Para akong sinabuyan ng magkahalong kumukulo at malamig na tubig dahil sa kakaibang titig sa akin ng isang babaeng biglang nasa harapan ko na at nakahawak sa doorknob ng pinto. Salubong ang parehas na kilay niya habang detalyadong nakatingin sa akin. Sinuri ko siya nang dahan-dahan from head to toe at hindi ko talaga maunawaan kung paano at kung bakit may biglang ibang tao ang nagpakita rito. 

I don't want to believe that this is the Winter the two a while ago were so fond of. She looks terribly intimidating dahil sa talim ng mga titig niya. I can't with the time na tingin ko ay lampas na sa alas onse ng hating-gabi. Gusto ko lang namang matulog pero biglang may nagpakita rito na grabe kung magalit kahit sa mga mata lang.

Kung nakakapaso lang 'yung mga tingin niya, malamang sa malamang ay tustado na ang buong balat ko!

"Who are you?"  masungit ang tono ng boses niya at talagang tinanguan pa ako nang isang beses na parang typical random guy sa kanto na basta-basta na lang maghahamon ng away.

Napapikit na lang ako nang mariin nang maramdaman ko na naman ang kakaibang pagtusok ng bubog ng nabasag na cellphone sa sahig na ngayon ay hawak ko pa rin ang bawat piraso. Ayokong tignan ang mga kamay ko dahil hindi ako sanay na nakakakita ng dugo. Lalo na at 'yung galing pa mismo sa sarili kong laman. The last time I saw kasi, tuloy-tuloy ang pagdanak ng pulang-pulang dugo sa sahig before I even glanced up and was welcomed to her unmeant arrival.

"Why? Is it necessary for you to know?"  bossy rin ang boses ko when I asked her back.

Ang liit lang ng boses niya at maging 'yung katawan niya mismo. Sa totoo lang, para siyang manika na maputla ang kutis at manipis ang hubog ng katawan. 'Yung mukha at tindig niya lang ang kahit papaano ay kapuri-puri. Tama nga 'yung dalawa sa mga chinichismis nila kanina. If I were to see the Winter they're talking about for the first time, I would never really imagine she's a surfer girl. Sa hitsura niya kasi ngayon, parang pagtataray lang talaga ang kaya niyang gawin. Tama rin 'yung mga narinig ko kina Ningning at Ryujin kanina. Mataray nga siya talaga. Tama rin sila sa sinabi nila na sige... isama na rin natin na cute nga siya.

She even got the standard American accent. But not to an extent like the native speaker one. 'Yung accent niya is that exact one na pwedeng ikumpara sa isang taong hindi lumaki sa isang native English speaking country pero nakapag-aral o nag-aaral sa isang language or international school.

Sa tindig pa lang ng babaeng 'to, hindi na talaga ako magtataka kung bakit natatakot ding lumapit sa kaniya sina Ningning at Ryujin.

She even smirked at me at dahan-dahang humakbang palapit pagkatapos isara nang marahan at maingat ang pintuan na parang walang nangyari.

She crouched down at hindi ko inasahan ang sunod niyang ginawa.

"Your blood's spurting. You look concern about the phone which only tells me that you're at fault. Is it painful? You deserve it then,"

"What?!"  literal na nanlaki talaga ang mga mata ko sa narinig kong iyon.

Paano naman siya nagkaroon ng speculation na may kinalaman ako sa pagkadurog ng cellphone niya?! Naka iPhone siya pero hindi throwable. 'Yung akin kasi kayang mag-bounce nun kahit ilang hagis pa ang gawin. Ginagawa ko pa ngang flying saucer kapag naiinis ako eh. Sa sobrang gulat ko na lang din siguro doon sa dumaang daga kanina kaya umover masyado ang impact.

Nararamdaman ko 'yung pagtama ng hininga niya sa balat ko ngayon. Sa mukha niya lang ako nakatingin dahil hindi ko talaga kayang bagsakan ng mga mata ang kaliwa kong kamay na dumudugo pa rin.

Grabe rin 'yung cellphone niya eh. Ang laki ng damage na iniwan sa 'kin!

"Shall I call the girls? I mean... your fellow workers who generally lack hospitality? I just told those two not to interrupt me whenever I look around the island. It's night and it seems like they pretend not to characterise my voice, huh... Get up. You can go back tomorrow to clean the room. I need to rest now."  bigla siyang tumayo matapos suriin ang sugat ko.

Wtf?

Ano raw?!

She walked past me at dumiretso sa isang bag na tingin ko ay pag-aari niya. Sinundan ko lang ng tingin ang pagkilos niya hanggang sa humarap itong muli sa akin at hinagisan ako ng isang kahon.

Again, wtf?

Sa sobrang inis ko sa ugali niya ay kusa akong napatayo. Kahit mahapdi pa rin ang sugat ko ay dinuro-duro ko siya.

"Wala ka bang good manners ha?! I'm not a mile distance away from you for you to throw me something that way! And who the are you to say that to me, ha?! For your information, I'm not a worker here! I'm also a customer like you and those two girls actually located me here because there are no more vacant available rooms for me other than yours! Makisama ka naman galing pa ako sa malayo!" 

She just smirked sa narinig.

Tangina?

"I don't understand your other language, lady. You can step out of this room since I'm the first one to have availed this room way too earlier than you did. Labas," 

"Wow! Don't understand my other language daw pero kayang magtagalog?! Inaasar mo ba 'ko ha?! Ano ka ba, foreigner? Maputi nga 'yang balat mo eh ang itim naman ng ugali mo! Ang simple-simple lang hindi mo masunod! Etiquette naman, miss ganda! Mahiya ka naman nasa Pilipinas ka! Ikaw na nga lang 'tong nakikisisid sa isa sa 7,640 islands namin dito tapos gan'yan ka pa, ang ka---!"

"I said just get out!"  kusa akong natikom sa pagsigaw niya.

Tsk. Akala niya siguro madadaan niya 'ko sa katarayan niya eh. Kung mataray siya pwes mali siya ng kinakabangga!

At mas may itataray pa ako!

"Edi we get out together para patas!"  sigaw ko pabalik sa kaniya.

Napakagat siya sa ilalim niyang labi sabay hagod sa maiksi niyang buhok. I saw her very little tattoo sa bandang leeg nang gawin niya 'yon.

Wow. Nagpapa-hot pa siya sa 'kin?

"You want me to go out this midnight?! Hindi mo ba nakikita kung anong klaseng resort 'to ha?! Parang hindi ka babae kung palayasin mo na lang ako nang basta!"  sigaw ko ulit.

Kung talaga kasing marunong magmalasakit ang Winter na 'to, as also a girl, hindi niya hahayaang lumabas ako lalo na't may pagkawirdo nang malala 'tong resort na napasukan namin parehas. Hindi ako matatakutin na tao pero paano nga naman kung totoo 'yung dinadaldal nila Ryujin kanina sa akin? 'Yung mga banta nila na baka may maligno d'yan sa labas tapos bigla na lang akong hatakin at dalhin sa mundo nila?! Excuse me---! Kaya nga ako tumakas para layasan sila daddy tapos dito lang pala ako mamamatay?!

Biglang nalipat sa dumudugo kong kamay 'yung paningin niya ulit. I raised my middle finger sa kaniya sa kaliwang kamay and she immediately rolled her eyes.

"Kaya kong gamutin sarili ko, h'wag ka nga d'yan!"  inirapan ko rin siya sabay kuha ko sa maliit na kahon sa lapag na hinagis niya sa akin kanina. Umupo ako sa kama niya at binuksan ko iyon. Buti na lang at may malasakit siya sa akin kahit na papaano. First aid kit 'yung mismong kahon. Normal na siguro 'to sa isang feeling foreigner na gaya niya para maglibot-libot sa kung saan-saan.

Umusod ako nang bahagya nang naramdaman ko 'yung pagbagsak niya sa matigas na kama.

"This will be the last time you're going to stay in this room, okay? You have to evacuate yourself tomorrow or else if you don't want to, you can have the floor to sleep at night."

Hmp! Ang sama talaga ng ugali niya!

"Umusad ka nga!"  irita kong pasigaw na sabi sa kaniya sabay lapag muna ng first aid kit niya sa bandang kaliwa ko.

"What?!"

"Move!"

"Where?! The other way? I'm going to fall!"

"Exactly! As you can see, the bed can handle only one person!"

"Then jump off!"

"Ayoko nga bakit hindi na lang kasi ikaw?!" 

Panay lang ang irap ng mga mata niya sa akin. Hindi ko na lang din pinansin dahil baka naguguluhan sa mga pinagsasasabi ko. Pero out of ten, negative infinity ang interest ko sa kaniya! Kung may nakakaumay lang na pagkain tapos pwede na lang idura kapag napaso, gano'ng gano'n ang literal na gagawin ko sa kaniya. Sagad talaga, kainis!

Bigla akong napatigil sa ginagawa. Nagsimulang magkislap-kislap ang bumbilya sa itaas namin. Hindi ko tuloy inaasahan na mapapaurong ako ng upo para dumikit sa kaniya.

"Move! It's just the fre*king light!"  iritable niyang sigaw sabay haklat sa akin patulak.

Nagsunod-sunod bigla ang mga paglunok ko habang nakatingala sa ngayong nagpapatay-sinding maliit na bumbilya na siyang nagbibigay liwanag sa napakaliit na silid. There's suddenly this very little drumming inside my chest. Ayokong isiping may something na kakat'wa ang nangyayari pero ganoon kalikot maglaro ang isip ko ngayon.

Nanindig sa takot ang buo kong katawan. Bumalot bigla sa akin ang kakaibang presensiya ng lamig. Napabitaw ako bigla sa hawak kong maliit na kahon at napatalukbong sa ulo gamit ang parehas na mga braso, folding both and leaning them against my face.

"Jim! Jimin, you haven't eaten anything yet! Tama na beauty rest, sissy, masyado nang over! Open the door now, nakahanda na 'yung breakfast sa kitchen! We're waiting for Dad sa baba na lang then we'll go na to have lunch meeting with the Choi's! Ikaw ang VIP sa event!"

Nahirapan akong magsalita.

"Jimin, you're making me worry 18 hours straight ka na d'yan sa kwarto! Wala akong spare key dito sa kwarto mo! H'wag mo na 'kong pahirapan, please, kanina pa 'ko sigaw nang sigaw ang sakit na sa lalamunan!"

Hindi ako pwedeng magkamali na si ate Irene ang naririnig ko!

Bakit siya nandito?! PAANO?!

Pilit kong winawasiwas sa magkabilang panig ang buo kong katawan dahil sa namumuong kakaiba at sobrang lalang takot at kaba sa dibdib ko pero hindi ko maibangon ang sarili ko nang bigla akong nanlata at bumagsak sa kama once the light died.

Pilit kong kinakapa 'yung Winter na 'yon sa kama pero hindi ko maikilos ang kamay ko! Para akong lantang-gulay at pilit na binubuksan ang mga mata gamit ang kamay pero ayaw talagang bumukas!

"Jimin! Mom's calling na sa baba! Hoy! Gigibain ko na 'to and I'm not joking. ISA!" 

Patuloy kong naririnig ang boses ng ate ko pero hindi ko pa rin maidilat ang mga mata ko!

Gusto kong igalaw nang malaya ang mga kamay ko pero ayaw kumilos!

Nasisipa ko naman si Winter sa paa pero ayaw pa rin talaga! 

Hindi na siya nagsasalita!

"JIMIN!"  sumisigaw pa rin ang ate ko!

"You won't like it kapag naabutan ka ni daddy na wala pa sa baba, I swear. Today's the arrival of the Choi's at kailangan nando'n ka, ano ba!"  I am now hearing the twisting sound of the doorknob pero hindi ko pa rin nabubuksan ang mga mata ko.

Wala akong makita!

Ramdam na ramdam ko 'yung hingal. Sobrang lalim ng paghinga ko at halos magpatid na nga ang mga ugat ko sa bawat parte ng katawan. The best thing I knew best, I happened to regain sight, in such so quick way!

Sa pagdilat ng mga mata ko ay agad din akong lalong nanlata lalo na sa nakita kong pamilyar na pamilyar na chandelier. Dahan-dahan akong nagmuni-muni habang pinakikiramdaman kung ano ang nangyari.

That chandelier...

It's off pero maliwanag sa buong kapaligiran.

Tsaka ko na lang napagtantong mataas na ang haring araw sa labas nang dumampi sa pisngi ko ang masakit na sa balat na sinag ng araw nung biglang umihip ang malakas na hangin kasabay sa pag-angat ng malalaking kurtina na nasa may balcony na nga halos.

Maingay pa rin ang doorknob.

Nakahiga pa rin ako sa kama. Sa malambot na kama.

"Jimin? Jim?"  nakaramdam na yata si ate na gising na ako dahil walang habas kong itinapon sa kung saan ang makapal na comforter na nasa ibabaw ng katawan ko.

Kahit sobrang bigat sa pakiramdam ay tinatagan ko ang sarili ko para tumayo. The first thing I checked was the outside vicinity. Hindi ako nagkakamali. Nasa kwarto ko ako ngayon! Langhap na langhap ko ang makakapal na usok galing sa mga tambutso sa labas nang tumayo ako by the window!

Wala akong nakikitang isla. Walang resort. Wala 'yung tatlo.

Lumagaslas 'yung doorknob.

Naalala ko ang ate ko nang wala sa oras.

Nagmadali kaagad akong kumaripas ng takbo patungo sa body mirror dito pa rin sa kwarto ko. Tinignan ko ang sarili kong mukha at wala naman akong napansing kakaiba at kapansin-pansin. Then, suddenly ay bumaba ang mga mata ko sa kaliwa kong kamay.

It's bloodless. Literally, walang bahid ng kung ano mang galos ang kahit na anong daliri ko. It's totally free of any wounds or patches, which thing is super nakakagitla.

Walang masagap na kahit na anong impormasyon ang utak ko tungkol sa kung ano ang talagang nangyayari. Tuyong-tuyo na ang labi ko!  Hindi pwedeng panaginip lang lahat 'yon dahil kabisadong-kabisado ko lahat. Lahat-lahat pati 'yung boses nung tatlo. Pati mga mukha nila. Pati 'yung mga suot nila. Even the way what that specific first aid kit box f