SAN-Chapter 3 (Seulgi's)

Sana'y Ako Nalang
Please Subscribe to read the full chapter

Days passed by at naging mabuti naman yung samin ni miss Bae at matatawag ko narin na siguro friends na kami. Dahil lagi kami nagkakasabay umuwi. May one time lang na hindi dahil hinatid ko si Jennie sa airport. Pabalik na kase siya sa work niya. Isang buwan lang sa isang taon ang dayoff niya at nadivide na yun every month.

 

Pero nagtataka ako na kapag OT ako OT din siya. Coincidence ba? Syempre hindi kase lagi daw siya OT sabi nina Yeri na nag OT din once pero never siya nag alok makisabay unlike sakin nun na nakisabay siya at gusto rin niya makisabay ako sa kanya. I feel special, special child. Tawa kayo dali.

 

-----

 

Pero sa totoo lang kanina pa ko naiinis dahil rest day ko dapat ngayon. Weekends dapat rest day ko pero bakit kailangan ko pumasok ng Sabado? Sige nga.

 

Eh kasi daw kailangan na ng report sa mga crops sa Monday morning edi wala akong choice. Hindi ko naman magagawa lahat sa Monday kung sa araw lang na yun ko gagawin. Tapusin ko na lahat ng kaya ko tapusin para sa Monday na ang finishing. Wow parang magpipinta lang Seulgi ha.

 

Napatigil yung utak ko kakareklamo nung bumukas ang pinto sa office.

 

"Morning", bati ni miss Bae na pumasok. Iba rin eh no. Marami din siya pinagbago. Noon papasok na lang siya na walang pake sa nakapaligid sa kanya tas ngayon alam na niya bumati. Pero teka anong ginagawa niya dito eh Sabado ngayon.

 

"Bat andito ka miss Bae? May tatapusin ka rin?", nacucurious na tanong ko.

 

"Oo. Papasa daw sa Monday sabi ni dad. Kainis", sabi niya at inaayos na niya yung computer niya.

 

"Ay talaga ba. Ako rin. Kaya pumasok ako today para tapusin kung ano kaya ko tapusin", pero a true lang half day lang sana ako today pero dahil andito si miss Bae willing ako mag OT ulit.

 

"Kaya mo naman tapusin yan ng half day ata ah?", alam na alam niya. Bat pa ko nagtaka eh may ari siya. Alam niya yung flow ng trabaho ko.

 

"Siguro. Pero dahil andito ka willing naman ako bagalan to para may kasama ka. Kahit OT pa ko", ang tanga Seulgi. Bat ka bumanat. Napaiwas tuloy siya ng tingin ang tanga talaga.

 

"Gutom mo lang siguro yan. Di ka ba nagbreakfast?", sabi niya makalipas ang ilang minuto na.

 

"Ay. Eh. Hehe", sagot ko lang at tumango na lang. Ang tanga ko kase. Naawkward tuloy siya. Kunwari busy na lang ako para wag ko na siya tignan at tapusin ko na to para makauwi na before lunch. Kainis. Nakakahiya.

 

-----

 

"Miss Bae, mauna na ko", sabi ko nung matapos ko na yung dapat matapos. Sakto 11:50 na. Makakauwe ako para mananghalian na lang sa apartment at itutulog ko na lang tong hiya ko. Kainis. Simula nung sinabi ko yun di na ulit kami nag-usap. Tsaka nahihiya naman akong kausapin siya. Baka sinasabi na niya sa utak niya gaano ako kabilis sa mga pangyayari.

 

"Akala ko sabay tayo uuwi?", napatigil ako sa pagbabag ng mga documents na kailangan ko iuwi.

 

"Huh?", naguguluhan kong respond sa kanya.

 

"Sabi ko. Akala ko kahit OT tayo today? Or binabawi mo na yun? Impulsive lang ba yun? Or pinagtritripan mo ko?", taas kilay niyang sabi. So talagang tinototoo niya? Hindi siya naawkward?

 

"A...akala ko...a..ayaw mo", gusto ko sampalin bunganga ko. "K...kase d..di ka nasagot k...kanina", napahawak ako sa batok ko dahil sa hiya. Tangina utal pa nga.

 

"Bawal na ba ko kiligin? Kaya hindi ako nakasagot agad kanina?", kitang kita ko yung ngisi niya mami.

 

"Huh?", ayan tangina para akong robot talaga. Ang dali dali ko magsalita sa utak ko pero pag sa kanya utal.

 

"Seulgi", malambing niyang sabi. Gagi ang lambing. Yung puso ko hindi ko na makontrol.

 

"Huh?", sampalin ko na talaga sarili ko.

 

"Gutom na ko", at dun na nga ko nangisay. Bigla ako napaupo sa table ko kase nagpout siya. Ang cute cute niya. Gusto ko na lang sumabog.

 

"Seulgi. Gutom ako. Ano nangyayari sayo jan", pigil na pigil niyang pagtawa dahil alam na niya siguro yung epekto niya sakin. Gagi. Ang bilis ng pintig ng puso ko. Papakasalan ko to kita niya.

 

"Nagpapacute ka kase", simangot ko kunware para itago yung kilig ko.

 

"Syempre para bilhan mo ko ng lunch. Hehe", sabi niya. Wala na mga mata niya. Ang cute niya. Ang precious niya. G

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
incorrecthyun
Thank you sa lahat ng support sa fic na to T_T

Comments

You must be logged in to comment
Moksy23
#1
Chapter 21: ❤
Astraea21 #2
Chapter 21: 👍
turtlenaut_ #3
Chapter 21: BETTER THINGS FOR JENNIE!!!! 😭
its_aaarrriii
45 streak #4
Chapter 21: WAAAAHHHHH ENDGAME!! LABYU ATE K!!! SANA DI KA NA GUMAWA NG ANGST EMZ
Hindi mo po ko inupdate sa twit na finale na🥺🥺
kang_ddeul
#5
Chapter 21: wahhh seulrene!! 💗 thank you po for writing this story, otor-nim! 🥰✨
000014
#6
Chapter 21: My seulrene heart 💗💛
iamriou_
1167 streak #7
Chapter 21: Grabe. Ending na agad. Huhu. Salamat sa storya mo otor! 🥺 solid ito! ✊
iamriou_
1167 streak #8
Chapter 20: Nalayag na muli ang Seulrene. 🥺🥺
jaangwaang
898 streak #9
Chapter 20: Awwww, seulrene ❤
Goeynceilove
49 streak #10
Chapter 20: This chapter is brought to you by SeulRene's FLUFFINESS OVERLOAD 🐻🐰🧡💗
Short but Pure Love😍