Iniintay ni Sungmin na matapos yung printer sa pagprint ng bagong report nya para sa mga in-audit nyang funds. At yung presidente, si Cho Kyuhyun ay sinamantala ang pagkakataon na yakapin ito mula sa likod.

“Min,” sinabi nya ng mahinahon, ang mainit nyang hininga ay dumadampi pa sa mga malarosas na pisngi ni Sungmin.

“Kyubear di pa ako ready.” Sabay hawak sa kamay ni Kyuhyun at marahan niyang inalis ito.

Sa kabilang ibayo ng council room, ay isang bakla na halos hindi ata mabubuhay ng isang araw ng walang chismis na hindi nalalaman. Tinakpan nya ang kanyang bibig at halos malukot ang hawak nyang papel, mabilis ang kanyang paghinga.

Akma na syang aalis para sabihin sa kuya niya slash ate ang kanyang narining dahil akala niya ay tapos na ang landian pero hindi pa pala narining na nya ang lahat.

“Kyubear, maya sa may lumang bahay ng mga Suman, may isang tambayan dun,” inayos niya ang kwelyo ni Kyuhyun at sabay bulong, “dun tayo. Magka—“

di na halos marinig ni Ryeowook ang sinasabi ng malanding si Sungmin tangina ano yung kyubear?? Nakakagago, amp. Kinikilabutan siya sa nakikita niya dati sa lang yung me naglalandian na ganto kingina live na ngayon at bespren pa nya.

Huhu lord.

Pero sa lahat ng narining nya ang pinakatumatak sa isipan niya ay ang—

Magka—

Base sa kilos at bulungan ng dalawa, na tila bagang may nililihim, alam na ni Ryeowook kung saan hahantong ito.

“Baklita, sundan natin yung haliparot nating kaibigan,” hangos ni Ryeowook habang kausap yung kapatid niya sa celpon, “handa mo na wallet mo kelangan natin ng traysikel.”

“Hah, bakit?”

“Narinig ko yung haliparot, magkaka—“

Toot. Toot.

“tangina wala ng load potah.”

Ano kaya ang gagawin nina Sungmin at Kyuhyun? Hmmm, abangan.