Sinigurado ko na komportable ang pagtulog ni Winter sa kwarto ko bigla na lang kasi siyang nakatulog habang nakayakap sa akin kanina sa couch, halos ayaw niya akong bitawan dahil natatakot siya na baka bigla na lang daw ako mawala, natatakot siya na baka panaginip lang lahat ng ito. I stared at her, sobrang bigat ng nararamdaman ko dahil sa sitwasyon niya, hindi ko inakala na magiging ganito kalala ang epekto sa kanya. 

I know I was stupid for hiding. 

I thought I'm doing her a favor but turns out—I messed up. 

I leaned closer to reach her forehead, I kissed it gently before leaving the room. 

Hindi na ako mawawala ulit, Winter. 

Paglabas ko ay agad kong kinuha ang cellphone ko para tawagan si Yeji, lumalalim na ang gabi and I'm afraid they are still outside trying to look for Winter. I dialled her number and luckily she answered right away. 

"Karina." 

"What? Did you say Karina?" 

that was Ningning. 

"S-si Ate kausap mo??" rinig kong tanong niya sa kabilang linya. 

"Can you give her the phone?" 

"Sure." 

"A-ate?" 

God. I missed my sister. 

"Ningning." I just said her name pero bigla na lang tumulo ang luha ko. 

"A-ate..Ate! b-buhay ka..nasaan ka? please ate pupuntahan kita ngayon na." I heard her crying between those words. 

"I miss you, Ning." 

"Ate please..nasaan ka?" 

"Don't worry, I'll be there once magising si Winter." 

"Kasama mo si Ate Winter?" 

"Hmm, I know marami akong dapat i-explain sayo, at sa inyong lahat." iyak na lang ng iyak si Ningning sa kabilang linya. 

"Ate.." 

"I told you, I'll be back kasama si Winter." 

I remember that night when I told Ningning na babalik ako kasama si Winter. Maybe para sa sitwasyon na to ang mga katagang yon. After that short conversation with my sister, bumalik ako sa kwarto kung nasaan si Winter. Natutulog pa rin siya kaya naman tumabi ako sa kanya at dahan dahan siyang niyakap, she's a light sleeper and I don't want to wake her up. 

I woke up ng maramdaman ko ang init ng araw sa mukha ko, dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko and the first thing I saw was Winter—na nakatitig sa akin. "Good morning." she smiled, oh how I missed that smile. "Hey." I greeted her, hinila ko siya papalapit sa akin at niyakap siya ng mahigpit. 

"I'm relieve na hindi ka nga panaginip lang." she mumbled while her face was still buried on my neck. 

"What else should I do para maniwala ka na hindi ka nanaginip hm?" asar ko sa kanya, I just want to see her smile again and I didn't fail kasi humarap siya sa akin atsaka tumawa ng bahagya. "I don't know, maybe..a kiss will—" hindi pa siya tapos magsalita ay agad ko siyang siniil ng halik sa labi, Winter smiled. We shared that kiss for almost a minute, ayaw niya na ata akong tigilan. 

"We need to go home." I said pagkatapos niyang humiwalay sa akin. 

"I am home." 

"Silly, they're all worried about you, Winter." 

"Hay, fine." she sighed in defeat. 

I let her borrow my clothes muna para makapagpalit siya pagkatapos non ay sumakay na rin kami sa kotse. I drove back to their mansion, nakakatawa nga lang kasi halos hindi mawala ang tingin sa akin ni Winter habang nagdadrive ako.

"I know I said it doesn't matter anymore but..bakit ka umalis?" napatingin ako kay Winter dahil sa tanong niya. "I mean..that night you could have--" hinawakan ko ang kamay niya. 

"I'll tell you, that night. I thought I'm gonna die, sobrang bugbog ako kay Wonho then Chaehyun came." 

"Chaehyun?" 

"Hmm. She saved me, she pulled me out of that building. Turns out, she had no idea about sa ginagawa ni Calix pero nalaman niya yung plano ng uncle niya na mamatay na lang kasama tayo, supposedly." ibinalik ko ang mga mata ko sa kalsada ng mag green light na. "Wala siyang balak buhayin tayong lahat that night. Nung hinihila ako ni Chaehyun palabas, I saw Wonho coming out of the building as well and I saw him ran away." 

"Then?" 

"That's why I told Chaehyun to bring me somewhere else, I can't let Wonho live. I know him, he'll come after you para lang makuha rin ako." I sighed. "I was planning to just spend few days just until I get rid of Wonho but..my injuries didn't let me do that. I had to stay in bed for almost a week and then I found out na naghanda kayo ng memorial service for me—" I chuckled. "You all thought I was dead na kasalanan ko rin naman just because hay paano ko ba sasabihin na hindi ako nag-iisip ng maayos at matino or what." 

"Anong sabi ni Chaehyun?" 

"Well—she was against it. Gusto niya na nga akong sipain palabas ng condo niya, she told me a lot of times na it's better na magpakita na agad sa inyo instead na nagtatago ako. I even caught her trying to call Ningning. I was the one who begged her na  ako ng bahala sa sitwasyon ko kaya hindi siya nagsalita sa kahit na sino." 

I looked at Winter. "I know..hindi valid yung mga sinasabi ko. It doesn't make sense but trust me..I didn't mean to—hurt you like this." 

"I'm stupid, selfish—ang tanga tanga ko talaga ayun na yon. I was too focused kay Wonho na nakalimutan ko yung magiging epekto sayo pati na rin kay Ningning nung mga pinagagagawa ko." hindi ko napansin na nasa loob na pala kami ng subdivision nila Winter, at malapit na rin kami sa bahay nila. 

Bigla na lang bumilis ang tibok ng puso ko—hindi ko alam pero may halong kaba ung excitement ko na makita si Ningning at ang mga kaibigan namin and mukhang nakita ni Winter yung pag-aalala ko dahil bigla na lang niya hinawakan ng mahigpit ang kamay ko. 

"Regardless ano pang dahilan, masaya na ako na nandito ka ulit and for sure—they'll understand." Winter assured me, nauna na siyang bumaba ng kotse pagkahinto sa tapat ng bahay nila kaya lumabas na rin ak