nang titignan yung details about it.”

“Ooh, tama ka. Naisip ko rin yan pero ayaw makinig sakin ni kuya.” Sabi niya. “Nga pala, pamilya ko may-ari ng Bae Industries. Ako si Irene Bae.”

Woah, okay this is the real deal na talaga.

WOAH PAKSHET!

-

Umakyat si Joy na dala-dala ang mga pagkain, at hawak naman ni Seungwan ang tray na may mga drinks.

“Oh?” Tanong ni Joy, nakatingin sa kaibigan niya. “Putangina anong nginingiti-ngiti mo dyan mukha kang tiyanak gago.”

“Luh?” Sabi ni Irene, sabay hablot ng purse nya na para bang hinahamon si Joy. “Hagis ko ‘to sayo eh.”

“Joke lang eto naman, di na mabiro.” Sabi ni Joy. “Ano pinag-usapan niyo para kayong…” Napatingin saakin si Joy, at alam kong nakanganga parin ako. “Para kayong gago.”

Tumawa si Irene habang kinukuha yung isang order ng burger steak. Kumuha na rin siya ng kubyertos niya mula sa tray. “Wala, pinag-usapan namin yung business, nagtanong ako kay Seulgi ng opinion niya about the brochure.”

Tumingin ulit sakin si Joy. “Tapos? Ikaw naman? Tulala ka na dyan kasi na-elibs kang big time si Irene dito?”

Tumawa silang tatlo pero hindi ko masabayan. Puta rich kids kasi etong mga kasama ko.

“You know, kung bet ni Irene ugali mo, mamimigay yan ng libreng washing machine kapag birthday mo na.” Sabi ni Joy. “I mean, nung nameet niya si Seungwan last month, ang pinoproblema ng baby ko is nasira na yung oven. Tapos kinabukasan nagpa-Grab deliver si Irene ng bagong oven sakanya.”

“Di naman yun libre…” Sabi ni Irene. “Binayaran ako ni Seungwan ng cookies na binake niya from the oven na binigay ko, which proves that the quality is really top tier. That alone is enough to repay me, basta makita kong nagagamit naman and it’s serving its function.”

Neknek mo magaling lang talagang magluto si Seungwan!

Di ko sure kung matutuwa ba ako sa kay Irene, kasi pasok naman siya sa type ko na simple lang, medyo family-oriented from what I know so far… pero kasi parang hambog siya?

Inisip niya na inisip kong jojowain ko siya dahil lang pareho kaming third wheel sa date nila Seungwan, tapos feel na feel niya talaga ipromote yung kumpanya n