Jimin’s POV

The first thing that came out on my mind after walking my way out of the airport is “Ang init naman”

Jimin Yu, 1st year med student, registered nurse na naisipang ayaw niya magstay as nilalabel-an na “alalay ng doctor”. Nurses are more than that but my monologue isn’t about that. Bumalik ako sa Philippines to continue my studies here.

Miss ko na ang Pinas, kahit na everyday everynight may nagvivideoke sa kapitbahay namin, di na nawalan ng may birthday. Sintunado naman at walang katapusang Kitchie Nadal medley.

Nakita ko ang bestfriend kong Giselle at girlfriend niyang si Ning, pero mukhang si Ningning lang nakakita sa akin kaya sinenyasan ko siyang wag maingay.

Nilapitan ko ang dalawa hinila pababa ang beanie na suot ng bestfriend ko kaya natabunan ang buong mukha nito.
 

“What the—” agad itong humarap sa akin at akmang babatukan ako kaya inilagay ko ang palad ko sa noo niya, pilit niya akong inaabot pero dahil mas mataas ako sakanya ay mahaba ang braso ko di niya matamaan ang katawan ko. After 5 minutes tumigil na rin si Aeri sa pag-abot sa akin. Niyakap ko si Aeri dahil dalawang taon din kaming hindi nagkita, namiss ko ang Pinas at mga taong naiwan ko rito.

“Jimin, we missed you, kamusta ang states?” Ningning told me after Aeri and I broke the hug. I motioned her to come closer for a hug.

“I am doing fine Ning, ito bang bestfriend ko ayos sa’yo?” Ningning nodded.

I treat Ningning as my sister dahil bukod sa relasyon nila ng bestfriend ko, bestfriend din siya ng TOTGA ko.

Winter, a lovely name isn’t it? Hindi na ako tatanggi, siya ang namiss ko nang sobra sa Pilipinas. Sakanya ko ata naranasan yung puppy love, first love, and greatest love.

In our relationship before, Winter is much of a listener and I do the talking. Merong iba na feeling nila di sila nabibigyan ng attention if hindi nasagot ang kausap nila but with Winter, it’s different. Whenever I am talking she makes me feel na interesting ang mga bagay-bagay na sinasabi ko kahit na wala siyang idea kung ano man yun, kahit pa ang sinasabi ko ay ang pagkakaiba ng species ng lamok sa umaga at sa gabi. Kahit na gisingin ko siya ng 3 A.M. to tell her na Aedes mosquitoes pag umaga which causes dengue then Anopheles paggabi ito naman yung nagcacause ng malaria, never kong naramdaman na I am too weird.

I was such a people pleaser type of girl back then. Winter became my voice lalo noon sa mga seniors ko na hindi na related sa council yung pinapagawa, she was there to tell them I am busy and I can’t do whatever is that. Mandalas nga nasasabihan siya na naguguluhan sila bakit si Winter pa yung niligawan ko, napakamaldita raw, but I always tell them na Winter is the perfect woman for me, walang iba, siya lang.

I cherish my days with Minjeong, we study together, cry together, laugh together, be miserable together, we pray together, basically we did everything together. She understand every inch of me, ultimo pagscrunch ko ng nose ko alam niya meaning behind that. She always understands me even in silence.

With Winter, I will always try hard to make it work kahit pa mabaliw ako. I will do everything to stick with her hanggat ayos siya at ayos ako.

N