Unti unti kong dinilat ang mata ko. Naaaninag ko na kasi ang araw. Ramdam ko pa na may nakayakap sa akin, pagtingin ko kung sino...

O_________O

"H-HOY!! ANONG GINAGAWA MO SA KWARTO KO!?! HA?!!" sigaw ko. Agad kong kinuha yung unan ko at pinagpapalo siya.

"Ah-- ah--" sabi niya habang iniiwasan yung pagpapalo ko sa kanya. Halatang kagigising niya lang din ngayon, ano bang problema nito?!

"Ayuzawa.." natigilan ako ng tawagin niya ako na para bang wala talaga siyang lakas. "U-usui." sabi ko. Nanlaki ulit ang mga mata ko ng mapadako ang tingin ko sa kanang braso niya. Duguan ito. 

"A-anong n-nangyari s-sayo?" sabi ko na halos mawalan na ako ng boses dahil nanghina ako sa nakita ko. Tinignan niya lang ako at ngumiti.

Halos nangingilid na yung luha ko sa mga mata ko. Pagkatapos ng lahat... babalik siya dito na parang walang nangyari? At mas worst, ganito pa kalagayan niya?

"Ayuzawa.." ulit niya pa. Tumayo agad ako para kumuha ng panggamot sa sugat niya. Mabilis akong lumabas ng kwarto at bumaba sa first floor.

Tinanong ko kay Mama kung nasan yung medical kit. Agad agad niya naman itong binigay sa akin nung makita niya akong nagmamadali masyado, hindi ko na nga sinagot yung mga tanong niya kung bakit ako natataranta. Dali dali akong umakyat ulit sa taas.

Pagkapasok na pagkapasok ko sa kwarto ko, agad kong nilock yung pinto. Nakita ko siyang nakaupo na sa sofa na katapat ng kama ko.

Walang salita salita agad akong tumungo sa kanya. Ginamot ko kaagad yung sugat niya. "Misaki.." tawag niya sa akin. Di ko siya pinapansin patuloy lang ako sa ginagawa ko.

Malalim yung sugat niya, kung titignan.. para siyang binaril.. 

Usui.. ano ba talagang nangyayari? :'(

Agad kong pinilas yung manggas ko at tinali sa braso niya. Wala kasing benda sa medical kit eh. Nang matatapos ko na yung pagtali ng ginawa kong benda para sa braso niya nagsalita siya.

"Sorry.."

Natigilan ako.

"Usui.."

"Sorry... Sorry for confusing you.." sabi niya ng seryoso. Pinigilan ko ang sarili kong umiyak. Dahan dahan kong inangat ang ulo ko at tinignan siya.

"If you're sorry...then tell me what's going on.."

"I can't." sabi niya at umiwas ng tingin.

Sa inis ko, hinawakan ko siya sa damit niya,  at nilapit ko siya sa akin. Napatingin naman siya sa mga galit kong mata.

Huminga ako ng malalim at nagsalita.

"Usui please.....

..Tell me.."

===========================================

Yung sa book cover po, ganyan po ang itsura nila nung last part ng conversation. ^____^

Hahaha! Wala kayong naintindihan noh? WAHAHA! Maiintindihan niyo din yan xDD

Para sa mga magbabasa nito.... HINDI KO PO ITO SISIMULAN SA PINAKAUNA. DUDUGTUNGAN KO LAMANG PO ANG ANIME NITO.

Diba po SUPER BITIN? Ako nga eh halos sumigaw na sa sobrang kilig nung Huling Part nung Anime tapos biglang...

THE END NA?! WATTA?! >______<

Hahahah! Kaya ayuun!! Ginawa ko 'to ng FANFIC.

Kaya ang CHAPTER ONE po nito ay KADUGTONG nung LAST PART NUNG ANIME. ^______^ 

So yuun! Sana po walang malito. Hindi 'to CHAPTER ONE AH? PROLOGUE LANG TO XD HAHAHAHA!!

Wag po pala masyado magexpect na maganda 'to.  Isa lamang itong produkto ng aking imahinasyon base sa panunuod ko ng Maid Sama. Thank you guyssss!

COMMENTS ARE SUPER DUPER APPECIATED :"">

-Simsimi29 ♥