Sometimes, little things isn't just little things. 

“Hon, hindi ka ba talaga pwede mag leave today? Nakakahiya kasi kay Ate Seulgi.” 

“I’m sorry, Hon. Nakalimutan ko kasi magsabi. We have an important meeting with a big client today.” Apologetic na sambit ni Karina. She’s looking at her girlfriend mula sa reflection ng mirror. Naglalagay kasi siya ng make-up to get ready for work.

“Last month pa nagsabi si Ate Seulgi. She even invited us personally, Hon.” Pagpilit niya pa. Lumapit siya sa asawang nakaupo sa harap ng vanity mirror. Sinimulan niyang masahihin ang balikat nito. 

Karina held her hand and faced her.

“I really can’t. Pa-greet na lang ako kay Ate Seul, hmm?” 

Medyo na disappoint si Winter pero bilang maunawain na asawa, she offered Karina a timid smile. Hindi niya kayang magtampo sa asawa dahil alam niyang hard-working lang ito. Sa mga ganitong pagkakataon ay iniisip niya na lang na Karina’s doing it for them. Para sa future ni Avery at ng munting pamilya nila. 

She leaned closer and gave her wife a peck. 

“Isasama mo ba si Ave?” Tanong ni Karina while she’s holding Winter’s waist. Nakapatong naman ang dalawang kamay ni Winter sa magkabilang balikat ng asawa.

“Yes. Binilin pa yan ni Ate Seul. Wag na raw pumunta kung wala si Ave.” Pabirong umirap si Winter. Natawa naman si Karina. 

“Ayaw mo nun, she’s fond sa pamangkin niya.” Natawa silang pareho. Nagkatitigan silang dalawa. Yumuko si Winter to kiss her wife again.

This time, it’s not just a peck.

The kiss was full of love and passion. Something the both of them can’t get enough. 

Nang matigil silang dalawa, ngumiti si Winter.

“I love you, Hon.” 

“I love you too, Wifey.” Tumawa ng mahina si Winter sa endearment na ginamit ng asawa.

“Take care sa work, okay? And make sure to eat your lunch.” 

“Yes, Mommy. Thank you sa pa-baon.” 

Hindi na bago kay Karina ang makapasok sa condo unit na tinitirhan ng mag ina niya. Ilang beses na siyang nakapasok dito, pag hinahatid at sundo niya ang anak.

Pero not like this na free siya to roam around kaya naninibago siya ng kaunti. 

The unit screams Winter. 

Kulay ivory ang pader ng buong unit. The surroundings smell like lavender. 

Oh, ganyan ang amoy ng bahay nila dati. 

Sensitive kasi ang pang amoy ni Winter and this is one of the few scents na katanggap tanggap para sa babae. Karina got used to the smell of lavender kaya every time na may maamoy siyang ganito, si Winter agad ang pumapasok sa isip niya. 

Pumunta siya sa sala. May malaking flat screen TV na naka-hang sa pader. May estante sa ilalim nito at may mga nakalagay na picture frames. 

Ang nakalagay sa biggest picture frame ay ang anak nila. A new born Avery. Napangiti si Karina dahil siya ang kumuha ng litrato na to. She can vividly remember kung gaano sila kasaya ng ipinanganak ni Winter ang anak nila.

Sa left side na picture frame – ay si Avery pa rin. 3 years old, first time nito sa amusement park. Sa picture ay buhat buhat ito ni Winter katabi ang isang mascot. 

She was also the one who took this photo. 

On the right side, 

Oh.

It was their kid, again.

Kaya lang, buhat ito ng isang babaeng nakaharap sa window, pinanonood ang sunset. Mula sa likod ang pagkuha ng picture kaya di kita ang babaeng may buhat kay Avery. Yung bata lang ang nakaharap sa likod.

Hindi man nakaharap ang babae, kilalang kilala niya to.

Siya yon eh. 

Nararamdaman niya na naman ang panghihinayang. 

Bakit ba kasi ganon? Nakakaramdam lang pagsisisi ang tao pag wala na sa kanila. 

Humans are insufferable. Kakahanap ng 5% na kulang sa buhay nila, napapabayaan nila yung 95% na nandyan na. Why do people never get satisfied? 

After niyang maikot ang bawat sulok ng unit (except sa kwarto ni Winter) inayos niya na rin ang kwarto niya. Wala naman siyang dinalang appliances or whatsoever just like Winter instructed. She just brought her clothes and other personal stuff.

Malinis ang kwarto. May full double bed na malaki na para sa iisang tao. May study table, cabinets, full body mirror, at bedside table. May bathroom din which is good.

Her phone rang, someone was calling her. Tinignan niya ang caller ID and it was Winter. Walang alinlangan niya itong sinagot.

"Hey," Pagbati niya. Hindi niya alam kung bakit kinakabahan siya.

"Hi, nakapag set