Unang Liham

hiraeth
Please Subscribe to read the full chapter

“Doc, hinahanap po kayo nina Doc Kim at Doc Yoo.” Napatingin ako kaagad sa nurse na nagbukas ng pinto ng office ko.

 

I’ve been lodging here for the past two days, taking in patients and other matters just to keep my mind off of whatever would remind me of what happened just a few days ago. Hindi ko alam kung healthy pa ba ‘to pero I’m trying to keep myself occupied.

 

It’s not yet the time for me to break.

 

“Pakisabi, mamaya na lang… I have an operation in an hour—”

 

“No, lalabas ka d’yan sa office mo, ngayon din.” It was Hyacinth. Nakataas pa ang isang kilay n’ya at walang pakundangan akong hinila palabas.

 

Hindi ko na nai-shutdown man lang ang laptop ko bago n’ya ko nakaladkad papunta sa rooftop ng hospital. Pakiramdam ko magkaka-bruise ako sa binti sa pagbangga ko kanina sa stretcher na nakasalubong namin.

 

“Ang hirap mong palabasin sa office mo ha?!” Inirapan pa ako ni Hyacinth bago inabutan ng binalot na dala nila ni Benjamino.

 

“Ano ‘to?”

 

“Kumain ka, sabi ng nurse na naka-station sa ward n’yo, ‘di ka raw nila nakikitang lumabas sa office mo…” Iniabot lang sa’kin ni Benjamino ang isang pares ng utensils at sinabayan din naman nila ako nang tahimik.

 

“Date n’yo yata ‘to baka nakakaabala ako?” Asar ko kasabay ng mahinang tawa pero sinamaan lang ako ng tingin ni Hyacinth.

 

“Nag-abala kaming dalawa na magluto for you, ubusin mo na lang pagkain mo…” Ang sungit-sungit talaga ng batang ‘to.

 

“Napakataray mong bata ka.” Bwelta ko pero inirapan n’ya lang ako.

 

“Pagpasensyahan mo na lang, nireregla kasi s’ya ngayon.” Natawa na lang ako sa paghampas ni Hyacinth kay Benjamino.

 

“Nagrereklamo ka ba ha?! At ikaw naman Elaine, anong bata? Two years lang natin!”

 

Napailing na lang ako, oo nga pala, mas matanda s’ya kay Maia. Kung nag-Med din si Maia, siguro sama-sama kami dito—

 

Bigla naman akong natahimik nang maalala ko ‘yun. Hindi nga rin pala namin siya makakasama kahit na nag-Med siya… pa’no naman namin makakasama ‘yung patay na ‘diba?

 

“Tama na kaka-overthink, baka ulo mo na operahin namin sa susunod.” Pinitik lang ni Benjamino ang noo ko at ibinigay pa sa’kin ang isa pang tupperware na may laman namang cake.

 

“Busog na ‘ko…”

 

“Sa lahat ng kasinungalingang sinabi mo, mas obvious pa ‘yan kesa sa sinabi mong okay ka lang.” Minsan talaga gusto ko na lang tapalan ng bandage ‘tong bibig ni Hyacinth.

 

“Pwede magbigay ka naman ng warning?” Tuloy lang ako sa pag-kain habang nakatitig sa railings.

 

Naalala ko tuloy last week, ‘yung nagpasama s

Please Subscribe to read the full chapter
Like this story? Give it an Upvote!
Thank you!
zeroris
@yeojaszero on twt <3

Comments

You must be logged in to comment
u_ujiman #1
Chapter 6: Nag-update na namn para saktan ako! Chos. Namiss ko kayo, masakit pa rin talaga eh.

Happy Halloween.. :,))
u_ujiman #2
Chapter 5: If ang goal mo ay paiyakin ako, pwes nagtagumpay ka!

Jk. Ang sakit. Ang ganda. Ang lungkot huhu Elaine :(( yung letter di ko kinaya
u_ujiman #3
Chapter 4: Ugly crying, hindi ko na siya keri. I think I would be grieving with Elaine along the way.

Happy pride month. :)
u_ujiman #4
Chapter 3: Masyado yata tong masakit hahahahaha

Hindi ko kakayanin kung ako yung nagtry isulat ulit yung letter kahit hindi para sakin, ang sakit lang. Ramdam mo yung pagmamahal nila
u_ujiman #5
Chapter 2: MHIE ANO BA YAN HINDI BIRO YUNG SAKIT
u_ujiman #6
Chapter 1: Unang bungad, sakit agad
Elatedbliss #7
Chapter 4: 😭💔
kwinminjeong
52 streak #8
Chapter 1: huy anu ba yan ಥ⁠_⁠ಥ nangwwarshock eh gago naiyak n q oh
kwinminjeong
52 streak #9
Nakikita ko palang yung comments parang di ko kakayanin to vebs ah pero kebs ikaw yan zero eh (⁠ ⁠≧⁠Д⁠≦⁠)
Prenglesz_
#10
Chapter 3: umiiyak na yung tao oh....