CHAPTER 1

 

Fretzie went to mall to go shopping with Tricia. Bukas na kasi ang flight niya papuntang Bohol. Sinamahan lang siya ni Tricia. Ito ang madalas gawain nila kapag flight nila kinabukasan. Magkasama silang namimili at pumipili ng mga dadalhing gamit. And because of their daily route ay sabay din nilang nakita ang lalaking nagpatibok sa puso nilang dalawa. Pero simula nang araw na yun, napagkasunduan na nilang walang eextra pag yung guy na mismo ang magyaya sa isa sa kanilang makipagdate.

FRETZIE: Kasama ba ang sinta ko bukas?

TRICIA: sinta ka diyan. hindi. pinagbantaan ko na siya. I told him not to go with you! *evil laugh*

FRETZIE: baliw talaga tong bruhang to. sosolohin na naman ang sinisinta ko. Hindi ka magtatagumpay kapatid. Dahil pipilitin ko siyang sumama sa flight. At sisiguraduhin kong may mangyayari samin! *laughs*

TRICIA: *slightly hit her head* sira! huwag ganun! nasa usapan nating huwag kaagad bumigay ah?

FRETZIE: sineryoso? loka! nagbibiro lang eh. Kilala mo ko, hindi ako ganung tao.

TRICIA: Siguraduhin mo lang ah. Tara, gutom na ko eh.

 

Habang kumakain ay tinanong ulit ni Fretzie si Tricia tungkol sa pagsama ni Bret sa flight.

FRETZIE: Trish! kasama ba talaga siya? Sabi kasi sakin ni Yen, kasama daw. Ang gulo niyo naman eh.

TRICIA: oo na! kasama na siya! Huwag mo naman sana siyang solohin. Hatian mo ko pag uwi mo ah?

FRETZIE: Pag-iisipan ko pa. kakabatok mo lang sakin eh. Medyo masakit pa din.

TRICIA: grabe ka. I'll pay for that. anything you want. basta, hatian mo ko kay sinta ko.

FRETZIE: Matagal na pag-iisip yan kapatid. *laughs* joke lang. syempre naman may matitira pa ko para sayo. Dulo ng kuko niya. *laughs*

TRICIA: subukan mo nang malagyan ko ng bomba ang eroplanong sasakyan niyo bukas. *evil laugh*

FRETZIE: lokaret ka talaga! kumain na nga lang tayo.

 

Nang makauwi sila ay parehas silang nahiga sa kanya-kanya nilang kama. Iisa lang ang tinitirhan nilang bahay at ito ay pagmamay-ari ng company na pinagtatrabahuhan nila. Simula nang grumaduate sila ay doon na sila nagtrabaho. Mag-iisang taon na sila doon. Parehas na taga-Zambales ang pamilya nila at magkababata sila kaya't magkasundong-magkasundo sila sa lahat ng bagay. Kapag may manliligaw si Fretzie ay kay Tricia siya kumukunsulta and vice versa. Kung si Tricia ay halos mangolekta ng mga lalaki, Fretzie is a type of person who believed in the power of love. Na tsaka lang niya sasagutin ang isang tao kapag mayroon siyang naramdamang spark at kasiyahan. Naniniwala siyang kay Bret niya unang naramdaman yun. at kapag niligawan siya nito ay agad niyang sasagutin. Parehas na 21 years old si Tricia at Fretzie. Sabay silang nangarap at nagsikap na maging flight attendant. At dahil dito, sabay din silang nabihag sa kagwapuhan ng pilot na ito, si Bret. Sa halos isnag taon nilang pagpapantasya rito ay hindi pa rin sila nito kakilala dhail na rin sa maraming babae rin ang nakapaligid dito.

 

Kinabukasan ay nagmadali na si Fretzie dahil late na siya nagising. Ayos na ang mga gamit niya pero medyo malayo pa sa tirahan nila ang aiport kaya't nagmadali siyang mag-ayos. Pagkarating niya sa aiport ay nakasalubong niya si Bret.

FRETZIE: Good Morning!

BRET: Good Morning! Are you one of my flight attendant?

FRETZIE: yes sir! ang ganda na ng buong araw ko. You complete my day Sir! ah Sir, Sino pa po yung isa nating kasamang pilot? sana meron, para may time akong pagpantasyahan ang kagawpuhan mo.

BRET: ah si Jack. Kasama natin siya. Actually, mas mauuna siya sakin.

FRETZIE: yes!

BRET: *smiles*

FRETZIE: ah I mean, okay Sir. may ilang oras pa para tignan ang napakagwapo mong mukha. hayy.*phone rings*

BRET: sige. Mauna na ko. *smiles*

FRETZIE: sige Sir! *smiles* istorbo ka Trish. Hello ? Hindi ka rin panira moment eh nu?

TRICIA: asan ka na ba?

FRETZIE: dito sa airport.

TRICIA: You forgot something to bring.

FRETZIE: *check her luggage* wala akong nakalimutan.

TRICIA: Paano ka nakapasok ng airport ng walang ID?

FRETZIE: Id? *check* Oh my! Id!

 

Dali daling lumabas ng airport si Fretzie at pumara ng taxi.

FRETZIE: Manong sa may Makati lang po.

 

Ilang minuto pa ay nakarating na siya sa bahay nila. Nakita niya si Tricia na nakahilata pa. Kinuha niya na ang ID niya.

FRETZIE: Baka may balak kang tumayo at linisin ang bahay diba?

TRICIA: pwede bang ikuha mo ko ng tubig Fretz?

FRETZIE: loka. late na ko. May paa ka Trish ah.

Tumayo si Tricia pero bigla itong natumba. Kaagad naman siyang nilapitan ni Fretzie.

FRETZIE: Masama ba pakiramdam mo?

TRICIA: Medyo nanghihina ako kapatid eh.

FRETZIE: saglit nga.

 

Pinagtimpla ng gatas ni Fretzie si Tricia. Hindi niya naisip na late na siya sa flight niya.

FRETZIE: eto oh.

TRICIA: salamat ah. okay na ko dito. Bumalik ka na sa airport.

FRETZIE: ayy oo nga pala. Sige. Alagaan mo sarili mo eh. *beso* ingat! bye!

 

Nagmadali na namang bumalik si Fretzie sa airport. Habang nasa biyahe ay inaalala na niya ang mga bagay na dapat ay dala niya.

FRETZIE: hayy. sana wala na kong nakalimutan.

 

Kamalas-malasan niya ay natraffic pa. Halos hindi umuusad ang mga sasakyan.

FRETZIE: Manong, hindi ba pwedeng shumortcut na lang tayo?

DRIVER: Hindi po pwede Ma'am. Saan po ba kayo bababa?

FRETZIE: kanina pa ko nakasakay. ngayon lang nagtanong! Sa may airport po.

 

Pagod na pagod na si Fretzie nang makarating siya sa airport. Naghihintay pala dun si Bret na agad naman siyang hinila pagkakita sa kanya. Sumakay na sila ng eroplano.

FRETZIE: sorry Sir. *bow*

BRET: where have you been? Diba kanina ka pa nakarating dito?

FRETZIE: ah Sir, kasi kinuha ko pa po yung ID ko. sorry po talaga.

BRET: Sige na. umayos ka na at maghanda. Maya-maya aalis na tayo.

 

Pumwesto na si Fretzie. Kasama pala si Yen sa byahe kaya may makakausap siya kahit papano.

YEN: Bakit ngayon ka lang?

FRETZIE: Binalikan ko kasi yung ID ko eh.

YEN: eh medyo malapit naman ang village dito ah?

FRETZIE: May sakit si Trish eh. tapos nung pabalik pa ko, traffic.

YEN: *laughs* well, at least, umabot ka. sige na.

 

Inaasikaso ni Fretzie ang mga pasahero. Medyo napagod din kasi siya sa pagkuha at pagbalik niya. Kaya nagpahinga na muna siya habang nasa byahe. Nang magising siya ay si Bret na ang nagpapalipad ng eroplano kaya bigong bigo siya. Nagserve na lang ulit siya ng mga pagkain at inumin.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Nakilala ni Ann si Sam habang naglalaro sa seesaw ito kasama si James. Bagong lipat lang kasi nun si Ann sa ninong at ninang niya dahil kamamatay lang ng parents niya. Tahimik lang si Ann na nanunuod sa dalawang batang lalaki habang naglalaro. Habang masaya itong naglalaro ay nagdadalamhati pa din si Ann sa nangyari sa pamilya niya.

JAMES: Hi! Do you want to join?

SAM: You can join if you want? *smiles*

ANN: I don't know how to play that one.

SAM: I'll teach you how.

 

Simula nang araw na yun ay palagi na nilang sinasali sa mga laro nila si Ann. Naging mahirap man tanggapin para sa kanya ang pagkawala ng kanyang mga magulang ay naging masaya pa rin siya sa piling ng dalawang niyang matalik na kaibigan. Noong sila ay magbinata at magdalaga ay niligawan na ni Sam si Ann.

SAM: for you, Ann.

ANN: salamat. si James nga pala?

SAM: ha? I don't know eh. baka nasa kanila pa lang.

ANN: He promised me na magmomovie marathon kami eh.

SAM: gusto mo puntahan ko?

ANN: ah wag na. Baka tinatamad na naman. Tara, ikaw na lang ang kasama ko.

SAM: sige. *smiles*

 

Sa di kalayuan, Si James na may hawak na bulaklak at donut na paborito ni Ann ay nakatayo sa tabi ng puno. Balak na sana niyang magpakita kay Ann nang makita niyang pasalubong si Sam rito at may iniabot. Bagaman may nararamdaman na si James para kay Ann ay nagparaya na ito para sa kaibigan na si Sam. Sa tuwing may lakad ang magkakaibigan ay hindi na sumasama si James dahil nahihiya na siyang kasama si Sam at Ann. Madalas kasi silang dalawa na lagi ang magkasama.

 

Niyaya na ulit ni James na mamasyal si Ann. Kaagad itong nag-ayos para sa binata. Nagmadali siyang pumunta sa may tabi ng puno na pinaglalaruan nila dati. Doon daw kasi sila magkikita. Nang makita niyang may kausap si James, si Ericka. Sandali pa ay biglang niyakap ni James si Ericka.

ANN: *tears fall*

 

Umalis palayo si Ann nang makabangga niya si Sam.

SAM: bakit?

ANN: nothing. *tries to run away*

SAM: tell me Ann. I'm here to listen.ANN: why does it hurts me a lot? why? I can't.

SAM: okay. I'll just stay here by your side. okay? *hug*

 

Iniuwi ni Sam si Ann nang kumalma na ito. Naupo sila sa may labas habang nagmemerienda at nag-uusap.

ANN: Bakit ganun? Lagi na lang niya kong pinapaasa?

SAM: Sino?

ANN: ah wala. Ikaw ba Sam, have you ever saw someone you love, love someone else?

SAM: huh? I think it was the time whenever we're together, wala sa tabi ko ang utak at isipan mo kundi nasa ibang tao. I don't know. maybe ? *smiles*

ANN: Sana huwag mong maranasan. Dahil sobrang sakit. I swear. *look up*

SAM: bakit naranasan mo na?

ANN: *nods*

SAM: whenever you need help, I'm always be here for you.

ANN: thanks for being my friend. *smiles*

SAM: Ann, I can heal those wound in your heart if you will allow me to be part of it. *hold her hand* I can't be just your friend, I want more than that.

ANN: *speechless* I don't know what to respond. Should I let him? but, how about James?

SAM: Naiintindihan ko kung hindi mo pa ko masasagot ngayon. Pero kung sino man ang nagbibigay sakit sa puso mo, I'm here para malayo siya sayo. Sabihin mo lang.

ANN: thanks Sam. thanks for understanding. *hug*

 

Nadatnan ni James na magkayakap si Sam and Ann. Inakala niya na sila ng dalawa. Kinabukasan ay nagpunta si Sam kila James kasama si Ann. Yayayain sana nila itong mamasyal pero sabi ng katulong nila ay umalis na si James kasama ang parents nito. Nagpunta silang Australia para makapag-aral dun ng maayos si James.

ANN: Akala ko ba kaibigan natin siya? Bakit siya ganun? Hindi man lang siya nagpaalam.

SAM: Baka mas makakabuting dun siya mag-aral kaya siya sumama. Baka kaya siya hindi nakapagpaalam dahil kinapos na siya sa oras.

ANN: because he's too busy with that Ericka.

ERICKA: Ann! Sam!

SAM: Oh Ericka. what are you doing here?

ERICKA: Hindi ko na ba naabutan si James?

SAM: too late.

ERICKA: hayy. Hindi na pala nabago ang desisyon niya. Hindi mo nabago ang isip niya Ann?

ANN: huh? what do you mean?

ERICKA: Hindi ba kayo nagkita kahapon? He bids goodbye to me yesterday. And he told me na niyaya ka daw niya ah?

 

Ann remembered what happened yesterday. Yung nadatnan niyang magkayakap si James at Ericka na dapat ay mamasyal sila.

ERICKA: Sabi niya kapag namasyal kayo posibleng magbago ang isip niya. Akala ko magbabago ang isip niya pag nagkita kayo.

ANN: Hindi kami nagkita.

ERICKA: huh? Dumiretso siya sa inyo kahapon. Mga bandang hapon na din yun.

 

Naalala niyang si Sam ang kasama niya nang mga oras na yun.

ANN: Hindi kaya nakita niya kaming magkayap ni Sam?  Yaya, kailan pa sila umalis?

YAYA: Mga mag-iisang oras na simula nang dumating kayo dito.

ANN: tara!

 

Kaagad na nagtungo sa airport si Ann kasama si Sam. Umaasa siyang maabutan niya si James. Gusto niya sana itong pigilan sa pag-alis. Ngunit huli na ang lahat. Nakaalis na ang eroplanong patungo sa Australia. Nakaalis na si James. Nanghihina si Ann na naupo. Nanghihinayang siyang hindi man lang niya naabutan si James kahit para lang magpaalam ng maayos. Nagsisisi siyang hindi muna niyang kinausap ito kahapon.