"Thank you, Ji. Ingat kayo pauwi." paalam ko kay Ryujin at Yeji. 

"Ingat din kayo, let me know kapag may kailangan kayo." napatingin naman si Yeji kay Winter. "Winter, aalis na kami." 

"Ingat kayo." 

Pagka-alis ng dalawa sa condo ay nakita ko si Winter na nakatayo habang nakapamewang sa may pinto ng kwarto. "Now, tell me. Saan ka galing?"  napabuntong hininga ako hindi ko alam anong isasagot ko sa kanya, I don' want to lie but I can't tell her the truth either. 

"Karina?" Winter snapped her fingers. 

"Uh..nagpunta ako kay Mr.Huang." totoo naman, nagpunta ako doon I don't have to tell her the reason why. 

"Mr.Huang? you mean ung uncle ng ex mo?" 

"Hindi ko siya ex." 

"Anong ginawa mo doon?" instead na sumagot ay dumiretso ako sa kusina para uminom ng tubig. 

Sa totoo lang wala ako sa wisyo makipag-usap kay Winter ngayon. 

"Karina ano ba? Si Mr.Huang ba pinunta mo o si Chaehyun?" 

"Si Mr.Huang nga." sagot ko uli. 

"Ano bang nangyari sayo? Bakit ganyan ka?" 

"Winter, gusto ko lang magpahinga." matapos kong hugasan ang baso na ginamit ko ay dumiretso ako sa kwarto.

Hinubad ko and t-shirt na suot ko para makapagpalit ng damit nang maramdaman ko na bumukas ang pinto, hindi ko na lang pinansin yon at nagpunta ako sa closet para kumuha ng t-shirt ng maramdaman ko ang mga kamay ni Winter na nakapulupot sa bewang ko. "Pwede bang wag ka ng umalis ng hindi ako kasama?" ani niya habang nakasubsob ang mukha niya sa likuran ko. "Nag-alala ako sayo, Karina." 

"Karina, pinoprotektahan mo yung anak ng taong pumatay sa mga magulang mo."

Napapikit ako ng maalala ko yung mga sinabi ni Mr.Huang sa akin kanina, hindi ko na alam anong iisipin ko o kung anong gagawin ko. Namatay ang mga magulang ko ng hindi nahuhuli kung sino ang pumatay sa kanila, I wanted to kill the person who caused that accident. That person took my life away from me when my parents died and now hawak ko na yung ebidensya pero bakit..bakit kailangan tatay pa ng taong mahal ko..? 

I sighed deeply bago tanggalin ang pagkakayakap ni Winter sa akin atsaka ko isinuot ang t-shirt na hawak ko pagkatapos ay dumiretso ako cr. I stared at the mirror for how many minutes, I just can't look at Winter right now. Kinuha ko ang flashdrive na nasa bulsa ko, I don't even know kung kaya kong makita yung laman nito. It will surely remind me of what happened to my parents. 

Halos 30 minutes na akong nasa loob ng cr ng marinig ko ang pagkatok ni Winter. "Ayos ka lang ba? Nag-aalala na ako sayo." rinig kong tanong niya sa akin, pinunasan ko ang luha ko at naghilamos bago buksan ang pinto. "Hm, ayos lang. Bakit?" napailing naman si Winter. 

"Nagugutom ka ba? Gusto mo bang kumain? Ipaghahain--" 

"Winter." I said cutting her off. "Ayokong kumain, magpahinga ka na dyan." kinuha ko yung phone ko na nasa may bed table bago lumabas ng kwarto. 

"Karina ano ba!" Winter followed me again, "Ano bang problema mo? Bakit ba ganyan ka? Ano bang nangyari?" sunod na sunod niyang tanong sa akin. 

"Wala nga!" hindi ko napigilan ang sarili ko na sumigaw sa kanya. 

Kitang kita ko sa mga mata niya ang pagkagulat ng tumaas ang boses ko sa kanya. "Wala?" lumapit siya sa akin. "Then why are you acting that way!" para akong sinaksak sa dibdib ng makita kong umiiyak na siya. "Why are you pushing me away?! Did I do something ba?! sabihin mo naman sa akin kasi hindi ako manghuhula, Karina!" sigaw niya habang umiiyak. 

"Ano bang gusto mong sabihin ko sayo?!" hindi ko mapigilan ang sarili ko. "Eh sa wala nga e! gusto ko lang magpahinga, Winter! baka pwedeng wag mo muna akong kulitin!" 

"Karina girlfriend mo ako! Kung may problema ka makikinig ako sayo! Wag mo naman akong ganituhin!" 

then it hits me. 

I'm hurting her right now. 

"I'm..I'm sorry.." hindi ko na rin napigilan ang luha ko, sobrang gulong gulo na yung utak ko ngayon hindi ko alam anong iisipin o ano bang dapat kong maramdaman ngayon. "I'm sorry, Winter." 

"Nag-aalala lang ako sayo.." she murmured, naglakad ako papunta sa kanya at niyakap siya.

"I know, I'm sorry kung nasigawan kita." naramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko kaya lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya. "I'm sorry, baby." hinalikan ko ang ulo niya at niyakap siya ulit pero hindi pa rin siya tumitigil sa pag-iyak. 

"Gusto..gusto ko lang naman maramdaman mo na nandito lang ako para sayo e..kitang kita naman na pag-uwi mo kanina may iniiisip ka.." she said between her sobs.

"I..I just don't want to talk about it right now." 

"Hindi naman kita pipilitin." tumingin sa akin si Winter at hinawakan ang pisngi ko. "Kung hindi ka ready magkwento hindi ko ipipilit but at least hayaan mo ako na samahan ka." 

"I'm sorry ulit, pagod lang siguro ako." Winter gave me a smile. 

"You're always the one protecting me Karina, but this time let me protect you too." hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ito. "You're not just my bodyguard, girlfriend din kita sana alam mo yon." pinunasan ni Winter ang luha sa mga mata ko. 

"I love you, Karina." 

I did not expect Winter to say those words first. 

I smiled at her. 

Halos hindi ako makapagsalita dahil sa mga nararamdaman ko. Kanina lang gulong gulo ako pero ngayon pakiramdam ko wala ng ibang nagma-matter sa akin kung hindi kaming dalawa lang. 

Just the two of us, nothing else. 

and 

I know I'm not gonna trade this for anything. 

"Are you okay..?" tanong ni Winter sa akin dahil hindi ako nagresponse sa sinabi niya. "You don't have to say those words if you don't feel it like hindi naman kita--" hindi ko na napigilan ang sarili ko at hinalikan ko siya, it was a gentle kiss to make her feel that I don't have to tell her a thing para lang malaman niyang mahal ko siya.

She smiled before kissing me back, I slowly wrapped my arms around her waist. We continued kissing each other until we reached our room, we didn't even bother locking the room anymore. Winter sat on the bed as I look at her, it's like I'm seeing my whole life in front of me right now. 

"Ano? titigan mo na lang ako?" panghahamon niya sa akin pagkatapos ay hinubad niya na ang suot niyang t-shirt at ibinato ito sa akin. 

"I was thinking.." I moved closer to her ear, "how can I make it up to you.." I whispered to her ear before btiing it gently. 

"Simple." bigla na lang umupo si Winter sa lap ko atsaka ako hinalikan ulit but this time it was hotter and more intense. 

She was a good kisser, I can't get enough of her. 

I gently ran my tongue accross her lips and Winter opened for me, I slowly moved my lips to her jaw down to her neck, and leaving marks. 

"Karina.." her my name ignited something in me, I kissed her shoulders down to her chest before slowly unclasping her bra, Winter removed my shirt as well leaving me with just my sports bra. "Better, baby." she whispered ily, she wants me so bad. 

I pushed her gently to the bed. "Winter..." she smiled before pulling me for another kiss, Winter grabbed my hair and bit my lip. 

"I love you so much.." I said between our kisses. 

I know from that moment, 

I can't afford to lose her, 

and I am not gonna lose her. 

Nagising ako ng nakayakap si Winter sa akin, tulog na tulog pa rin siya. Napagod siguro kagabi, hindi ko mapigilan ang sarili ko na mapangiti. Ang sarap lang sa pakiramdam na siya yung una kong makikita sa paggising ko, she looks peaceful. 

Well, I can definitely say na wow so this is how love looks like. 

I kissed her forehead at dahan dahang tumayo dahil ayokong maistorbo ang pagtulog niya, I'm gonna cook breakfast for us. I grabbed my t-shirt na nasa sahig at sinuot ito, napalingon ako kay Winter na balot na balot pa rin ng kumot because she refused to wear some clothes bago kami matulog. Bago ako lumabas ay nakita ko yung flashdrive sa sahig, might have slipped when I removed my pants last night. Agad ko itong kinuha bago magpunta sa kusina. 

This thing doesn't really matter anymore. 

I know na dapat nagagalit ako kay Mr.Kim ngayon pero ano bang magagawa ng gallt ko? Mababalik ba non ang buhay ng mga magulang ko? 

It won't change anything at isa pa yan ang palaging turo sa amin ni mama, na matutong magpatawad at wag magtatanim ng sama ng loob sa mga puso namin dahil oras na lamunin kami ng galit kami lang din ang kawawa. 

Dumiretso ako sa kusina para maghanap ng lulutuin naisip ko rin pala na umalis na dito sa condo ni Giselle ngayong araw din dahil alam kong nasundan na kami rito. Iniisip ko na siguro mas safe kung magkasama si Mr.Kim at si Winter dahil kailangan ko rin siyang makausap, siguradong may dahilan kung bakit siya tumakbo that night. 

Pagkatapos kong magluto ay agad ko na rin inayos ang hapag kainan pagkatapos ay nagtimpla na rin ako ng kape para sa aming dalawa, pupuntahan ko na rin sana siya sa kwarto para gisingin kaso naunahan niya ako ng bigla siyang lumabas sa kwarto. "Good morning." nakangiting bati niya sa akin. 

"Good morning, princess." pang aasar ko sa kanya. 

"Che!" lumapit siya sa akin at niyakap ako bago ako halikan sa pisngi. "I was worried paggising ko wala ka sa tabi ko." pagmamaktol niya. 

"I cooked breakfast e." 

"I know, pwede ka na mag-asawa. pakasalan mo na ako." 

"Sige, mamaya." 

"Echos mo!" 

"Upo ka na para makakain ka na." umupo na si Winter sa chair, inaabot ko naman ang kape niya sa kanya. "Hindi ka ba magt-tshirt?" tanong ko sa kanya dahil naka bra lang kasi siya at pajama. 

"Para ganahan ka kumain." napailing ako sa sinabi niya. 

"Dati ka bang baliw?" 

"Hoy Karina Yu wag mo kong inaano ano dyan--" sinubuan ko siya ng hotdog para matahimik siya sa pagsasalita at kung ano pang masabi niya. 

"Eat well, baby." 

Tahimik lang kaming kumakain napansin ko naman na sunod sunod ang tunog ng phone ni Winter pero tinitingnan niya lang ito at hindi nirereplyan. "Your friends?" tanong ko sa kanya. 

"Oo, pinagkalat ni Ryujin na sinagot na kita." 

"Woah, ako pa talag