“Merry Christmas!” Voice message ni ate na naka-white scrubs ang bumungad sa’kin nung umaga. Narinig ko pa ‘yung tanong ni ate Irene sa background niya asking if she was talking to me.

Napangiti agad ako sa sobrang soft ng boses niya, feeling jowa lang. Charot! Nalala ko na naman ‘yung boses niya that morning; nung nag-sleep over ako sa kanila. Hindi ako sa room niya pumasok ‘no?! Hindi ako sanay na may kasama sa room, lalo na ‘yung may katabi sa bed.

Maliban na lang kung si Autumn ‘yung kasama ko, of course.

As soon as lumabas ako sa room, boses niya agad bumungad sa’kin. She was stretching, probably a cool down after her workout. Nagulat pa ako kasi ang aga niya pala magising.

“Lapad ng ngiti…” Napatigil ako sa sinabi ni Papa. Nagde-daydream na naman ba ako? Huhu.

Nandito kami sa balcony, nakaupo lang at pinapanood ang mga naglalarong bata sa baba.I’m holding my guitar habang nagpophone naman si Papa. Currently nasa break siya since kakatapos lang naman ng project niya and ng New Year. Feeling ko bagong buhay na bagong buhay na talaga.

“Nagustuhan mo ba gift na binigay ko?” Tanong ni Papa. My birthday celebration wasn’t that big naman, sabi ko kay Papa, ika-cash ko na lang ‘yung gagastusin nila para sa handa. So ang ending I have my bank account na and iba pa ‘yung gift nila.

Hindi naman ako nag-ask ng malaki, I think? Isang turntable. I don’t really know why pero I like it.

May vinyl records din silang ipinagawa for me, personalized… somehow.

“Yes naman, Pa… salamat.”

“18 ka na, kelan ka mag-aasawa?” Nasamid ako kahit na hindi naman ako umiinom dahil sa tanong niya. Teka lang naman! Wala nga akong jowa, aasawahin pa kaya?!

“Pa, wala akong jowa… paano ako magkakaasawa?” Tanong ko at ibinaba ang hawak kong gitara. Patuloy lang sa pagtugtog ‘yung vinyl record from the turntable inside the house.

Himala - Ace Banzuelo

“Si Rina… hindi pa ba kayo?” Umiling ako. It’s been almost 6 months? Or Five? I mean, if she doesn’t want it naman… ayos lang sa’kin. But alam mo ‘yun, that feeling na gusto mong maging kayo pero hindi ka sure kung gusto niya rin ba.

Hindi ko gustong mag-assume ‘no?! What if gusto niya na ganito lang kami, walang label, no nothing.

“Hindi niya naman ako tinatanong Pa.” Narinig ko ang mahinang tawa niya at umiling-iling.

“Anak, kahit pa siya ‘yung nagha-handle ng kung ano man ang meron sa inyo… hindi ‘yun nagpo-prohibit sa’yo para mag-demand ng gusto mo or magsabi ng kung anong gusto mong mangyari.” He started speaking, lagi niya akong pinapaalalahanan na ‘wag akong mag-settle for less. That I should know when to demand, and what I deserve… hindi raw pwede na tanggap lang ako nang tanggap. Lalo na kung kulang or sobra… lahat ng hindi sakto, masama.

“Dalawa kayo dito, hindi naman pwede na kapag gusto niya, ‘yun lang ang masusunod. You have ever