simula pa siguro ng bata ako, wala nang tamang nangyare sa buhay ko. i can never recall a moment in my life na nagpasaya sakin nang sobra.

until i met her...it was smooth sailing at first, wala kaming problema. ganon naman sa umpisa, diba? we were perfect for each other. ganyan din ang pagkaka-alam ko.

pero recently, i noticed na yung mga bagay na nagustuhan ko sakanya ay nakaka-sawa na.

that's my issue. nasasakal ako. i cant even continue an argument with her kasi ayoko syang kausapin, ayoko na tumagal pa ang paguusap namin. i'll apologize like the good girlfriend i am– ganyan pagkaka-kilala nya sakin. siguro nga, dahil sa sobrang pagkabulag ko sa infatuation na nararamdaman ko sakanya noon, i built this personality that she'll fall for, na sigurado akong di nya matatanggihan kapag inamin ko na matagal na 'kong may gusto sakanya.

it worked. i manipulated her into saying yes sa relasyon namin and now i'm the one regretting. she's in deep and i care for her.

and i dont know how to break it up to her na hindi ko na sya mahal. na yung amoy nya na kinaadikan ko dati-rati ay isa na sa pinaka-ayaw kong amoy. na ang mga ngiti at tawa nya na nagpahulog sakin ay isa sa mga dahilan kung bakit ayoko nang makita at makasama pa sya. na ang malalambot at maliit na kamay nya ay di ko na magawang hawakan pa dahil hindi ko na kayang panindigan ang nararamdaman ko para sakanya. na ang pagmamahal nya ang dahilan kung bakit ayoko na.

hindi ko na alam...

hindi ko alam pano sasabihin sakanya na hindi ko na sya mahal.

after all this time hindi ko pa pala kaya.
hindi ko pa pala kaya kalimutan ang mga gabi na kasama kita sa iisang kama habang magkayakap tayo.

na after all this time ikaw at ikaw pa rin.

ang mga bulong ng boses mo pa rin ang hinahanap-hanap ko.

at kahit na gano pa sya ka-perpekto, hindi siya ikaw. hindi boses nya ang hinahanap ko kundi sayo. hindi ngiti at tawa nya ang nagpapasaya sa puso ko kundi sa'yo. hindi mga kamay nya ang gusto kong hawakan, kundi sa'yo.

hindi pagmamahal nya ang kailangan ko.

ikaw ang kailangan ko.

kaya kahit isang malaking katangahan, iisipin ko na lang na balang araw malilimutan ko rin lahat. lahat-lahat.

lahat kayo.

i looked into her eyes.

she looked away.

i took a step forward.

she took a step away from me.

her eyes were pleading..pleading...and pleading

in her mind, i knew she was looking for something, someone, for anyone to save her from this.

tumingin sya sakin.

i'm sorry..i cant be the one for you.

i can never be the one.

i dont love you anymore.

"Seulgi please..." ipit ang boses nya pakinggan, nagmamakaawa..tangina.

"I can be better!" she's crying now.

"I promise i'll be better..di ko kaya Seul. mahal please, wag ganito?" she hold my hand.

di ko na kaya...i took her hand off me. i'm sorry. 

i'll just kill myself later.

"I'm sorry, Irene"

i left.