Gumagawa ka ng assignment mo sa kwarto ng tinawag ka ng mama mo.
Your Mom: Anak, may naghahanap sayo.
You: Sino po?
Your Mom: si Dongho.
You: ohsige. Bababa na po ako.

------------------------

You: /le opens the gate/ oh Dongho, bakit ka nandito?
Dongho: /le grabs your hand/ Tara! :D
You: Saan tayo pupunta?
Dongho: basta! /wink/

------------------------

Pumunta kayo sa isang playground at naglaro. Naghabulan, nagslide, Swing, seesaw at marami pang iba! Sobrang saya nyong dalawa. Nang mapagod na kayo ay nagpahinga muna kayo sa isang upuan at nilibre ka ni Dongho ng ice cream.
Habang  kumakain sa upuan ay bigla kang nagtaka sa mga nagawa ni Dongho ngayong araw.

You: /le eating ice cream/ Dongho.
Dongho: bakit?
You: Anong meron?
Dongho: ha?
You: bakit ganyan ka? Ang sigla-sigla mo!
Dongho: ahh, wala!
You: weh? Ano nga yun? sabihin mo na!
Dongho: uhmm~ Gusto ko lang kasi kita makasama. ^^
You: hehe. Dongho, thank you ah!
Dongho: saan?
You: sa lahat-lahat! Alam mo, para ka nang kuya ko. Tulad mo, pinagtatanggol nya rin ako sa mga nangaaway sakin, inaako yung mga kasalanan na ako naman talaga yung gumawa at sobrang sweet!
Dongho: haha, hindi naman.
You: Kaso nga lang, wala na sya. :(
Dongho: nasan na?
You: Noong high school pa lang si kuya, nagloko sya. Naggirlfriend sya kahit pinagbabawalan sya ni mama. Sa sobrang pagmamahal nya sa girlfriend nya, nagtanan silang dalawa. Mga linggong lumipas, bumalik ulit sya sa bahay. Sobrang galit na galit si mama, pinagalitan at pinalo nya si kuya hanggang sa magkasugat sya. Hinagis ni mama yung damit nya sa labas at pinalayas si kuya. Iyak ng iyak si kuya. Makalipas ng ilang araw, hindi na talaga bumalik si kuya. Nagpasya si mama na hanapin sya sa mga lugar na madalas pinagpupuntahan ni kuya pero wala sya. Hinanap nya din pati dito sa buong lugar pero hindi nya na makita. Mula nun, sumuko na si mama sa paghahanap. Iyak ng iyak si mama tuwing gabi at nagsisisi kung bakit nya pinalayas pa si kuya.
Dongho: Grabe naman yung kuya mo~
You: siguro kung hindi sya nalulong sa barkada noon, kasama pa namin sya hanggang ngayon. Masakit sakin na hindi na sya bumalik. Sobrang namimiss ko na ang kuya ko~ ;""((
Dongho: /le hugs you/ Hindi ko alam kung ano sasabihin ko pero, wag kayong mawalan ng pag-asa. Makikita nyo din sya.
You: Sana nga. /sobs/
Dongho: Aish! Bakit ang lungkot? Magsaya tayo! /le shows a bottle of bubbles and blow it/
You: Wow! Ang ganda~
Dongho: haha, ito tignan mo! /le do exhibition of bubbles/
You: /clap clap/ Ang galing!
Dongho: ikaw naman!
You: /blows/
Dongho: Omo, ang laki naman!
You: /wink/ ahihihi! ;D
Dongho: *mamimiss kita miyoon. Wag mo sana ako kalimutan*

Napuno ng mga magagandang bubbles ang playground. Sobrang saya nyong dalawa.

 

To be continued.
END OF CHAPTER 4