"Teh, hindi ako makakasabay mamayang lunch ha. Mag-off site kami nina Boss Taeyeon." 

Tinanguan ko lang si Ning na kasalukuyang nag-aayos ng mga gamit na dadalhin niya paalis. 8am pa lang pero mukhang haggard na agad si bakla. Mamaya na kasi nila gagawin ang final phase ng project and if all goes well, ready for presentation na ito sa big bosses. Nakakatuwa lang kasi kita ko ang efforts ni Ning dito bilang first major project ito na kasama siya, and it would really give a huge impact on her career.

"Goodluck mamaya teh ha." I smiled at Ning and inabot sa kanya ang dala kong maliit na paper bag.

"Ano 'to Winter? Shet iPhone ba 'to?! Hindi ko pa birthday teh ha!" 

"Baliw, mamaya mo na buksan. Konting food lang 'yan para may baon ka du'n sa pupuntahan niyo, mamaya hindi ka na naman kasi makakain eh."

"Awwww.." Pabirong nagpunas ng luha si Ning at niyakap ako. "Grabe, na-touch ako. Swerte talaga ng magiging jowa mo teh grabe ka mag-alaga."

"Jowa nino?"

Sasagot pa lang sana ako nang marinig ko si Giselle. Kadarating niya lang kasama si Karina at mukhang na-overhear niya ang pinag-uusapan namin ni bakla.
 

"Itong si Winter." Sagot ni Ning kay Giselle. Huh? Anong jowa ko?

"Ano na naman pinagsasabi mo d'yan teh." Pabiro kong hampas kay Ning bago bumaling kay Giselle. "Wag ka maniwala d'yan, Madam. Wala akong jowa."

"Really?" Napalingon naman ako ng sumagot si Karina. Oo nga pala andito rin siya. Jusko kung anu-ano na agad naririnig nila ke aga-aga.

"Uy really daw ba Winter!" 

Naramdaman ko ang siko ni Ning. Teka lang naman teh.

"Yes Karina, really." 

"Okay then." She just smiled at me and shrugged. "Good to know."

Gusto ko pa sana tanungin kung bakit good to know but Ning cut me off and said need na nila umalis ni Giselle kasi hinihintay na sila nina Boss sa baba. Konting paalamanan lang at umalis na rin sila.

Kami naman ni Karina ay naiwan lang sa office at nagsimula nang magtrabaho. Halos ilang oras din ang lumipas bago ako makaramdam ng gutom. Mag-11 na pala, kaya naman pala kumukulo na ang tiyan ko.

Sinulyapan ko si Karina na kasalukuyang busy'ng-busy sa pag-ttype sa laptop niya. Nakakunot ang noo niya at mukhang seryosong seryoso sa kung ano mang ginagawa niya.

Hindi ko napansin na napatagal na pala ang pagtingin ko sa kanya kung hindi pa ako naka-receive ng message sa Teams.

Yu, Karina: Yes, Winter? 

Tumingin siya sa'kin and mouthed "What?" Clinose ko lang ang laptop ko at umiling. Bahala siya d'yan, nakakahiya!

Narinig ko ang mahinang tawa ni Karina at sinara na rin ang laptop niya. Maya-maya naramdaman ko na lang ang presensya niya sa harap ng table ko. I looked up and saw her smiling, mas malapad kumpara sa kanina.

"Bakit ka lumapit?" Tama 'yan Winter. Relax lang. Maang-maangan school of acting.

"Thought it would be easier for you to look at me if I come closer." Dire-diretsong sabi lang ni Karina na hindi pa rin nawawala ang nakakalokong ngiti. Aba, marunong na talaga siya magbiro ha.

"Feeling mo naman." Tiningnan ko lang siya at pabirong umirap.

"No, Winter. Hindi ka pa rin marunong umirap." I heard her laugh at me. Kainis, hindi pa rin effective.

"Whatever." I just said to her at ngumiti na. Wala naman ako magagawa 'pag nag-inarte pa ako.

"So..?" She looked at me, probably waiting for me to continue.

"En? So en?" I saw a confused expression kay Karina kaya binawi ko na lang ang sinabi ko. "Wala joke kasi 'yun, panis na tuloy."

"Hmm." She side eyed me teasingly, "But I hope hindi pa panis 'yung food na dala mo?" Her eyes landed sa baunan na nasa mesa ko.

Nahihiya akong tumingin sa kanya. "Paano mo naman nalaman na food 'to?"

"Makes sense for a food container." Oo nga naman, Winter. "I hope hindi 'yan lechon?"

"Wag ka mag-alala, Karina. Alam ko naman na ayaw mo sa lechon." I looked at her, laughing as I open the food container. "Look."

"Wow.. is that what I think it is..?" I saw her eyes glisten upon seeing the food.

"Yup. Pero 'wag ka masyado mag-expect ha.." I smiled at her, "First time."

Again, I saw her confused expression so I continued. "First time ko magluto I mean. Sabi mo kasi gusto mo ng gambasetti diba.." Nahihiyang napahawak ako sa batok ko, "Wag ka sana ma-disappoint. Sinunod ko lang naman 'yung recipe sa YouTube."

"You will never disappoint me, Winter." She smiled at me, her dimples showing beside her lips. "If only you know how much I appreciate this."

"Sana nga.." I faked a cough and gestured her to sit. "Kain na tayo."

-

Nung pinatikim sa akin ni Winter ang food na dala niya, I suddenly felt giddy. This is the first time that someone has exerted this kind of effort for me and iba pala siya sa pakiramdam. Nakakatuwa na hindi ko ma-explain.

Winter on the other hand is just clueless as usual, and just proceeded to eat food she brought. Nahihiya pa nga siya kasi baka raw hindi masarap.

Napangiti ako 'pag naalala ko 'yung sinabi niya na sana hindi niya ako ma-disappoint. If only she knows na she will never disappoint me no matter what she do. I find every bit of her interesting.

Pero teka, kailan nga ba ito nagsimula?

Alam niyo sa totoo lang, hindi ko rin alam.

Nung una kong kita sa kanya, wala naman akong napansin na something special. She's just a regular co-worker who doesn't like talking to people, nothing special. I've seen a lot of people like her before so it's not really news to me.

Nagkaroon lang siguro ako ng interest sa kanya dahil sa mga kwento ni Giselle. Nabanggit niya na natutuwa siya dito kasi kahit tahimik daw si Winter ay magaling ito sa trabaho niya. She even showed me the project Winter is currently working on which at that time was currently the project everyone's been talking about. Patapos na kasi ito and talaga namang inaabangan na ng mga Managers na makumpleto para ma-present na.

I asked Giselle if I can be part of that project and she