Wendy's haircut for male

+++

"Stop! You!" Duro niya sa taong tinalikuran ang isang babaeng galit sa lalaking hindi gaano apektado sa kanyang estado. "Gay! Freak! Boyfriend of Daniel stop right the-" Hindi niya natapos ang sasabihin ng biglang pumunta sa kanyang harapan.

Hindi naman nagulat si Wendy. Sa pagiging pabidang babae na ginawan niya ng pangalan na "monster" para sa kanya. Ganun kasi naman talaga ito sa kanya. Nasabihan na nga syang bakla nito ay pinabayaan na nga niya.

Nagkita silang dalawa sa isang pagkakataon na ayaw ng balikan ng isang Jennie. Napahiya ito nung araw na iyon. 

Ang hindi lang maintindihan ngayon ni Wendy ay panu nakilala niya si Daniel. At bakit galit ito sa kanya kung hindi naman sila magkakilala.

Bakit pala ito nasa birthday party din?

Flashback

Naglilibot ako ngayon sa department store at sa bandang luxury perfume ako pumunta. May naaninag akong katulad na katulad nun. Kaya naman pumunta na ako sa sales lady at sinabihan na bilhin ko na rin iyon kasama ng mga binili ko na rin.

May monster ang pumunta at sinabihan kami bago ko pa mabili. "Ako ang unang nakakita niyan. Akin yan." Sabi ng maganda pero may pag ka saltik sa ulo na tawagin na lang natin na monster. "May reservation yan at nakapangalan na Jennie. Am I right or I am right, Miss?" Sabi sa kausap ko ngayon na walang magawa ay mag sorry saming dalawa kahit hindi naman dapat.

"Sorry, Miss. Nakakahon na at wala namang nakalagay din ng pangalan mo." Parinig ko sa babaeng akala niya kung sino siya

"Ma'am Jennie, nakuha na po ung sa inyo at sinabihan na rin po ako ng tao ninyo na siya na ang bahala sa perfume na iyon ipa deliver sa inyo po. Si Sir Larry po ang pangalan niya at may authorization din po ninyo." Singit ng isang sales lady na hindi ko alam kung paano dumating sa amin banda. 

Nagpaliwanag naman ito sa amin na hindi nga ang bibilhin ko ay may reserved na talaga. Kundi ay hindi lang pinaalala dito sa Jennie na ito na ngayon ay namumula na at nag sorry samin din.

Bago pa siya umalis ay sinabihan pa ako at inirapan ng "Gay" na binigyan ko din ang irap.

end of flashback 

Ito parin ako na ngayon ay wala akong pakialam sa sinasabi niya sa akin. Malayo na din ako sa babaeng maldita na mukhang pinaglihi sa masamang panahon.

May naramdaman na akong isang kamay na hinablot ang aking regalo na iniingatan ko. Wala pa rin akong ginawa. Naglakad na lang ako papuntang auditorium na ginaganap ang birthday ng malapit kung kaibigan. Saglit lang ako kasi pupunta at ibibigay ko kay Dahyun na lang. Nawawala kasi na naman si Nayeon na iniwanan na ako bago pa makalabas sa kotse.

Hindi ko na rin nakita may sumunod pa akin na isang monster. Baka nga hindi ako ang sinasabihan niya. Malabong makilala niya ako ulit dahil nagpagupit na ako ng mas maikli ngayon. Bahala na, mamaya ko na lang intindihin at importante ngayon ang araw na ito sa akin.

Nakita ko na siya, nasa kabilang banda at may kausap. Mag-isa siya ngayon, wala ata ang kaibigan niya galing sa ibang school. Ang ganda ng ngiti niya na laging nakikita ko dati ay ngayon na alam kong hindi ko na makikita pa sa ngayon o kahit kailanman. Andun siya kasama ng mga taong nagpapakilala na ata at kulang na lang sabihin na kulang sa pansin ang mga iyon sa kanya.

Nagmamadaling umalis na ako nung may nahagilap ako na hindi magandang balita sa paningin ko.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at tinawag ang taong dapat ay mkita ko na ngayon, "Dahyun, nasan ka? Kailangan ko ng umalis din." Sabi ko sa kausap ko sa kabilang linya.

"Nasa balcony kami. Nakita mo na ba si Tita bago umalis papuntang conference niya?" Hindi ako umimik, nagpatuloy naman sa pagsasalita ang kausap ni Wendy. "Wala naman siyang sinabi sa'yo dahil hindi ko rin sinabi ang ginagawa mo. Hintayin na lang kita dito. Makikita mo ako kaagad dahil ako lang naman ang naka suit na babae maliban sa iyo na nagpapanggap na lalaki ngayon at hindi babae na katulad ko. Bye." Pinatay ko na rin kaagad din.

Bago pa ako makapunta ay nakita ko na naman ang monster at nagtago sa bandang kurtina na malapit lapit na rin bago sa balcony.

Isang tinig ang biglang nagpagunaw sa aking katawan pati pusong akala ko ay manhid na dati pa. Andun ang aking tatay na alam ko ngayon ay tinitingnan ako kung namimilikmata siya. Ito na ba talaga ang sandali na gusto ko na hindi ko alam na anak ako sa labas niya. Namumukhaan niya ata ako dahil din sa magkamukha kami kahit nuon pa nung ginawa ko ang bagay na ito. Hindi naman ito ang huli at pagkakataon na nakita niya ako ngayon. Ang alam ko ay natandaan rin niya ata ako nung kinalimutan niya ako sa buhay niya.

Bakita kasi ang komplikado ng buhay ko ngayon?

Nakilala ko lang ng aksidente ang kapatid ko nung isang pagtatanghal na kami ay contestant din kaming dalawa duon. Hindi din nagtagal ay sinabi niya na ako nga ang hinahanap niya. Nahirapan din ako bago ko tanggapin siya at kung sino ako talaga. 

May isang tao naman lumapit kay Wendy ngayon. 

"Hi! Handsome." 

Tumingin ako sa katabi ko na babae ngayon, "Excuse me." Mahinahon kung pagsasalita pero bakas ang iritasyon ko ng hawakan pa niya ang aking kamay. "Miss, I'm sorry but I'm taken." Yun na lang ang sinabi ko para wag na akong i-entertain niya.

Sumiksik ang babae kay Wendy, "Really?" Hindi makapaniwala na may naglandi na babae sa kanya.. 

Huminga ako ng malalim bago pa ako makapagsalita ng hindi maganda.

"You're not a male." Mahina ang pagkakasabi nito kay Wendy pero malinaw ito sa kanyang taenga.

Biglang nanlaki ang paningin ni Wendy at nagpantig din. Pero ang babae nakatingin na nakangiti sa kanya na wala lang ito sa kanya.

Hindi na alam ang gagawin ni Wendy, hinablot niya ang kamay nito, "What's your name?" Pagkakasabi nito ay huli na bago malaman kung sino ang babae. May kasama pala siya nito at inaya ito ng babaeng kilalang kilala ni Wendy kaya naman kumaripas ng umalis.

Hindi sa malayong lugar ay nakatanaw ang isang babaeng galit kay Wendy ngayon na naghihintay sa balcony. Si Dahyun na inip na inip na kakahintay kay Wendy na lumihis na sa lugar na dapat ay pumunta sa kanya.

Nakatingin ako sa kamay ko na walang hawak na rin. Ito na ba ang sign na dapat ay hindi na lang ako pumunta.

Natatawa ako sa sarili ko ngayon, wala naman talaga aasahan pa sa kanya sa pagiging isang lihim ng pagtingin, ako lang naman ang nag abala na pumunta dito kahit alam ko naman ang mangyayari. Akalain mo iyon, andun pa rin pala ang taong nanakit sa kanya at nakangiti ng malawak na alam ko na ibang iba sa binibigay niya sa ibang tao pati na rin ako. Isang hamak na matalik na kaibigan lang ako na akala niya ay yung lalaki na kasama niya ay siya ang secret admirer.

Sinabi din naman niya na alam niya na kung sino ang secret admirer niya. Magkilala lang pa sila dahil nakita niya ang ebidensya na siya iyon. Sobrang saya niya na hindi ko na nasabi na mali siya. 

Flashback

"Bes, kilala ko na siya ung laging nagbibigay ng red tulips sa akin." Sabi ng kaibigan ni Wendy.

"Sino?" Masaya at nerbyos ang nararamdaman ni Wendy ngayon sa kanya.

Isang tibok na malakas ng hawakan siya nito sa kamay dahil sa ngiti na ngayon ay kakaiba na pinakita ito sa kanya.

"Sino pa edi si Byeonggu na kaibigan ko." 

Isang tibok din ang malakas na nagpawasak sa kanya dahil hindi pala sa kanya inalay ang ngiti na iyon.

"Panu mo napatunayan." Naglakas ng loob pero garalgal ang pagsasalita nito sa kanyang kaibigan. Nanalangin siya na hindi ito mapapansin ang pag iba ng kanyang kalagayan.

Nagtaka naman ito kay Wendy dahil parang paiyak na siya.

"Okay ka lang, Wendy." Yayakapin sana siya nito pero nagsalita na lang siya.

"Sobrang saya ko dahil dalaga na bestfriend ko at hindi na magiging NBSB. Iniwan mo pa ako dito. Tears of joy and hurt dahil baka hindi na tayo magkaroon ng time sa isa't isa." Sa pagkakasabi ni Wemdy nito ay siya din ang pag iwas sa tingin ng mata sa kanya.

Narinig nya ang halakhak sa katabi niya. Bakas dito ang pagtataka kay Wendy dahil hindi naman ito emosyonal sa kanya.

Tumatawa pa rin ito kay Wendy, "Ikaw ha! Naunahan mo akong umiyak ng tears of joy." Huminga ng malalim ang kaibigan niya, "Wag ka mag aalala kasi hindi iyon mangyayari kahit alam kong baka nga wala kang time sa akin dahil sobrang busy mo sa life mo ngayon. Ano bang ganap sa iyo? Goodbye na ba ngayon kaya ganyan ka." Nginitian lamang nito at inayos ang magulong buhok ng kaibigan at tinuon ang kanyang pansin sa matang alam niya na kung sino siya sa kaibigan niya.

Umiiyak na pala siya na hindi niya na alam kung galit ba siya na hindi kayang sabihin na hindi ito ang tinutukoy niya o dahil wala siyang kakayahan na sabihin ang totoo. Dahil takot siya sa mangyayari sa kanilang dalawa. Buti na lang ay mabenta ang pagsisinungaling niya sa kaibigan niya na pinaniniwalaan na lang ang acting niya.

Nagsalita ito uli kay Wendy, "Eh...hindi ko pa alam pero malakas ang kutob ko talaga. Nakita ko kasi siyang bumili ng tulips sa isang flower shop na naligaw ako sa mall ng time na iyon. Marami siyang biniling tulips at hindi lang isang kulay na red andun na laging binibigay sa akin ni  Pero may feeling ako na baka siya nga iyon. Pero sabi niya ay project nila iyon para isang theater play. Finger crossed, Wendy." Tumili ito kay Wendy at nagpaalam na rin bago pa makapagsalita si Wendy at sabihin pang aalis na din siya katulad ng pagkasabi nito kanina.

end of flashback

Malakas na palakpakan ang narinig ni Wemdy na siya namang pagdating ng emosyon na kinalimutan nung panahon na iyon. Isa't kalahating taon na rin ang nakalipas at hindi niya nakita ang babaeng nasa hagdanan na ngay