Para naman piniga ang puso ni Simon sa nakitang kaanyoan ni Kim. Walang tigil ang pag-tulo ng mga luha nito.

Kung pwede lang sanang hindi na siya umalis ay gagawin niya alang-ala kay Kim. Pero hindi pwede, kailangan siya ngayon ng Lolo niya.

Mahina na ang Lolo ni Simon na nakatira sa U.K. Ang hiling nito ay makasama  niya ang mga apo niya sa mga huling araw ng kanyang buhay. Mahal na mahal ni Simon ang Lolo niya kaya hindi niya kayang tanggihan ang hiling nito.

Isa na si Kim sa pinaka-mahalagang babae sa buhay ni Simon, kaya kahit mahirap ay kailangan niyang mamili sa dalawang pinakamahalagang tao sa buhay niya.

Natatakot si Simon sa mga pwedeng mangyari. Kung pinili niya si Kim, mawawala ang Lolo niya at ang mahirap pa ay hindi niya man lang ito nakasama sa mga huling araw nito at kung Lolo niya naman ang pinili niya, pwedeng mawala sa kanya si Kim.

Pero buo na ang desisyon ni Simon, pupunta siya ng U.K. para makasama ang kanyang Lolo. Kahit mahirap kakayanin niya.

"Iuwi mo na ako," mahinang pagkakasabi ni Kim.

"Let's Go," iyon nalang ang nasabi ni Simon.

Pareho na silang lulan ng sasakyan. Pinaandar na ni Simon ang makina ng sasakyan.

Namayani ang katahimikan sa loob ng sasakyan. Kaya naman nang tumunog ang cellphone ni Kim ay halos napa-preno si Simon sa pagkagulat.

Nag-katawanan sila pero mabalis din iyong nawala.

Tinignan ni Kim kung sino ang tumawag.

Si Ate Kam.

"Hello, Ate Kam?" sagot ni Kim sa tawag.

"Hello, Kim. What the hell? Where are you?" pasigaw na sabi ni Ate Kam pero nasa boses nito ang paga-alala.

"Ate, Don't worry. I'm fine."

"Don't worry? Eh, halos mabaliw na kami dito, hindi mo sinabi kay Mr.M  kung sino ang kasama mo. Asan ka ba at sino ang kasama mo?" tumaas na ang boses nito.

"Ate, I'm very safe with-----" napatingin si Kim kay Simon na tila nagtatanong kung pwede niyang sabihin ang pangalan nito.

Tumango lang si Simon at saka nag-concentrate sa pagda-drive.

"With?"

"I'm with Simon."

"Simon Atkins?" gulat na pagkakasabi nito.

"Yeah"

"How come?"

"Talk to you later, Ate. Sa bahay nalang tayo mag-usap,"

"Asan ka na ba? Hindi mo pa sinasabi kung nasaan ka."

"Pauwi na kami,"

"Oh Sige. See you later," ibinaba na nito ang phone.

Ibinaba na rin ni Kim ang phone.

Hanggang sa makarating sila sa bahay ni Kim ay hindi pa rin sila nag-iimikan.

Nasa harap na sila na bahay ni Kim.

Bababa na sana si Simon ng sasakyan para pagbuksan ng pinto si Kim kaya lang inawat siya ni Kim.

"Okay lang. Hindi mo ako kailangan pagbuksan ng pinto. Mamaya may makakita sa atin at ma-issue tayo."

"Okay,"

"May sasabihin ako sayo, bago ako bumaba," seryosong pagkakasabi ni Kim.

Tumingin si Simon kay Kim.

"Kung pwede sana," huminga ng malalim si Kim. "Huwag mo na akong tawagan, i-text at sana walang makaalam na nag-kita tayo ngayon, kahit kay Ate Haids, kay Mae o kay Ate Donna."

Tumango si Simon.

Bumaba na si Kim ng sasakyan at dire-diretsong pumasok sa gate ng kanyang bahay.

Umalis na rin si Simon.

Pagkapasok na pagkapasok ni Kim sa main door ng kanyang bahay ay sumalubong kaagad sa kanya si Ate Kam at niyakap siya ng mahigpit.

"Anong nangyari? Bakit hindi ka nagsasabi sa amin? Ang alam namin okay kayo ni Gerald?" naiiyak na pagkakasabi ni Ate Kam. Hinaplos-haplos nito ang buhok ni Kim.

"Kasi ayaw kung mag-alala kayo," yumuko si Kim.

"Kim, naman. Kapatid mo kami,"

"Sorry," yumakap ulit si Kim sa Ate Kam niya,

"Umiyak ka ba?" pansin ni Ate Kam sa namumugtong mata ni Kim.

Yumuko ulit si Kim.

"Kim, kilala kita. Hindi ka umiiyak sa harap ng isang tao. Anong nangyari?"

Ikinuwento ni Kim kay Ate Kam ang lahat.

"Bakit mo sinabi iyon kay Simon?"

"Kasi ayaw ko nang masaktan pa,"

"Kim, sinamahan ka niya, dahil kailangan mo siya. Tapos anong ginawa mo? Sinabi mong wag ka na niyang tawagan."

"Ate, please understand me naman. Siguro natakot ako, kasi halos lahat iniiwan ako."

"You don't even know kung bakit siya aalis,.... Kelan ba alis niya?"

"Ate, I need space for now. Hindi ko alam kung kelan siya aalis and ayaw ko ng  malaman pa," tumayo si Kim sa pagkakaupo at pumunta sa kuwarto.

Naintindihan naman siya ni Ate Kam.

-------------

Late na ng makauwi si Simon.

Naupo siya sa sofa sa sala at tumingin sa kawalan. Iniisip pa rin niya ang sinabi ni Kim.

Kaya ba niyang hindi tawaga o  i-text man lang si Kim? Naku, isa lang ang pumapasok sa isipan niya, mababaliw siya.

Bakit ba siya nakakaganito? Hindi naman siya ganito sa mga ex-girlfriends niya. Siguro dahil hindi naman talaga siya ang nanliligaw, dahil siya ang nililigawan ng mga babae.

"Ready for our flight tomorrow?" tanong ng isang babae sa likuran ni Simon.

Lumingon si Simon at nakita niya ang kanyang dalawang pinsan. Si Mocha at Juvy. Halos kasing edad lang ni Simon si Mocha at mas matanda naman si Juvy ng tatlong taon.

"I don't think so," sabi ni Juvy sabay tingin kay Simon.

"Don't tell me ipapa-atras mo ulit itong flight mo? Dapat last week pa ang alis mo, kasabay mo sana sina Claire at iba nating pinsan pero sabi mo sasabay ka sa amin ni Juvy." kengkoy na pagkakasabi ni Mocha.

"Dude, Lolo is waiting for us,for you. Ikaw lang ang inaasahan niya you know that," sabi ni Juvy. Lumapit ito at saka tinapik si Simon sa likod. "Makakasama ka pa ba?"

"Of course," mahinang pagkakasabi ni Simon.

"What happened ba kasi? Nabanggit kanina ni Tita Elena na pinuntahan mo si Kim,"

"Asan nga pala si Mom?" tanong ni Simon.

"Hay, naku kanina pa nakatulog, paano ba naman kasi napagod sa kakatawa, hindi kasi nauubusan ng jokes si Mocha."

"Ah, Ganun ba?" lumungkot nanaman ang mukha ni Simon.

"Ano ba kasi nangyari?" asar na pagkakasabi ni Mocha, "Ako ang naba-badtrip sa kaka-emote mo eh,,"

"Huwag ko na daw siya i-text at tawagan,"

Natawa si Mocha. "Ouch!!!! It means you're capital B-A-S-T-E-D"

Kinurot ni Juvy si Mocha sa tagiliran. "Tumigil ka nga, nakikita mong nage-emote ang tao,"

"Aray!!! Oo na, titigil na. So, ano plano mo?" tanong ni Mocha kay Simon.

"Bahala na. If we're meant to be naman, kami rin sa huli baka it's not right the time for us." seryosong pagkakasabi ni Simon.

"Naku, natamaan ka nga ng todo....." natatawang sabi ni Mocha.

"Lakas ng fighting spirit mo," natatawang sabi ni Juvy. "Well, alam ba niya na aalis ka na bukas at alam ba niya kung bakit ka aalis?"

Umiling lang si Simon. "Alam niyo naman na hindi ako sanay mag-kuwento tungkol sa private life ko."

"Hay naku, wala na akong time para makinig sa lovelife mo, Simon... Hindi na kaya ng powers ko inaantok na ako," inaantok ng pagkakasabi ni Mocha.

"Sige matulog na kayo,.. Susunod na rin ako,"

Tumayo na si Juvy at Mocha.... "Good Night.."

KINABUKASAN....

Nasa airport na sina Simon, Mocha at Juvy.

Papasok na sila sa Airport ng biglang may sumigaw sa pangalan ni Simon.

May isang lalaking tumatakbo palapit sa kanila.

"Hi, Brother ako ni Ate Kim," nanghihingal na sinabi ni JP.

"Hi," nakipagkamay si Simon.

"Nandito ako to say sorry about sa mga nasabi ni Ate Kim." sabi ni JP.

"Ah, Paano mo nalaman na ngayon ang alis ko?" nagtatakang tanong ni Simon.

"Pumunta ako sa bahay niyo, pero sabi nang Mom mo, kaaalis niyo lang papunta dito sa Airport"

"Ah, Ganun Ba? Naiintindihan ko naman kung bakit nagawa iyon ng Ate mo,..."

"We're very sorry,"

"Okay lang..." Ngumiti lang si Simon.

"Simon, halika na.. We have to go na," putol ni Juvy sa usapan nina JP at Simon.

"If you want, tatawagan kita, aalis na kasi kami eh.." sabi ni Simon kay JP

"Ito iyong number ko oh." Iniabot ni JP ang isang calling card.

"Okay, Alis na kami.. Nice meeting you JP." nakangiting sabi ni Simon.

"Same here."

Nasa loob na sina Simon ng eroplano.. "Babalikan kita, Kim...Sisiguraduhin kung pagbalik ko, mamahalin mo ako tulad ng pagmamahal ko sayo."