Perwisyo din itong abilidad ko. Minsan ay nakakatulong ako upang bigyang hustisya ang mga biktimang di agad nahahanap ang salarin, pero di naman ako magawang patahimikin upang magkaroon ng normal na buhay. 

Nakarating na kami sa 7/11. Alas nuwebe na pero marami-rami parin ang mga taong nakatambay dito. Halos mga kasing-edad lang din namin.

“Gusto mo din cup noodles?” Tanong ni Seulgi.

“Oo, tsaka siopao.”

“Okay”

Agad akong umupo sa bakanteng lamesa sa labas ng umalis na ang dalawang babaeng naunang nakaupo dun. Mabilis namang nakapila si Seulgi sa counter matapos niyang kumuha ng siopao.

“Hays grabe, parang ayaw ako patulogin ng Economics.” Inis na sabi ni Seulgi habang bitbit ang mga pagkain.

Natawa naman ako sa sinabi niya. Kinuha ko ang mga cup noodles at lumakad para lagyan ng mainit na tubig. Kinuha ko agad ang isang siopao at agad isinubo sa aking bunganga ng makabalik ako sa lamesa. Grabe, gutom din pala ako. 

“Di nga ako makapaniwala na nag-aaral ka.” Natatawa kong sabi.

“Pasensya naman kung di mo pala alam na isang mabait na  estudyante itong kaibigan mo. Di bale, araw-araw ipapa-alala ko sa iyo.”

“Naks naman. Magpapa-alala nga, tuwing may exam at quiz lang naman.”

“Tae ka. Pero kainis din kasi eh. Sino ba kasi nagimbento ng Economics? Ay mali, bakit ba ka