WARNING! This story contains heavy cursing and violence!

Matapos ang sinabi ni ate Joohyun ay agad kong in-excuse ang sarili ko sa kaniya. 

I just felt that I need to be beside yelong robot right now. 

I have this growing feeling to be beside her. 

Sa rooftop ako dumiretso. My guts is telling me na nando'n siya. Pagka-bukas ko ng pinto ng rooftop, tama nga ang kutob ko. 

Nandito nga siya. 

Nakayuko siya, very not yelong robot kapag nandito siya rooftop. Everytime na mau-una siya rito, parati siyang naka-tingin sa taas... sa langit. 

Hindi katulad ngayon, naka-upo at naka-sandal lang siya sa railings habang nasa ibaba ang tingin at wala sa itaas. 

Nakaramdam ako ng paga-alala. Siguro ay na-apektuhan talaga siya kanina sa nangyari sa cafeteria. 

Ano ba kasing sinabi ni Rodriguez at nagalit 'tong si yelong robot?

Lumapit ako sa kaniya at tumabi. Hindi muna ako nag-tanong or whatsoever, I just sat there beside her, naghi-hintay na siya mismo ang maunang mag-salita. 

"Are you scared of me?" 

Napakunot ang noo ko sa tanong niya. Bakit naman ako matatakot sa kaniya?

"Hindi," tinignan ko siya. "Bakit? May dahilan ba para matakot ako?"

Napabuntong-hininga siya. "I almost killed someone. If ate and the rest of you weren't there..." Mahinang saad niya habang nakayuko pa rin. 

"Hey," lumipat ako ng upo sa harap niya. "Pero nando'n kami, 'di ba? We prevented it from happening."

Ngumiti ako sa kaniya. "In fact, kasalanan din naman ni Jaemin kung bakit nangyari 'yun. Magha-hamon ng away, olats naman pala." 

Tumaas ang tingin niya. Hindi man siya nagpa-pakita ng emosyon, pero kitang-kita ko ang relief sa mga mata niyang kulay itim.

"Thank you." Sincere na saad niya.

Nakangiti pa rin akong tumango sa kaniya. Mukhang okay na siya. 

"Kung okay lang, gusto ko sanang malaman ang dahilan kung bakit ka nagalit nang ganoon kay Rodriguez." I carefully said. 

"Okay lang naman kung hindi pwede." Pahabol ko. Baka kasi ma-pressure siya if sasabihin niya ba or hindi. 

"No, I'll tell you. It's about you, anyway." Aniya. 

Tumaas naman ang curiosity ko dahil sa sinabi niya. 

Nag-hum ako at tumango, a signal para simulan niya kung ano ang sasabihin niya. 

"He said that he'll make your and your friend's life in hell," saad niya, looking straight into my eyes. "And I can't let that happen." 

Huminga siya nang malalim. "And then he called you into some term that I won't tell you because you don't deserve to be called like that."

Nakaramdam naman ako ng kung ano dahil sa mga sinabi niya. Hind ko alam. Kabag yata 'to. 

I gave her a look of appreciation. "Hindi mo naman kailangang gawin lahat 'yun pero, thank you, really." I flashed out my most genuine smile. 

Nakita kong namula 'yung tainga niya kaya 'yung ngiti ko ay napalitan ng tawa. Wala kasing emosyon 'yung mukha niya pero 'yung tainga niya ang pula-pula. 

Ang cute-cute naman ng yelong robot na 'to. 

"Bakit namumula 'yan?" Tukoy ko sa tainga niya bago ngumiti nang mapang-asar. "Kinilig ka ba? Crush mo ako 'no?"

Napa-tilt naman siya ng ulo. "Kinilig?" 

Pati ba naman 'yun, hindi niya alam? Sa ibang planeta yata ipinanganak 'tong si yelong robot eh. 

"Oo," tango ko. "It's like when you're with