CHAPTER 4

 

“So, paki-explain ulit kung paano kayo napadpad sa SMENT ha? Paano kung nakita kayo ng fans or worse, paano kung nakita kayo ng staff ng SMENT tapos ilabas nila sa media na natagpuan nila kayo na nagii-spy sa AEs aber?” Nanggigigil na sinabi ni ate Seulgi habang nasa harap siya ng sasakyan at nagda-drive.

“Sorry, ate Seulgi” “Sorry po”

“Anong sorry sorry. Si Winter inexpect ko na gagawa ng kabobohan, pero ikaw Ryujin? I expected better from you. Also, huwag mo akong ma “ate ate” diyan Winter. Kakaltukan kita kung hindi lang tayo papunta sa office ngayon”

 

Medyo kinilabutan kami sa banta ni ate Seulgi. Si ate Seulgi ay isang napaka-cute at ubod ng bait na tao, at nagpapasalamat kami kasi siya ang manager namin. Pero huwag kayong magtitiwala sa maamo niyang mukha kasi pang-spiker ang palo niya at ang sasakit ng mga kurot.

 

“Grabi ka naman sakin ate Seulgi, parang others talaga.” reklamo ni Winter. “Kung tutuusin naman si Ryujin ang nagpumilit na puntahan namin yung bebe niya sa SMENT”

 

“What the hell Winter!?”

 

Nagulat ako pati na din si ate Seulgi sa binunyag ni Winter. I really thought ibabangga na ni ate Seulgi yung sasakyan kasi naramdaman kong mag-swerve ng slight eh. Damn it Winter.

 

“May bebe ka na Ryujin?!” sigaw ni ate Seulgi.

“No ate! Winter is lying.”

“Hala siya, grabi ka kay Lia.”

“Lia!? Si Lia ng SMENT?! Hoy Ryujin bakit di ka nagsasabi”

“Ate Seulgi, please stop screaming, and can you please keep your eyes on the road? Kahit punong-puno ako ng angst ayoko pang mamatay noh!”

“Sorry sorry.” Sa wakas. “Anyways, si Lia ng JYP Ent nga?”

“Bebe ni Ryujin ate. Iniistalk nga niya eh”

“Winter, I swear to God talaga manahimik ka or kakaltukan kita.”

“Sorry na boss. Tangina bakit gustong-gusto niyo akong pagtulungan ha? This is abuse, abuse I tell you.”

“OA ka nanaman Winter. Pero tama si Ryujin, manahimik ka na. Ryujin, kwento kung paano kayo napadpad dun sa SMENT at si Lia ba ng SMENT?”

 

I can’t help but chuckle at the look of betrayal on Winter’s face.

 

“I’ll just tell you pagdating sa office ate.”

“No. Ngayon na. Traffic naman at may time pa tayo.”

“Fine. Well, ganito kasi yan…”

 

Four Hours Ago

 

It’s been three days since my encounter with Lia. Ever since the encounter nag-start na din ako sa pag-compose para sa album namin. The progress is slower than what is normal, but at least there is progress. Si Winter lang talaga ang panira ng momentum. I love the girl to death and I trust her with all my life pero minsan gusto ko na lang i-lock siya sa basement kasi parang hindi siya mapakali palagi.

Winter and I have been friends since high school along with the rest of the band. Kung si Yeji ang best friend ko, masasabi ko si Winter ay parang kapatid ko; sister from another mother. We’ve always been thick as thieves kaya nadadawit palagi sa kalokohan kahit noon pa.

So, as usual, typical Winter volunteered to buy food at niyaya ako. I assumed that we would buy at the cafeteria but that was shut down when we went past the cafeteria. I also thought we will be buying from the cafe across the street, but to my surprise, nagtawag si Winter ng taxi and hinatak ako papasok sa loob.

“Kuya, sa Kandle Cafe.” Sabi ni Winter kay kuya driver.

“Winter, why are we going there kung pwede naman diyan sa Starbucks di ba?”

“Ryu, my friend, hindi ka na ba nagsawa sa sb? Napaka-overrated in my opinion na ang sb at ang mahal pa.”

“But isn’t it more practical since sb is literally across the street unlike itong cafe na pupuntahan natin.”

“Basta. Wala ka ng magagawa unless gusto mong tumalon sa umaandar na sasakyan” Ang smug ng mukha ni Winter nung sinabi niya yan na siya kong tinaasan ng kilay.

“Pwede ko naman parahin si kuya eh.”

“Tsk. Basta sumama ka na”

 

Sumama na talaga ako. Wala ng choice since nasa labas naman na kami at nakasakay na papunta sa cafe na sinasabi ni Winter. Nagtext na ako kay Yeji to let them know kung nasaan kami.

After namin mag-order, nagtungo si Winter sa cr habang ako ay naghahanap ng table para mahintay. May nakita akong bakanteng table na maganda. Nasa corner siya na booth type so may privacy agad. As I approach closer sa table napansin ko ang isang familiar na babae. Sa table niya may mga papel na nakalapag na para bang gumagawa ng assignment. Naka-headset din siya kaya hindi ko na papansinin.

 

Papalapit na ako sa table nang marinig ko si ate na mahinang kumakanta at pamilyar ang boses. Ka-boses niya si Lia.

 

There I was again tonight

Forcing laughter, faking smiles

Same old tired, lonely place

Walls of insincerity, shifting eyes and vacancy

Vanished when I saw your face

All I can say is, it was enchanting to meet you

Your eyes whispered, "Have we met?"

'Cross the room your silhouette

Starts to make its way to me

The playful conversation starts

Counter all your quick remarks

Like passing notes in secrecy

And it was enchanting to meet you

All I can say is, I was enchanted to meet you

 

Lumapit ako kay ate at tinapik ng slight yung balikat niya. Nagulat siya at nilingon ako. Si Lia nga. Ang cute niya pala when she’s wearing those big, Harry Potter Style glasses.

 

“Hi Lia Potter.” Bati ko sa kaniya with a little wave.

 

Mukhang hindi niya ako namukhaan at tinignan niya muna ako ng maigi. Binaba ko ang facemask ko at saka niya narealize na ako pala ito.

 

“Uy Ryujin. Kamusta na? Long time no see. Also, Lia Potter?” Nginitian niya ako. Cute. “Mag-isa ka lang?”

“Oo” I pointed to her glasses. “And nope. Kasama ko si Winter.”

 

Speak of the devil and she shall appear.

 

“Ms. Lia? Uy ikaw nga, hi!” Niyakap ni Winter ng parang BFF sila.

“Ano ka ba, Lia na lang.”

“What if, baby na lang” sabay kindat kay Lia. Queue secondhand embarrassment. Gaga talaga itong si Winter.

“Ano pala ginagawa mo Lia, nag-aaral ka ba? Ryu namimingwit ka pala ng college student. The audacity. Guard!”

 

I cannot help but really feel the secondhand embarrassment sa mga ginagawa ni Winter. Nagtinginan ang mga tao nung sumigaw siya. Gusto ko na lang umalis pero nandito na tayo eh. Mukhang ok naman kay Lia at tumatawa lang pero nahalata ko din sa kaniya na tinatakpan niya ang mga papel na nasa table. Ayaw niya yatang ipakita samin.

 

“Ah, wala lang to. Hehehe. Kayo ba, lunch break?”

“Yep. Enchanted? Nag-cocompose ka?” Tanong ni Winter.

 

Lia looks embarrassed nung tinanong ni Winter yun. “Ah, sinubukan lang.”

 

Mukhang magtatanong pa sana si Winter pero saved by the bell dahil may tumawag kay Lia. Iniwan na namin siya habang sinasagot niya yung tawag.

 

“Winter, nakakahiya ka talaga minsan.”

“Wow, minsan lang. Improvement noh?”

“Bawiin ko ata.”

“Uy bawal. Anyways, nag-cocompose pala si Lia. Who would’ve thought.”

“Hmmm.”

 

Our moment of silence was destroyed when Lia packed her stuff and bid goodbyes to us. Nung papalabas na siya sa cafe, tinignan ako ni Winter at kinabahan ako bigla.

 

“Winter, no.”

“Winter, yes.”

“I don’t want to be involved in whatever you’re thinking Winter. Tigilan mo ako.”

“Hindi mo pa nga alam kung ano iniisp ko”

“Hindi ko alam kung anong plano mo pero alam kong ayaw ko iyon gawin.”

“Halika na, sundan lang natin si Lia.”

“I’ll humor you. Bakit aman natin susundan?”

“Curious lang si ako. Nabanggit mo kasi na nagtatrabaho sa bookstore si Lia di ba? Pero kita mo naman na nagcocompose siya di ba?”

“Yes and yes”

“Well, napansin ko din na nakabukas ang bag niya kanina. Nakita ko din sa loob ng bag niya ang ID ng SMENT”

 

This peeked my curiousity. Staff ba si Lia sa SMENT? If so, bakit hindi man lang niya nabanggit nung nag-uusap kami. I mean, sure, hindi naman namin napag-usapan ang personal stuff pero parang unfair kasi, not to brag about it, per alam naman nila na sikat ako.

 

“Baka naman buimli lang siya ng lace sa souvineer shop” I suggested.

“Really? Bakit naman SMENT pa gagamitin na lace at hindi nagbebenta ang SMENT ng laces nila. Strictly for employees only yun noh.”

“Paano mo naman alam iyan?” pagdududa ko kay Winter.

“Basta. So, anyways, feeling ko talaga na staff siya doon.”

“What’s the big deal anyway kung staff siya doon?” I leaned back sa upuan.

“What if nagii-spy pala itong si Lia satin noh.”

 

Huh?

 

“Chariz Ryu. Pero hindi ka ba nacucurious kung bakit ang dami niyang music pieces kanina?”

 

May music pieces kanina? Parang hindi ko napansin. And as if reading my mind.

 

“Hindi mo napansin noh?”

 

Tumango at ag-shrug na lang ako kasi totoo naman.

 

“Hay nako. Basta talaga magagandang babae nabubulag ka.”

“Nagsalita ang marupok”

“Anyways, yep. Habang minamasdan mo ng parang shunga si Lia kanina, napansin ko na may mga papel siya na maraming nakasulat. Akala ko nung una poems or essay niya pero the more I looked at them, the more I realized na song lyrics iyon.”

“And how did you end up with that conclusion? Baka naman talagang essays lang”

“There was a music sheet underneath one paper with the lyrics “I was enchanted to meet you”. Honestly though, ang ganda ng lyrics na yun. “This night is sparkling don’t you let it go, I’m wonderstruck blushing all the way home. I’ll spend forever wondering if you knew I was enchanted to meet you.”

 

Kahit ganito si Winter, she is smarter than she looks. Magaling din talaga siyang mag-memorize lalo na pag lyrics ng kanta. Well, magaling talaga si Winter mag-memorize in general.

 

“Ok, let’s assume na staff siya, or better yet, let’s assume that she write song for SMENT. What does that have to do with us?”

“I’m just curious who she is. Sabi mo noon she was running a bookstore. Now, she’s a songwriter.”

“What do you suggest then?”

“Let’s follow her.”

 

______________________

 

I don’t know how Winter was able to convince me to do this pero here we are: SMENT. Bitbit pa namin ang mga pagkain at inumin na pinabili ng band. We sneaked at the back. Nung nakita ni kuya guard si Winter, tumango lang si kuya and just let us pass without effort.

 

“Ryu, isuot mo ‘to” Winter gave me a cap with SMENT embroided on it and pinasuot din niya ang isang ID na hinatak niya sa bag niya. How she got that, I don’t know and I don’t even want to know. With Winter and her shennannigans, the less I know, the better.

 

Sinundan ko si Winter na pumasok sa isang elevator at pinindot ang number 15. Halos magkasing laki lang ang SMENT building sa JYP Ent with both having 25 floors. I presume na 25 floors given na 25 buttons lang meron,not counting the door buttons and emergency button.

 

Pagka-stop sa 15th floor, lumabas si Winter na siya din kong sinundan. Dire-diretso lang siya sa paglalakad na parang alam na alam niya kung saan ang pupuntahan.

 

“Wait, Winter. Where are we going ba?” Tanong ko sa kaniya.

“Sa recording room” sabi ni Winte as if that was the most obvious place to go.

“What? Ano naman gagawin natin doon. Tsaka if this building is the same with ours, saan namang recording room tayo pupunta. Mamaya makita pa tayo ng ibang groups. Us entering the building is already a violation of our turf agreements”

“Huh? Pinagsasabi mong gaga ka. Walang turf turf dito at wala naman sa kontrata natin na bawal pumunta sa ibang building”

“Gaga ka din, .” I snapped at her. “Wala naman talaga. However, wala pa akong naririnig na idols or artists na pumupunta sa kabilang agencies just to visit. Kahit close friends nga wala eh.”

“Ang bobo naman nun.”

“Basta. I think we should just go. Malamig na din ung coffee nila Yeji at ang tagal na natin nag-lunch break. Baka hinahanap na tayo nila.”

“Ok lang yan. Magkasama naman tayo. Tsaka minsan lang tayo mawala ng matagal talaga. Kapag wala lang si ate Seul. Kailan pala ang balik nila ni ate Wendy?”

“I don’t know. Halos 2 weeks na din sila wala so I think by this week siguro?”

“Sana all pa-business trip na lang. Anyways, huwag ka mabahala. I got you, my friend.”

 

I have no choice but to follow Winter. Naglakad pa kami ng konti before stoping sa harap ng isang pinto. “Recording 3” nakalagay sa taas ng pinto. Kumatok si Winter bago niya binuksan ang pinto. Nagulat ako kasi nasa loob ng room ang group na AEs. Mas nagulat ako nng makita ko si Lia na nakatayo katabi ng piano kung saan tumutugtog si Yuna at sinasabayan si Ningning. Si Giselle at Soobin naman nasa corner na table. Mukha silang nagsusulat sa dami ng papel at ballpen na nasa ibabaw ng table.

 

Ramdam ko ang mga mata nila ng pagpasok namin sa loob. Pinaka nagulat ako pero nung tumingin si Ningning sa pinto at sumigaw.

 

“Winter?!”

“Yo!”

 

Dali-daling sinugod ng yakap si Winter ni Ningning. “Bes, namiss kita. Ang tagal nating hindi nagkita”

“OA ka nanaman masyad. Yo everyone” bati ni Winter sa iba

“Ate Winter!” “Hi Win” “Hello Winter” “Hi Winter”

 

Para bang hindi na gulat ang mga tao dito na nandito si Winter. They greeted each other pa muna, even Lia joined in sa pagbati. Mas nagulat pa sila na nakita nila akong kasama.

 

“Ryujin?” tanong ni Lia.

 

I waved shyly at her and greeted everyone else. Nakakakaba dahil sa music shows at award shows ko lang talaga sila nakaka-interact. It didn’t help na nakasuot ako ng SMENT ID at may hawak na paperbag na puno ng pastries plus coffee.

 

“Para samin ba iyan?” tanong ni Yuna na mukhang nagugutom.

“Ah, uhmm” Para siyang tuta na sinipa dahil sa puppy dog eyes nya. Kala ko luluha na.

 

Iaabot ko na sana ang paperbag ng biglang hinampas ni Winter ang kamay ko. “Hindi. Para sa banda namin iyan. Wag ka ng umasa Yuna” sabi ni Winter kay Yuna.

 

Ang sama ng tingin ni Yuna kay Winter. Tumawa ng malakas si Ningning kaya mas lalo itong nairita.

 

“Hahahahaha iyan kasi. Patay gutom yan teh?” pang-aasar ni Ningning.

 

Sinabunutan ni Yuna si Ningning dahil diyan. “Wow, parang hindi mo sinakmol kanina yung donut ah, Ning. Akala namin mamamatay nung nabilaukan ka.”

 

Sinabunnutan din ni Ningning si Yuna pambawi. “Pakyu ka Yuna. Tinatawanan lang ako habang nabulunan ako. Wow, true friend ka talaga”

 

To say I’m shocked is an understatement. Hindi ko inexpect na ganito pala ang dynamics ng AEs. Up on stage they are glorious. Iba kasi ang dating nila kapag nasa stage. Backstage ang tahimik, tame and professional sila. Our band only interacted a few times. Mostly greetings lang and light conversations ang ginagawa. As 2 of the most popular bands ngayon, pinagpi-pit kami as rivals ng netizens, kaya any interaction namin ay nini-nitpick nila. So, yeah, I was shocked na ganito sila mag-interact sa isa’t-isa.

 

“Guys, tama na yan” sabi ni Giselle. “We have a visitor. Halika Ryujin, make yourself comfortable.”

“Wow ah Gi, akala ko friends tayo. Hindi ba ako bisita dito?” pagtatampo ni Winter.

 

“Nice to see you again Ryu.” Sabi ni Lia.

“Teh, ano palang ginagawa niyo dito?” tanong ni Yuna.

“Hindi ba pwedeng bumisita lang sa mga kaibigan?” sabi ni Winter after niyang umupo sa couch malapit sa table.

 

Tinaasan ni Ningning ng kilay si Winter. “Hindi ba na-ban ka last visit mo dito ni Karina?”

“Hayaan niyo na yun.”

“Gaga ka teh, kukulo nanaman dugo nun sayo”

“Ano ba ginawa ni Winter kay Karina?” tanong ko.

 

Lumapit sila Soobin, Lia at Yuna sa table. “Ganito kasi iyan,” sinimulan ni Ningning. “Di ba tumatambay minsan si Winter dito?”

 

Everyone nodded except for Lia and I. Tinuloy ni Ningning, “Tapos itong si Winter di ba ang kulit-kulit?”

 

Everyone nodded again, except for Lia. “May time kasi na niyaya ko si Winter na mag-jamming dito ng weekend. Wala kayong tatlo Gi, so akala ko kami lang ni Winter ang papasok. Pinagawan ko pa nga siya ng ID and lace kay kuya Manny para makapasok siya sa back to avoid suspicions.”

 

Kaya pala alam niya ang lace ng SMENT at kung bakit mayroon siya nito. “So, nagstart kaming mag-jamming. Kumanta at sumayaw at sinusubukan mga steps ng idols. After namin magrecord ng kalokohan, dinelete din namin agad mga iyon.”

“That doesn’t explain kung bakit banned si Winter” sabi ni Lia.

“Teka lang kasi, excited Bes?” umikot mga mata Ningning kay Lia. Nakita ito ni Yuna at hinila ulit ang buhok nito.

“Aray. Buisit ka talaga” sabi ni Ningning kay Yuna.

“Ituloy mo na nga.” sabi nung isa.

 

“So, nagdedelete kami di ba? Eh kasi itong si Winter hindi tinitignan ni gaga, ayun, nadelete niya yun pala yung na-compose na song ni Kar-” hindi natapos ni Ningning ang kaniyang sinasabi kasi tinakpan ni Yuna ang bibig nito.

 

Kita ko ang panic sa mukha ng AEs nung sinabing nagco-compose si Karina. Na-realize din ni Ningning ang slip-up niya kaya nanlaki ang mga mata nito. Si Winter naman ay parang balewala lang sa kaniya. Ako naman medyo na-shock din. As far as I know, iisang songwriter lang ang gumagawa ng kanta ng AEs - si Jisu. Exclusive songwriter siya ng AEs. No one knows maliban sa AEs at sa staff ng SMENT and nakakakilala sa kaniya. Last comeback nila ang exception.

 

“Ano,” sinimulan ni Giselle, “Ryujin and Winter, can you keep this a secret? Even from your band kasi we wanted to make this comeback special”

“Oo nga po. Kunwari pumikit na lang kayo at walang narinig” suggest ni Yuna.

 

Natawa lang kami ni Winter. “Ok lang yan.” Sabi ni Winter

“Yep. We can keep a secret. Well, ako pala. Si Winter lang ang problema” sabi ko as a joke para hindi na sila ma-tense.

“Talaga ah? Salamat” sabi ni Giselle

“Alam mo, para quits tayo, kami din nagco-compose ng songs namin for our comeback” sabi ni Winter

 

Damn it, Winter. That was supposed to be a secret.

 

“Really?” Tanong ni Soobin

“Yep. In fact, si Ryujin talaga ang star ng pasko”

 

Bintukan ko si Winter kasi kung anu-ano ang sinasabi niya. “Don’t believe everything Winter says. Pero, yeah. We’re also composing our songs this comeback. Ayan, para quits”

 

“Nice. I can feel it in my bones. Tayo nanaman maglalaban sa stage sa PAPA Awards. Lalo na nandito na ang secret weapon naming songwriter”

 

Nanlaki ang mga mata ni Lia sa announcement at kinurot ang braso ni Yuna. “Aray!”

 

Nagtitigan ang AEs at si Lia. After a couple of seconds of silence and silent conversations, nag-sigh si Lia at humarap samin, giving us a small smile.

 

“Sabi na nga ba eh, na songwriter ka.” sabi ni Winter. “Gaano ka na katagal na nagcocompose para sa kanila?”

 

Based on the phrasing ng question ni Winter, I know she has a hunch na si Lia is either Jisu - the long time songwriter ng AEs, or the songwriter from the last comeback. But given the closeness of the band and Lia, plus Yuna saying secret weapon, it’s almost a 70% chance na yung former ang tama.

 

“Yeah. Matagal na.”

“Pwedeng magtanon? You can always not answer naman and ayos lang samin iyon pero ikaw ba si Jisu?” tanong ni Winter

“Yes.” Lia answered without hesitation.

 

Even with us already knowing the answer, still, hearing the truth shocks us. Grabi kasi. I am a huge fan of Jisu and to think na one of my favorite songwriters is standing in front of me. Scratch that, nakakausap ko na siya in person.

 

“Wow, kung hindi ka liligawan ni Ryujin, pwedeng ako na lang?”

 

Pagkatanong ni Winter biglang hinila ni Yuna si Lia sa llikod niya at silang dalawa ni Ningning ang humarap kay Winter na parang lalapain na siya ng buhay.

 

“Hoy Winter, sinasabi ko sayo, layuan mo kaibigan namin ah” pagbabanta ni Ningning

“Ate Winter, gusto mo magripuhan?” tanong ni Yuna

“Grabi kayo. Joke lang.”

 

Nagsi-tawanan kami. However, hindi tumagal, bumukas ang pinto ng recording room at pumasok ang isang Mama Mary, anak ni Mama Mary, at isang y Chick. Parang ang unfair na ang gaganda nila.

 

Yung katabi ko biglang tumalon sa ilalim ng table pero nakita ko na si anak ni Mama Mary ay kumunot ang noo agad. Si ate y Chick naman ay binibigyan ako ng smirk habang si Mama Mary ay tinititigan lang ako.

 

“Good afternoon po.” Bati ko.

“Hello” “Hi” “Hello, Ryujin”

“And Hello din sayo Winter” pahabol na sabi ni ate y Chick.

 

Tahimik lang ang AEs at si Lia habng pinapanood si Winter na tumayo galing sa ilalim ng table. Lumapit si Winter sa tabi ko at hinawakan ang right arm ko.

 

“Ryu, sorry. Paki-sabi sa mga magulang ko na mahal na mahal ko sila” bulong nito sakin

 

“Well, well, well” sinimulan ni ate y Chick habang lumalaki ang grin sa mukha niya, “maglaro tayo ng I saw. I saw two spies from JYP Ent.”

 

Tumingin ako kay Winter na namumutla. Sinundan ko ang tingin niya at napalunok na lang din ako. Kasi si Mama Mary at si anak ni Mama Mary ay tinititigan kami. No words. Just staring habang lumalapit samin. Lord have mercy on our souls.

 

__________________

 

It turns out, mabait si Ms. Joy, Manager Irene and even si Karina. May galit pa din si Karina kay Winter kaya nasa corner ngayon si Winter. Unanimously na pinapunta siya doon kaya nandoon siya ngayon.

 

“Ang sama niyo talaga sakin” Sigaw ni Winter. Nakaharap pa din siya sa pader na parang bata. I can’t help but laugh at her situation.

“Next time kasi Wintot, huwag lang delete ng delete. Alam mo ba na pinaghirapan ni Kars yung dinelete mong recording niya?” pang-sulsol ni gMs. Joy kay Karina.

“Sorry na nga eh.”

“Walang may paki sa sorry mo, bes” sumbat ni Ningning.

“Ah talaga ba Vivian? Pakyu” sagot ni Winter with a middle finger kay Ningning

“Pakyu ka din Minjeong!”

 

“So, palagi na lang nandito si Winter?” tanong ko

“Yep. Well, not all the time. Close naman sila ni Ning and wala naman problem samin basta hindi siya makikita ng ibang tao kasi mahirap na.” sabi ni Manager Irene.

“So, ikaw pala ang ka-date nitong si Lia”

 

Halos mabuga ko ang tubig na iniinom ko. Pinagpiyestahan na nila ang pastries dahil late na din kasi. Natatakot ako na tignan ang phone ko dahil baka sermonan nanaman kami ni Chaer at Yeji. Nabilaukan ng slight si Lia kasi umuubo siya after ng question na yun.

 

“Ate Joy! Hangout lang yung nangyari, walang date” namumulang sagot ni Lia. Hindi ko alam kung namumula siya from the pastry or from the question.

“Stop muna tayo diyan please lang.”

“Ok ok. I get it. Ayaw mong pag-usapan sa harap ng crush mo” kinindatan ako ni Ms. Joy.

 

Pareho kaming nag-blush habang tinatawanan kami nila. Pati tong si Winter nakisali sa tawa.

 

“On the side note, I contacted your manager to let her know na nandito kayo”

 

Pagkasabi ni Manager Irene iyon, pareho kami ni Winter na muntik ng mahimatay. Crap. Magagalit samin iyon. Si Manager Seulgi pa man din yung tipong competitive kaya na-enganyo sa “rivalry” ng AEs at ZYs. Patay kami kapag nalaman niya to. Naiimagine ko na ang sasabihin niya:

 

“You are conspiring with the enemies. Mga traydor. 100 airsquats”

 

Agad lumapit si Winter sa amin. “Ate Irene, why?! This is a betrayal. Na-blindside ako. How could you do this to us; to me? Aray ate Joy”

 

Nabatukan ni Ms. Joy si Winter sa pagda-drama niya. “Bumalik ka sa corner mo, ngayon na”

 

Sinunod ni Winter ang utos ni Ms. Joy.

 

“Oo nga po. Bakit niyo po sinabi kay Manager Seulgi”

“Because I know na working day niyo ngayon. Alam ko din na si Manager Seulgi ay magagalit sa inyo kapag dumating siya at wala kayo doon” inexplain ni Manager Bae

“Huh? Paano niyio naman alam na babalik si Manager Seulgi?”

“Stalker kasi yan si ate Irene ni Seulgi kaya alam niya kung ano schedule niya” sabi ni Ms. Joy.

“Joy, what the hell!?”

“Totoo naman. Crush mo yun alam ko.”

“Whatever” sabi ni Manager Irene

 

Saktong may kumatok sa labas. Binuksan ito ni Soobin at pinapasok ang kampon ng kadiliman. Joke. Pumasok si Manager Seulgi. Naka-pokerface siyang bumati sa AEs, kay Ms. Joy at kay Manager Irene. Tinignan niya si Winter na nasa corner pa din. Lastly, tinaasan niya ako ng kilay at nagsimula na ang silent conversation namin.

 

Seulgi: What did you do?

Ryujin: Wala po ate.

Seulgi: Are you conspiring with our enemies?

Ryujin: Hindi

Seulgi: Then why are you here?

Ryujin: May chineck lang. Saktong tropa din ni Winter sila

Seulgi: Eh bakit nasa corner siya? Bakit kapag ako ayaw niyang pumunta sa corner. Paano niyo napapunta sa corner si Winter?

Ryujin: Si Manager Irene. Nakakatakot siya ate. Hindi kinaya ni Winter kaya umamo bigla.

Winter: Hello, nandito din ako noh

Seulgi: Shut up Winter. Kami ni Ryujin ang nagsa-silent conversation

 

“Uhm excuse me po,” Lia interrupted our silent conversation, “sorry kung na-interrupt ang silent conversation niyo pero gusto lang po namin sabihin na ayos lang naman po sa amin ang pagbisita nila Winter and Ryujin. Welcome na welcome po sila dito.”

 

Tumingin ulit sakin si ate Seulgi.

 

Seulgi: kilala mo to? Ang cute niya. Teka, huwag tayong marupok sa cute girls. Mag-paalam na kayo at aalis na tayo

Ryujin: Ate mas matanda ka sa kaniya

Seulgi: Don’t be jealous, Ryujin.

Ryujin: Sinasabi ko lang.

 

Bumalik ang tingin ni ate Seulgi kay Lia at tumango lang siya. Nilapitan niya si Manager Irene na mukhang hindi mapakali.

 

“I apologize for any inconvenience na ginawa nila. Lalo na itong si Winter.”

“What the? Grabi na talaga kayo sa akin. Ako na lang palagi. This is a betrayal” sigaw ni Winter sa corner

“It’s all good. Wala naman sa amin kung bibisita sila dito” sabi ni Manager Irene.

“Even so. Dapat hindi sila nagca-cause ng unnecessary attention.”

“Wala naman nakakaalam”

“Pero paano kung meron? Baka mag-blow up pa ito. We can’t afford that”

“There won’t be any. Pero kung mayroon man, so what?” Manager Irene shrugged, “Sino ba tayo para hadlangan kung gusto nila mag-hangout di ba?”

“Still, mahirap. Lalo na we know that mayroon kayong comeback this end of the year. Just like I know na alam niyo din na may comeback kami”

 

Tahimik lang kami dito na nakikinig sa dalawang manager na mag-usap. May sense naman ang sinasabi ni ate Seulgi kaya hindi makapalag si Manager Irene.

 

“That is true. Pero, let them have fun. Like Lia said, they’re always welcome dito.”

“Thank you. I think we ought to be going. They still have to practice at I know they took up time from your busy schedule din kaya, again, I’m sorry.”

 

Nag-apologize kami sa kanila at nag-goodbye na din. Lumabas kami sa likod kabang si ate Seulgi kinuha ang sasakyan. Naghintay kami ng konti at pagdating ni ate Seulgi, sumakay kami sa sasakyan pabalik sa JYP Ent.

 

________________

 

Back to the present

 

“Ahh, so si Lia nga ng SMENT”

“Oo ate” sagot ni Winter

“Hindi nga. Kulit. At most, acquaintances lang kami.”

“So, iyon lang naman ang nangyari.” sabi ni Winter

“Pero, that will be the last time na pupunta kayo sa SMENT”

“Huh?” “Bakit”

“Look, hindi sa pinagbabawalan ko kayong makipag-kaibigan sa AEs, pero sana huwag naman sa SMENT building kayo bibisita or mag-hangout. Iba kasi ang dating. Baka pag nakita ng ibang tao kayo, sabihin nila na lilipat na kayo sa SMENT or worse, ma-issue kayo sa dating scandal nanaman. We’re trying to avoid any of that, understand?”

 

We agreed kasi totoo naman. We basked in the silence in the car. Medyo late na din kasi at traffic pa. We’re just going back to JYP Ent to have a small meeting sabi ni ate Seulgi. After a few minutes of unmoving traffic, naging smooth naman na ang ride pabalik. Of course, Winter being Winter had to break the silence.

 

“Alam mo ba ate Seulgi, crush ka daw ni Manager Irene”

 

Akala ko talaga mamamatay naman ako.

 

Song: Enchanted by Taylor Swift