Ang bilis lumipas ng mga araw - naayos niyo ang contract, naging smooth ang operation ni Kuma, naka-ready na ang presentation mo for the project -- hindi pa natatapos ang linggo. 20M ang total pay mo sa project, bukod pa sa iba’t ibang bonus na pinaglalagay ni Jennie dahil daw rushed ang project na ibinigay sa’yo. Tinanong ka rin niya kung ano ba gusto mo - cash, check, by dividends, o isang bagsakan at the end of the project. Sabi mo, check na lang tapos monthly, bale, may at least 5M na papasok sa’yo every month. Sobrang swerte mong nakuha mo ‘tong project na ‘to dahil ibibigay sa’yo lahat ng credit, kasabay daw ng pag-feature ng media sa F1 event ay ang pag-feature ng pangalan mo as the head of all design and architectural aspect nito. Sabi nga ni Jennie, mag-ready ka na raw sa napakaraming interviews at shoots, babaha raw panigurado. 

Formal na ippresent mo ang buong plano on Friday, may staff daw na working tuwing weekends kaya masisimulan agad ito kinabukasan. Sa nakikita mong timeline, kaya matapos ang project na ito ng 1 week ahead of time, which is really, really, good. Sana nga swabe ang lahat. Binigyan ka ni Jennie ng sarili mong office sa building nila which is great, nakaka-enhance ng creativity at nakakamotivate. Sa tingin mo, isa ‘yung office sa dahilan kung bakit mas napabilis ang paggawa mo. At least saktong 5pm, pinipilit ka na ng mga staff mong umuwi, mapapagalitan daw sila kung mag-oovertime ka. Titignan mo pa tuloy kung iaavail mo ‘yung apartment na malapit sa venue dahil nga at least 1 hour away ang site mula sa bahay mo. Medyo discouraged ni Jennie ‘yung pag-stay sa apartment dahil, “you don’t know when to stop working, eh. But ikaw, your call.” Paano naman kasi, the minute na nakuha mo ‘tong project, hindi ka natulog kakaplano, paano pa kung nakatira ka sa site? Baka forever ka na lang mag-design. Feeling mo kung hiningan mo ng input sila Wendy, hindi ka rin nila papayagan. Speaking of, hindi mo pa rin masabi ‘tong project mo, top secret pa talaga. Hindi mo talaga kaya ibreak pinky promise niyo ni Jennie. 

Katatapos mo lang iprepare ang powerpoint mo nang sinabihan ka ng secretary ni Jennie na tawag ka niya. Agad ka namang sumunod, nandoon pa pala yung daisies na bigay mo sa kanya. Nag-sorry siya dahil mukhang itatapon niya na raw ‘yung daisies soon, magtatago na lang daw siya ng petals na ipepreserve niya. No problem, sabi mo, siyang tanong naman niya kung “May plans ka mamaya?” Tinignan mo naman ang apple watch mo, wala naman. Sabi niya baka gusto mo raw sumabay kumain ng dinner, meet mo na rin daw si Lisa. Tinanong mo kung comeback na ba nila, sabi niya, “getting there, konting push pa.” Tumango-tango ka lang, kaya tinanong ka niya, “so...ano? Dinner?” Sabi mo, sige, pipilitin mo pa lang na ikaw na ang manlilibre, bumanat na siya ng “sagot ni Lisa, ‘wag kulit!” Wala ka na namang nagawa. 

Bigla mong na-realize na same building lang kayo ni Jennie pero dalawang beses lang kayo nagkita, isang beses noong pinakita niya sa’yo ‘yung office mo, tapos second itong ipinatawag ka niya. Sobrang busy niyo pareho, pero wala eh, ganyan talaga sa trabaho. 

Lunch break mo pa lang pero tapos mo na lahat ng trabaho mo. Pwede ka na talagang umuwi sa totoo lang, bukas pa kasi magiging madugo ang trabaho mo dahil sa presentation. Pumunta ka sa favorite mong kainan sa baba, italian restaurant. Umorder ka ng lasagna at pizza at gelato for dessert. Dine-in sana, kaso nagtext si Wendy, baka free ka raw para makipag-video call kasama ang barkada. Tinawag mo tuloy yung ateng waitress agad agad para sabihing take-out na lang order mo. “Nasaan ka?” bungad ni Yeri pagkabukas ng camera mo. “Office ng potential client,” sagot mo. Kung naalala mong hindi pa nga pala nila alam na may bago kang tinatrabaho, magpapalit ka ng background. 

“Ipinatawag ko kayong lahat…” hirit ni Yeri nang maka-settle na ang lahat. Ah, nagyayaya pala ulit ‘yung ka-blind date mo, baka raw pwede ka sa Sabado. Sabi ni Byul, “eh paano kung may kaso na naman ulit?” Aba, mahirap namang ma-ditch ka ng dalawang beses. Naasikaso na raw niya ‘yun, may isa pang contact person. Solong-solo mo na raw siya sa date niyo, kung pwede ka. Pwede ka naman talaga, ayaw ni Jennie na nagtatrabaho ka ng weekend, araw mo na iyon para magpahinga. Tinignan ka ni Wendy, “ano, G ka pa?” tanong niya. G na g, sabi mo. Tuwang-tuwa ang lahat, ampota, akala mo sila makikipag-date. Binaba niyo na rin ang call dahil tapos na ang kanya-kanyang lunchtime niyo, naisip mong cool, may maikekwento ka kay Jennie mamaya. 

Sinend mo na via email ang buong presentation mo, at least may idea na ang lahat bukas. Mga questions at suggestions na lan