I keep on pushing the negative thoughts off my mind. 

 

Bakit sobrang lakas ng tibok ng puso ko. 

 

Wala namang ibang meaning yung mga I love you's niya diba?

 

Wala, ganun lang talaga siya.

 

Ganun naman siya palagi. 

 

And for sure maririnig ko pa sa kanya yun nang mas madalas.

 

Maririnig ko pa naman sa kanya yun araw araw diba?

 

Pero bakit noong binabanggit niya yung mga katagang yun para bang ito na yung huli.

 

Hindi naman diba?

 

Nakauwi na siya and sabi niya she'll stay with me. 

 

Matagal ko pa siyang makakasama.

 

Diba?

 

Pumasok na ako sa kwarto namin and narinig ko ang cellphone ko na tunog ng tunog.

 

Bukas na naman kami aalis so I think pwede ko ng tingnan ang phone.

 

Noong binuksan ko yung phone I was met with a bunch of messages pero inuna kong buksan yung kay Giselle. 

 

Giselle•

 

Giselle: Winter!

 

Giselle: Winter!!!!

 

Giselle: Bakit wala ka sa bahay??

 

Giselle: Winter nasaan ka ba!??

 

Giselle: Karina has been missing last week pa!! Nasaan ka!!??

 

Giselle: WINTERRRR

 

Karina, missing. 

 

Ang sabi niya pinalabas na siya ng doctor.

 

My thoughts were interrupted when Giselle called.

 

Call•

 

Giselle: Winter nasaan ka!?

Giselle: Nung last week pa namin hinahanap si Karina! Tumakas daw siya sa hospital sabi nila Tita. 

Giselle: Alam namin na ikaw lang naman ang pupuntahan niya pero wala ka naman dito sa bahay mo.

Giselle: Nasaan ba kayo, Winter!?

Giselle: Winter lumalala na yung kondisyon ni Karina.

Giselle: Winter uwi na kayo dito please.

Giselle: WINTERR

 

Binaba ko na yung phone call at namalayan ko na lang na bumagsak na yung katawan ko sa sahig.

 

Nanghihina ako.

 

I couldn't process what Giselle told me.

 

Hindi pwede.

 

Hindi totoo yun.

 

Okay na si Karina. 

 

Sinabi niyang okay na siya so siya yung paniniwalaan ko.

 

Okay na siya.

 

Nakauwi na siya sakin.

 

Hindi na siya aalis.

 

Nakauwi na siya.

 

Nakauwi na siya.

 

Putangina naman.

 

Nanatili lang akong nakaupo sa sahig habang umiiyak nang maramdaman kong may yumakap sa akin from behind.

 

"I love you." She said at mas lalo akong umiyak nang dahil dun.

 

Hindi ko siya sinagot at nanatili lang kami sa ganitong posisyon.

 

"I'm sorry." She said, mukhang alam niya na kung bakit ako nagkakaganito.

 

"Gusto kong umuwi sayo for the last time." She said, nakayakap pa rin sa akin.

 

"Alam kong hindi mo ako papayagan kung sinabi ko yung totoo that's why I lied." She said again.

 

"Gusto kitang makasama before ako mawala, Akin." She said na siya namang nagpaiyak ng malala sa akin. 

 

"Gusto ko ulit maramdaman yung feeling ng makauwi sayo. Kahit sandali lang." She said, placing a kiss on my forehead.

 

"Akin, sorry." 

 

"My doctor said na wala ng cure yung sakit ko. And nararamdaman ko rin na unti unti na akong nanghihina." She said softly. 

 

"Hindi ko kakayanin mawala ng hindi ka man lang nakakasama kahit sa konting panahon lang, Akin."

 

"Ayaw kong mamatay sa hospital. Gusto ko makasama kita hanggang sa dulo ng buhay ko."

 

"Gusto kong umuwi sayo bago ako umalis ulit." 

 

"Akin, sorry." She said and hindi ko naman siya pinakinggan.

 

I stood up kahit na ayaw niya pa akong pakawalan.

 

Inayos ko na yung mga gamit namin at tinawagan si Giselle.

 

Call•

 

Winter: Giselle, sunduin mo kami dito sa Baguio. Sa rest house, hindi ko kayang mag drive ngayon.

Giselle: Okay, I'm on my way.

Winter: Thanks

 

Binaba ko na yung call.

 

Lumapit naman sa akin si Karina at pilit akong niyayakap para patigilin pero hindi ko siya pinapansin.

 

Patuloy lang ako sa pag aayos habang siya ay nakayakap sa akin.

 

"Akin, talk to me please." She said habang nakayakap.

 

"Akin, I want to stay with you." She said, her head is now resting on my shoulders. My shirt is getting wet because of her tears.

 

"Please, ayaw ko ng bumalik dun. Gusto ko sa bahay, gusto ko sa piling mo. Ayaw ko dun." She said, begging for me to not bring her to the hospital again.

 

"Please, Akin. Please." Hagulgol niyang sambit habang nakayakap pa rin sa likod ko. 

 

"Giselle's going to pick us up tapos we'll admit you ulit sa hospital." I said, kahit ako nasaktan noong sinabi ko yun. 

 

Ayaw ko na siyang bumalik dun, gusto ko siyang magstay sa piling. Pero alam kong that's what's best for her. 

 

Naramdaman ko naman yung pag iling niya sa balikat ko.

 

"No, no, no. I'll drive us pauwi, please. Ayaw ko ng magstay ulit sa Hospital, Akin."

 

"Please, please, gusto ko kasama ka." Sabi niya habang niyayakap ako nang mahigpit.

 

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa pag aayos ng gamit. Nang matapos ay umupo na ako sa kamay at ganun rin yung gina