Jungkook's Pov

Hindi pa rin nagigising si Lisa. Nagpaalam ako kay Jennie na kung pwede dito muna ako sa kwarto nila kasi hindi ako mapapakali hanggat hindi ko nakikita na maayos si Lisa.

"Hindi pa rin sya nagigising, baka kailangan na natin syang dalhin sa ospital." sabi ko.

"Hindi na kailangan, ganyan talaga sya simula nung bata pa sya. Parehas sila ni Errol. Minsan mo lang silang makikitang umiyak pero pag umiyak sila nagbebreakdown." paliwanag ni Jennie habang pinupulsuhan si Lisa.

"Teka matanong ko lang bakit marunong kayo ng CPR at isa pa para kang doktor kanina mo pa pinupulsuhan si Lisa." tanong ko. Ngumiti naman sya.

"Ayokong pangunahan si Lisa. Kahit matanda ako sa kanila ni Errol eh mas matanda pa sila mag isip sakin. Mas mabuti pa na sa kanya na manggaling ang mga bagay bagay. Ang maipapangako ko lang sayo eh sasabihin ni Lisa ang lahat sa takdang panahon. Pagkatiwalaan mo sya." sabi ni Jennie.

Naguguluhan ako pero tumango ako sa kanya bilang tanda ng pagsang- ayon. Nakarinig kami ng ungol kay Lisa.

"Stop! Just please stop! I'll do what you want. Ako kailangan mo, ako ang kunin mo! Aaaahhh! Tama na! Errol!!!!" sigaw ni Lisa. 

Tinatapik sya ni Jennie at pilit ginigising. Isa isang nagpasukan ang bangtan at tahimik lang na nagmamasid sa amin.

"Lisa wake up! Wake up ! Please wake up huhuhu. I can't take it anymore. Patawarin mo ako, hindi mo dapat nararanasan to kundi dahil sakin. Sorry just wake up please." sabi ni Jennie. 

Nararamdaman ko na puno ng guilt ang pananalita nya. Gusto kong tanungin at alam ko lahat kami gusto ng kasagutan pero saka na may tamang panahon para dun.

Hawak hawak ko ang kamay ni Lisa. Panay pa sin sya ungol. Ung iba nyang sinasabi naiintindihan namin, ung iba hindi. Basta ang alam ko nasasaktan sya.

"Hindi na ako tatakas. Magpapakasal na ako sayo! Parang awa mo na wag ang kakambal ko!" sigaw ni Lisa. Wala pa rin tigil si Jennie sa paggising kay Lisa. 

Mabuti na lang at dumilat si Lisa at biglang umupo.