Winter's POV  

 

Ang weird kapag hindi ka vocal sa nararamdaman mo no? Yung hindi ka nasanay na magsabi sa mga magulang mo kung ano ang mga concerns mo. Parang they're just there to stand as mother figure and father figure, but the effort is nowhere to be found.

 

Minsan may pagkakataon na ayaw ko sa mga magulang ko, kasi naman may mga scenario na galit ako sa kanila at minsan masaya naman.   

 

Normal naman siguro ang ganitong feelings na 'to diba? May pagkakataon na ang peaceful ng relationship na meron kayo pero at the same time hindi ka komportable? Na hindi mo matatawag na tahanan yung tinitirhan mo.

 

Ang hirap din ng sobrang open na pamilya. Tipong lahat sinasabi sayo. Gaya ng financial problems. Yung sinasabihan ka na mag adjust sa mga bagay bagay.

 

Okay lang naman sakin ang mga ganun pero yun nga naisip ko din minsan na what if yung parents ko tinatago ang mga ganitong problema sa amin, na bahala na sila yung mag suffer for the sake lang na okay kami, na we're doing good. 

 

For once gusto kong maging immature at maging brat para lang masunod ang gusto ko pero hinding hindi kaya ng konsensya ko yun dahil in the first place hindi ako pinalaki na ganyan.  

 

Pero if ever na papipiliin ako between knowing everything or knowing nothing about family problems and such, mas better na yung ngayon kasi that's the reality for most of us. We need to share the burden para ma lessen, I think madami ako natutunan, it's just that truth really hurts like hell. 

 

Tulad ngayon ang sakit talaga ng katawan ko. Sobrang sakit to the point na gusto ko na lang humiga buong araw pero pinili ko to, kaya ako ang mag dusa.

 

Tangina kasi ng mga teammates ko sinabihan na wag silang iinom kung may training kinabukasan ay ang mga hunghang deadma lang. Wala talagang pake sakin yung mga wadada (richkids) na yun. 

 

Puro night out lang inaatupad nila, buti pa kami ni Ryu tahimik lang. Pumunta din kami sa mga restobar pero limit talaga ang drinks, uhaw na uhaw ba talaga sila pag mag laklak ng sandamakmak na alak?! 

 

Mga patay gutom ampota.

 

Buti pa itong kasama ko sa dorm nagtitira ng ulam. Yujin baka next time iba naman ulam oh. One week na tayong kumakain ng itlog. 

 

Teammate din namin si Yujin. Kahit wadada 'to never ko pa nakita nag matigas ng ulo behave lang kasi may jowa.

 

Kami palagi ang nakikipagbiruan kapag chill ang training. Si Coach Kang naman kasi kailangan pang mag act na cold sa amin kahit soft girl talaga siya. 

 

Mabait si Coach actually di niya kami pinapabayaan pero pagdating talaga sa pag didisiplina at training nagiging halimaw siya. Kaya hindi talaga ako nakikipagbiruan kapag intense na ang training namin baka kasi ako na naman ang paginitan. 

 

Gaya kahapon nagiging routine na kasi namin ang pagtakbo back and forth within 10 seconds. Umiinit yung ulo niya kasi kaming tatlo lang nila Yujin at Ryu ang naka abot ng 10 seconds. 

 

Malalaman niya talaga kung uminom kayo base sa breathing, ewan ko ba bakit alam niya grabe talaga ang powers ni Coach. Okay naman sana eh shet talaga kasi ako ang pinaginitan. Nakatatlong set pa ako kagabi bago na achieve ang 9 seconds. Nagpapasalamat talaga ako sa diyos na buhay pa ako.

 

Buti na lang isang beses lang ako uminom ng kape kahapon. Speaking of kape tangina hindi ako nabigyan kahapon ng asungot. Kaya tinext ko siya para ipaalala sa kanya. 

 

Sakto naman na nag ring ang phone ko. Si Minju pala ang tumawag isa sa mga highschool bff ko.

 

"Oh?" 

 

"HI BABY!"

 

Napangiti ako slight. Ang energetic talaga ni Minju, ano na naman kaya nakain ng babaeng to. 

 

"Kailangan mo?" Pagsusungit ko sa kanya. Nakakamiss naman pakinggan ng boses niya. Di ko din to narinig ng isang buwan.

 

"Sungit naman ng baby. Di mo na ako mahal? Kaya ka na hindi nagpapakita ng isang buwan dahil ayaw mo na?"

 

"Ang last na tumawag sakin ng baby nasagasaan ng truck." Di ko na napigilan ang tawa ko dahil naiimagine ko ang takot na reaction niya.

 

"HOY PUNYETA KA! WAG NAMAN SANA. PERO ILANG BESES KO NG NARINIG TAWA MO BAKIT KINIKILIG PA DIN AKO?! PANINDIGAN MO AKO WIN!"

 

"Tumawag ka because?" 

 

"Normal lang naman sa mag ex ang mag tawagan minsan diba?" 

 

"Sino nag sabi na mag ex tayo?"

 

"Ay so hindi pala tayo nag break? Tatanggapin parin naman kita ng buo." 

 

"Sira. Ano nga?" 

 

"Win… what if nung nagkunwari tayo na mag jowa noon na fall ako sayo?" Natigilan ako sa sinabi niya.

 

Way back in highschool, we used to pretend na mag-jowa kaming dalawa. Ang reason kung bakit ginawa namin yun? 

 

Pinag selos niya ang ka talking stage niya na si Chaewon kasi parang walang nangyayari sa kanila, gusto niya daw na si Chaewon ang mag first move. Buti gumana naman going strong pa din sila ngayon. Thanks to me I guess.

 

"Gago seryoso ka ba? Edi ako nanalo ako sa pustahan." Pagbibiro ko sa kanya.

 

"Kaya ka walang jowa hanggang ngayon bwesit ka. Ilang taon na tayong mag friends pero hindi ko pa din gets ang utak mo." 

 

"Nandito ka ba para insultuhin ako?"

 

"Ito na nga, suggest ko lang ha what if magkita kayo ni Ning? Last time na nag kita kasi kami down na down si Wadada and natanong niya din if nagkita daw ba tayo. Sorry ngayon lang ako nag reach out alam kung busy ka din." 

 

"Bakit di man lang tumawag?"

 

"Ang bobo amp. Alam mo naman na hinding-hindi mag f-first move sayo yun kasi masyado daw siyang maganda." 

 

"Amfee ampota. Same lang din naman kayo."

 

"Amfee ka diyan. Hoy! Sabi ng jowa ko ang ganda ganda ko daw!" 

 

"Ulol! Sige na puntahan ko na lang mamaya sa dorm niya. Thanks for the info. Rock the world." 

 

Narinig ko ang malakas na halakhak ni Minju sa kabilang linya kaya pinatay ko na kasi puro tawa lang din naman maririnig ko. Bentang-benta talaga sa kanya ang "Rock the world" na phase ng teacher namin nung high school.

 

Grabe parang for the reminiscing ang person dahil puro kalokohan lang ginagawa ko noon. Ginawa ba namang coping mechanism ang pagiging pasaway. Ang mga teacher ko dati pinapauwi na ako kahit di pa uwian. 

 

Palagi ko din naririnig ang phase na sinasabi ng mga teacher ko

 

"Matumba ko wala pilas sa imo" 

(Matutumba ako ng walang sugat dahil sayo)

 

Kaya din siguro ako naging tambay ako sa covered court ng school at sumali sa basketball for fun dahil nga sa mga teacher ko na binigyan ako ng opportunity na mag explore sa school during class hour.

 

Never talaga sumagi sa isip ko na magjowa kasi di ko nga kayang buoin ang sarili yung iba pa kaya. 

  

But naranasan ko na dati ma in love pero hindi sa isang tao more like sa music. I mean I'm still into music pero kung may matatawag man akong tahanan ngayon yun ang tumugtog sa stage.  

 

Ang oa isipin, but I badly wanted to pursue my passion back then, but always happened. And the that I'm talking about was in grade 7.

 

Nag attempt ako na sumali sa isang band. Di ko muna sinabi sa parents ko kasi yung thought of surprising them na kasali ako sa isang band, na excite ako nun like sobra.

 

But when my parents found out about the band, Hindi sila