Minjeong’s POV

 

Karina: Hey Min, nandito na ako kila Tomas, see you.

 

Yan ang nareceive ko kay Karina 30 minutes ago. ‘Di ko alam bakit siya tumuloy eh di naman ako um-oo sa offer niya.

 

Nilibang ko nalang ang sarili ko sa paglalaro ng GTA V sa XBOX ko.

 

Nakausap ko si Ningning kagabi, kinuwento ko sakanya ang napag-usapan namin ni Karina. Nang matapos akong magkwento kay Ning ay may isang sinabi na hindi nagpatulog sa akin.

 

“Okay yan bes, nakamove on ka na rin naman”

 

At dahil nga gabi kami nag-usap ay wala ang aking strong and single independent woman aura. Aware naman ako sa sarili ko na may nararamdaman pa ako para kay Jimin pero di ko syempre sasabihin kay Ningning yun.

 

Kung tatanungin siguro yung side ko na utak ang pinapairal ang sasabihin niya ay hindi na dapat ako bumalik kay Jimin, because when Jimin left, she took some of my pieces too.

 

Ngunit kung puso ko at nararamdaman ang susunod, walang pagdadalawang isip na susugal agad ito para sakanya, kasi after all si Jimin Yu na yun e.

 

Naubos ang dalawang oras na binabangga ko ang mga tao sa GTA V nang mapukaw ang atensyon ko ng cellphone kong tumunog.

 

Karina: I am still here. Just informing you tho, you don’t need to rush yourself. I will wait for you. But can you tell me if nasaan ka na because I am kinda worrying?

 

Naramdaman ko ang pag-init ng pisngi ko sa nabasa. Delusional na ata ako, parang yun lang kinilig na?

 

Kailangan ko ata itatak sa isip ko na iniwan ako ng taong to nang iniisip ko kung saan ako nagkamali o kung ano man ang nangyari bakit kami humantong sa ganong sitwasyon.

 

Jimin’s POV

 

I’ve been waiting for almost 3 hours na kay Minjeong. Nagwoworry na ako kasi ilang beses na yun noon pinagcommute she always loses her way home. Napakahina ng sense of direction ng taong yun.

 

I heard the bell chime of the store ring kaya I immediately turn around to see who’s coming. To my disappointment, it’s not Winter. Mang Tomas greets his new customer as I fix my eyes sa nilalaro kong rubik’s cube.

 

After several minutes the door opens again and I almost broke my neck para lang makita kung sino ang pumasok.

 

But again, nadismaya nanaman ako dahil hindi nanaman si Winter yun. I’ve been sighing for hours na. Hindi naman siya um-oo sa meet up na to but I still shoot my shot because I really wanna see her.

 

Gumawa ng tunog nanaman ang bell sa pinto ng store pero di na ako lumingon madidismaya lang naman ako.

 

Natigil ang pag-iikot ko ng cube nang marinig ko ang pamilyar na boses. The voice that made me feel at home.

 

“Magandang umaga po, Mang Tomas!”

 

It feels like everything is in slow motion.

 

Ang cringy no? Ano ka nasa teleserye? Pero that’s what I feel. It feels like I am in heaven’s gate when I turn my head to see the girl I love the most.

 

There

 

I saw Kim Minjeong with her tassel tube top which she paired with button up denim shorts. Ang simple lang pero ang ganda ganda niya talaga.

 

“Tulo mo lumalaway” Winter told me. Hindi ko na napansin na nakaupo na pala siya sa harap ko. Grabe natulala ako for a minute. Grabe naman kasing ganda yan!

 

“Thank you, alam kong maganda ko, pakisara na ng bibig mo para kang baliw.”

 

I didn’t even realized na nasabi ko pala out loud na maganda siya, I mean totoo naman pero kasi dalawang beses na kong napahiya wala pa ngang limang minuto kaming magkasama. Lupa kainin mo na ko please.

 

Minjeong’s POV

 

“Hel