"Babe!"

Nag-angat ako ng tingin at sinalubong ng sobrang higpit na yakap si Seungwan nang sunduin ko sya sa airport kung san sya nagtratrabaho bilang isang Flight Attendant. Her dad was supposed to be the one to pick her up pero he has to cancel last minute because of an emergency meeting and asked me instead to bring her daughter home, safe and sound.

"Heyyy, careful hahahaha. Di na ako makahinga!" Angal ko sa kanya nang maghiwalay kami sa yakapan ngunit nanatiling nakapatong ang mga kamay nya sa balikat ko at nakapulupot naman ang mga kamay ko sa bewang nya.

"Sorry. I was just so stressed! Alam mo naman nalipat ako ng flight diba?! I wasn't able to adjust sa mas matagal na byahe! Grabe talaga! Anyways I was with-"

"Eherm."

Natigil sa pagkukwento si Seungwan ng biglang may tumikhim sa likod namin. Di ko na nakita ang mga kasama nyang flight attendant kanina dahil nasilaw ako sa sobrang ganda ng ngiti ni Seungwan.

At ang babaeng tumikhim sa likod, kung di lang pinisil ni Seungwan ang mga palad ko iisipin kong naghahallucinate na naman ako. It is because there you are, standing in all your blissfulll glory, napakaganda mo sa uniform nyo. Bagay din naman kay Seungwan ang uniform nyo pero ikaw, kahit ano ata ang suotin mo madadala mo eh.

Bahagya akong napahawak sa may dibdib ko ng maramdaman ko ang pagrigodon ng puso kong kahit kailan ata di matutong mag slow down pagdating sa'yo.

My moment of mesmeration was broken when you spoke, with authority. Gosh, how I missed your voice. Ilang ulit kong nasabi dati sa 'yo na kahit kailan di ako magsasawang pakinggan ang boses mo. Kahit pa halos pagmumura ang mamumutawi sa bibig mo.

"Miss Son, can I have a few reminder first before you start being lovey dovey with the person you're with." Grabe. Di ko alam kung guni guni ko lang ba o sobrang lamig ng pagkakasabi mo ng mga salitang yon kay Wendy.

Bakas ang takot sa mukha ni Wendy kaya agad-agad syang humiwalay at sumunod sa hanay ng mga flight attendants na di ko namalayang naka staright line na pala.

You gave me one last look, mind you, a sharp one before ka naglakad papunta sa mga flight attendants and just like what you said, gave a few reminders about how the flight went on and such.

Parang kailan lang nang sinabi mo sa 'kin ang pangarap mong maging Chief Flight Attendant ng PAL. Ngayon heto ka, nakamit mo na yung bagay na gusto mo just in 3 years time. Obviously, you lived your life to the fullest sa 3 years na yun. Pero ako, sadlak pa din sa kumunoy na pinag-iwanan mo sa 'kin. And seeing you again for the first time in 3 years made me feel that heart-wrenching feeling that I felt back then, when we broke up sa kasagsagan ng 10th year ng SLU lantern parade.

Una kitang nakita sa sakayan ng jeep sa phase 2 sa Bakakeng, magkatapat tayo nun sa may jeep. You looked like someone I know from Manila and ang ganda mo din kasi (mahirap i-ignore ang magaganda) kaya naman di ko namalayang nakatitig na pala ako sa 'yo the whole ride. Well, 5 mins lang naman yung ride papuntang SLU maryheights eh. Pagbaba ko ng jeep, di ko inasahan na andun kang nakatayo at nag-aantay kasi mas nauna kang bumaba at nang sususnod na sana ako ay inunahan ako ng mga nasa mas loob na part ng jeep sa pagbaba kaya I let them get out muna before ako bumaba, I guess pare-parehas kaming late na kasi 8:05 naman na in the morning. Lalagpasan na sana ki