Pakiramdam ko ay puyat na puyat ako kahit na siguradong sobrang haba na naman ng araw ng itinulog ko. Mauga at maugong ang sinasakyan namin ngayong motorboat, kasalukuyan akong nakahiga sa isang mahabang couch habang kaharap nang buong-buo ang dalawa kong mga chismosong kapatid na ang kauna-unahang ibinungad na tanong sa akin ay tungkol kay Yeonjun at sa isla, if ever daw na may clue na ako kung saang parte ng Palawan exactly.

I believe we're still in Palawan.

According sa naibulong na sagot kanina ni ate Irene sa tanong kong pang-ilang isla na itong bibisitahin namin for a check kung sakali, this is the eighth one na raw. Wala akong kaalam-alam sa mga nangyayari at hindi ko talaga sukat-akalaing nakakauli na pala ako sa mararaming lugar nang hindi man lang ako gising at may ulirat sa kaganapan.

Pumasok si kuya. We're here in a very little cabin. Magkakaiba kami ng mga sinasakyang motorboat, sina daddy at ang daddy ni Yeonjun ay malamang na magkasama sa iisa at paniguradong nasa unahan na para mandohan ang mga kasunod sa likuran. Sa unahan nitong motorboat namin ay sakay sa marami pa ang ilang pangkat ng mga sundalong armasado pa rin kahit na wala namang dapat kalabanin.

"Breakfast, girls."   simpleng bati niya sa aming dalawa ni ate sabay lapag sa maliit na side table ng isang tray na naglalaman ng samu't-saring pagkain sa agahan. Hindi man lang ako tumikim ng kahit na isa sa mga putaheng naroon. Si ate ay kumain kaagad. She reasoned out na hindi raw siya busog, technically ay dahil sa kakapiranggot na dami ng kinain niyang hapunan kagabi. Hindi na raw siya napakain masyado dahil sa pagmamadali naman ni kuya Eunwoo na makasecure ng motorboat para sa aming tatlo nga.

"How have you been lately, lil sis? You're getting weaker and thinner..."   kuya Eunwoo noticed, accurate.

Hindi na lang ako kumibo dahil totoo naman. Pakiramdam ko nga ay wala na akong bituka.

"Update muna bago kain. Ano na? Ano nang progress, Jim?"    makulit na tanong sa akin ni ate.

Tsk.

Magkaibang-magkaiba talaga sila ni kuya ng treatment sa akin. Kuya sees me as a princess whereas ate treats me like how a typical older sibling does to their younger sibling, with me being the bunso in the family.

Suminghot ako at hinang-hinang napaupo, bumalik sa couch matapos mapaatras sa paghele ng tubig sa labas.

"Wala ka talagang kwentang kapatid,"   biro ko kay ate sabay irap ng mga mata sa gawi nito.

She just chuckled at talagang malakas iyong pinarinig sa aming dalawa ni kuya na parehas nakaantabay sa gagawin o ibibigkas ng bibig nito.

Inalalayan pa ako ni kuya Eunwoo palapit sa tray na bitbit nito but then I refused dahil bukod sa wala akong gana, sa unang tingin pa lang sa platito ng mga beans na nasa harapan ko ay napaatras na kaagad ang sikmura ko. I know mga ganiyang pagkain ang talagang sikat sa mga probi-probinsya but Palawan's still in Luzon kaya kahit papaano, I expected na sariwa sa panlasa ko 'yung magiging lasa ng mga bean na iyon sa bibig.

Pero ayaw ko nga kasi.

Sunod kaagad na dumako sa bandang kanan ang ulo ko, hence also my eyes.

Nasa isla na kami at malakas na malakas ang sinag ng araw na tumatagos sa mga parisukat at pantay-pantay-sa-laking bintana. I grimaced nang lalo pang ibinukas ni kuya ang mga bintana, he swiped the biggest one na may asul na kurtina.

"In case burado na sa isip mo kung ano ang hitsura ng mga ibon, kulay ng tubig, kalangitan, at kung ano-ano pa, Jimin."

"Para kang timang, kuya! I'm not amnesiac, okay?"

"Hindi na-comma si Jimin, boba."   pang-gagatong pa ni ate sa nasabi ko.

Ibinaba na rin ni kuya ang bintana lalo na nang humirit na naman si ate Irene about the update na gustong marinig, ukol sa mga nagdaang panaginip ko na masyado nang nakakapanghilakbot kung ikukwento pa nang harapan sa kanilang dalawa.

I'm still scared sumapit na la't lahat-lahat ang panibagong taon pero wala pa ring eroplano ang nagpapakita sa isa sa mga isla sa Palawan. Iniisip ko kaagad ang maaaring magiging bagong taon para sa mga pamilya nina Ningning at Ryujin lalo na ang kay Ryujin na hindi raw talaga titigil hangga't hindi ito nahahanap, miski bangkay man kung talagang patay na nga.

Kumunot ang noo ko.

I still wonder kung kasama rin siya sa plane crash.

Posible kaya?

Ang dapat na tanong, are they even close to each-other para maging ganoon katindi ang hinala ko in the first place?

Ang masama kasi, baka mamaya ay hindi naman pala magkakakilala sila Somi sa totoong buhay. Pero bakit kasama sina Ryujin at Ningning sa panaginip ko, 'di ba? See? Pati ako gulong-gulo.

"Mind telling us something, Jim? Okay ka na ba? What happened, huh? Himala kasi yatang nagising ka pa ulit," komento ni ate.

Buti nga't nagising ako eh.

I can't really take the brutality sa panaginip ko at literal na pakiramdam ko ay parang ako 'yung unti-unting pinahihirapan dahil sa mga namamatay. I feel like kasalanan ko lahat. Parang ako pa yata ang nag-udyok sa mga ganitong kaguluhan na alam kong wala naman talagang kinalaman sa pagkatao ko sa tunay na mundo. For now, ang kailangan lang namang lutasin ay 'yung eroplano ni Yeonjun na hindi nga malaman kung saan bumagsak. And pati 'yon ay napakalaking burden sa akin.

Kasalanan ko nga lahat kung gano'n.

Ang una kong tinignan sa dalaaa kong kapatid ay si kuya Eunwoo then I spoke,  "It's negative, kuya..."

"...hindi si Somi ang killer ni Yeonjun...."

Nagtaka silang parehas. Ate's reaction could devour me wholly.

"What? I thought it's her?"

"Then it's you if that's the case..?"    magulong kutob ni ate.

Umiling ako.

I don't know but sana hindi.

H'wag sana siyang magdilang anghel dahil mawawalan siya ng kapatid kung magkakataon man.

Lumipat sa gawi ni kuya Eunwoo ang mga mata ko nang biglang lumangitngit ang nilipatan nitong upuang kahoy.

"Sigurado ka? How did that happen na hindi si Somi ang gustong patayin ni Yeonjun sa panaginip mo, Jimin?"

"He literally did not say anything about anything naman, kuya eh. He couldn't speak nga, 'di ba? So ang nangyari, he wrote his words down on the floor using his own blood from a wound na siya rin ang may gawa sa sariling hintuturo. Kadiri ipaliwanag basta gano'n siya kababoy." masuka-suka kong paliwanag. Halos magtagpo sa iisang guhit ang mga kilay ni kuya dahil sa narinig. Pansamantala munang tumahimik ang pagitan naming tatlo as both of them process everything na nalaman galing sa akin mismo.

Nahihirapan din naman ako na paghima-himayin lahat ng impormasyong kaya kong ilabas sa kanila, as in almost everything about those stuff dahil ako nga mismo sa sarili ko ay litong-lito sa mga nagaganap outside this real world!

PARA NA AKONG MABABALIW!

"Wait,"    napatingin kami ni kuya kay ate.

"If it's not Somi... then there's a big possibility na ikaw nga? Paano kaya kung mapatay ka roon ni Yeonjun? Pa'no 'yung katawan mo dito? Doon patay ka na pero dito hindi, o baligtad?"

"Why will you think na may ganiyan, ate?! Give strong feeling na lang for Jimin since we know nothing dahil hindi naman tayo kasama ro'n." 

"Hindi naman sa gano'n, Eunwoo. Ang point ko lang, pa'no nga kasi kung si Jimin pala talaga ang gustong patayin ni Yeonjun, 'di ba?"

"Then what are the others' purposes sa panaginip niya? Bakit sila nando'n? Bakit sila kasama at bakit pa sila nagpapakita kung wala naman pala sa kanilang lahat ang pakay ni Yeonjun then? Probably, hindi lang sila panggulo sa frame, ate. They have purposes to