Present

🐻-Seulgi-

"pwede ba wag na kayong magsinungaling!." sigaw ko sa kabilang linya.

"wag niyo na siyang itago sa akin please..."

"sabihin mo na sa akin kung asan siya ngayon... please Jisoo I'm begging you..." nag-uunahang tumulo ang mga luha ko sa sobrang sakit na nararamdaman ko.

pinunasan ko ang mga ito saka pinakinggan ang nasa kabilang linya.

"I'm sorry Seulgi nautusan lang." rinig ko ang paghinga niya ng malalim.

"hindi ko hinihingi yang sorry mo Jisoo! at hinding-hindi ko rin tatanggapin yang sorry mo kaya please sabihin mo na parang awa mo na kahit ~hik~ ngayon lang." pagmamakaawa ko kay Jisoo sa kabilang linya.

"I'm sorry Seu--." lumabas ako ng kotse at binato ko yung phone ko sa dagat sa sobrang inis.

"aaaaaaaaaahhhhhhhh... this life!!! !!!." pinagsisipa ko yung gulong ng sasakyan ko.

"bat mo ginagawa sakin toh! Hyun? BAKIT!?." doon ko na binuhos lahat ng luha ko umiyak ako na parang wala ng darating na bukas.

ramdam ko ang pagkumpulan at tingin sakin ng mga tao pero wala na kong pakialam sa iisipin nila.

"Ate Bear." biglang tawag sakin ng isang batang babae na may malaking ribbon sa buhok at mukhang nasa 4-5 yrs old palang ang edad niya.

tumingin ako sakanya at kitang kita ang pamumugto ng aking mga mata.

"there is someone wanted to give it to you personally Ate pero nahihiya po siya, he said 'I hope it'll help you to feel better'." iniabot niya sakin ang isang nakatuping papel at panyo na may nakaburdang bear pinunasan ko naman agad ang mga luha ko at ngumiti sakanya.

"Thanks sweetie may I know your name?." ngumiti siya at hinawakan ang kamay ko.

"you can call me Belle Ate pero kailangan niyo na pong umalis at magmadaling puntahan siya baka di mo na po siya maabutan." taka naman akong tumingin sakanya

"sino belle?." tinuro niya bigla yung letter.

binasa ko na ang nakasulat doon at may nakita akong address.

"thank you belle." nagwave na ko sakanya at nagmadaling puntahan yung address na binigay sakin.

maraming salamat at may taong nagbigay ng information mo kung asaan ka ngayon tatanawin ko talaga itong utang na loob.

pero kamas-malasan ngayon pa ko nasiraan ng sasakyan kaya kahit umuulan ay pinili kong iwan sa daan ang sasakyan ko at tumakbo ako papunta sa bagong address ng bahay mo.

buti nalang naabutan pa