WC. 

Pagkarating namin ni Kenny sa school, agad hinanap ng mata ko si RJ. Pano ba naman kasi, hindi ako nakatulog kakaisip tungkol sa tanong niya kahapon. It's not usual for RJ to ask something so serious. Feeling ko may alam siya, o nahahalata niya na ako. 

Nilapag ko lang 'yung bag ko sa upuan ko tapos pumunta na ako sa kabilang side ng mga seats which is RJ, Minju and Chae's seat. 

Wala pa si RJ saka Minju pero si Chae andito na. Umupo ako sa tabi ng upuan ni RJ, sa likod naman ng inuupuan ko si Chae. Hindi ako tumabi sakanya kasi parating na raw si Minju. 

"Bal, okay ka lang ba?" Tanong ni Chae. Oo, bal tawag niya samin ni Kenny kasi magkakamuka nga raw kami. Okay lang naman 'yun samin ni Kenny, maganda naman si Chae kaya di na kami lugi. 

"Oo naman." Sagot ko lang habang nakatingin sa pintuan, inaantay si RJ pumasok. 

"Talaga?" Pagsisiguro nito kaya agad akong tumango. Bakit ba panay tanong sila kung okay lang ako.. I mean, okay lang naman na magtanong sila, ang iniisip ko, bakit nila naiisip na hindi ako okay? 

"You look so stressed, bal." Dagdag niya pa. 

Dun naman ako nagtaka. I'm just the usual me, anong stressed? Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niyang stressed ako. Nothing changed naman with me.. 

Dumating na si RJ kasabay pumasok si Minju at Ning. Kumaway pa silang tatlo samin ni Chae. Kala mo di nagkikita 5 times a week eh. 

"Ba't ka nandito?" Tanong ni RJ na nasa harap ko na at nakataas pa ang kilay niya.

"Wow ha. Bawal ba?" Inirapan ko pa siya. 

Natawa lang 'yung dalawa sa likod. Mamaya ko na nga lang tatanungin si RJ tungkol sa kahapon. At dahil hindi pumasok 'yung laging katabi ni RJ, lumipat muna ako ng upuan. Kinuha ko lang 'yung bag ko sa kabilang seats saka bumalik sa pwesto ko kanina. 

Medyo nagtaka pa nga si Aeri na katabi ko araw-araw, bakit daw ako lilipat, sabi ko, "wala lang" which is totoo naman, half truth. 

On-going lahat ng classes, tuloy-tuloy lang as in pagkalabas ng isang prof, agad na papasok 'yung isang prof namin. Hmp, 'di tuloy ako makapag daldal. 

Lunch break na, pero itong si RJ, agad-agad bumaba dahil nagugutom na raw siya. Hindi man lang ako inantay amputek! May pagka-masama rin pala ugali mo, RJ! 

Naglalakad na ako pababa ng hagdan para pumunta sa Cafeteria nang bigla