Gabi na ng mauwi ang lahat ng members galing sa schedule. Lahat ay pagod na at gusto ng matulog at magpahinga kaya naman dumeretso na ang ilan sa kanilang mga kwarto maliban sa dalawang miyembro na nagpaiwan sa sala.

Kahapon pa lang halata na ni Kyuhyun na tila aburido ang kanyang roommate, gusto niya sana itong kausapin pero tila umiiwas ang nakakatanda.

Ala una na ng umaga pero di pa rin sila natutulog. Parehas lang silang nakaupo sa magkabilang dulo ng sofa at walang kibuan. Isang oras na din ang nagdaan, Isang oras na ng nakatulog ang ibang members pero sila nagpapakiramdaman pa. Pinakikinggan ang paghinga ng isa’t isa. Minamasdan ang anino nila sa dingding, hanggang sa di na mapigilan ni Kyuhyun na magsalita.

“Sabihin mo na, kung ano’ng gusto mo.. Kahit ano’y gagawin para lamang sayo.” Titig na titig siya sa kasintahan.

Isa o dalawang minuto na hindi nagsalita si Sungmin. Maluha-luhang tinititigan niya lang ang kasintahan. Parang iniisip ano ba ang sasabihin, pumipili ng tamang salita para maintindihan niya. Para maunawaan niya. Para di siya masaktan. Saka siya huminga ng malalim at tumungo ulit sa kabiyak.

“Di mo ko mapapatawad sa mga sasabihin ko, Baka kamuhian mo ko pero totoo. Ang sarili'y di na rin makilala, tuluyan akong nawala.. At sa lugar ko'y tila may isang anino” Mahina ang boses niya, pero rinig na rinig ito ni Kyuhyun na tila naiinis na.

“Putangina Sungmin!! Deretsahin mo nga ako!” hindi siya sumisigaw. Di rin sha galit. Frustrated lang siya friends. //ulol

“Kay bait mong tao, Lagi nga naman, pero I don't know, I don't know, bakit ako ganito? Minahal kita noon at nandito ka ngayon, pero I don't know ….. Maghiwalay na tayo.” Pigil luha niyang pagpapatuloy.