It disappeared without a sound.

...

Hindi ako mapakali. Kanina pa umiikot ang mata ko, hinahanap siya sa bawat sulok ng auditorium. Wala pa rin. It's been months since we last talked. 

"Rina, kailangan ka ron sa desk. Asisst mo si Ning sa attendance." Natigilan ako sa paghanap sa kaniya nang marinig ko ang utos ni ate Irene, president ng org.

Pumunta ako sa desk malapit sa entrance. Bumungad sa'kin si Ning, mukhang pagod na.

"Ate Rina! Buti dumating ka! Stressed na ako sa mga freshmen, hindi makaintindi." She ranted out.

I immediately helped her out handing the flyers and the attendance sheet. Hinati ko na rin sa dalawa 'yong pila since dalawa naman kaming nagbabantay rito. I kept looking at the line, hoping I would see her sign up for this org once again. Salitan kong tinitignan yung dalawang pila.

"Nasaan si Ate Winter, Ate Rina?" tanong ni Ning.

"Hindi ko alam. Hindi pa kami nagkikita." 

"Hindi ba kayo sabay pumasok?" hindi ako makasagot nang berbal kaya umiling na lang ako. "Akala ko ba best friends kayo? May pasabi-sabi ka pa na mamatay ka kapag hindi mo siya kasama maglakad."

"Ning, mamaya na kaya tayo mag-usap. May ginagawa pa tayo." Sabi ko rito, tumigil naman siya.

Lalo ko tuloy inisip si Win. It feels empty walking alone kahit na siksikan sa gate kanina. Ang tahimik, it bothers me. Hindi siya katulad ng katahimikan ni Winter. Nasaan na kaya siya? Kakaisip, hindi ko na naramdamang wala na palang nakapila sa registration area. Pumunta na kami