02

 

 

"Nak, if ever you need something, don't hesitate to ask River lang, okay?"

 

 

 

Narinig kong masiglang usal ni Don Juan habang nakangiting sinulyapan ang kanyang anak mula sa likod. Bumabyahe na kasi kami ngayon pauwi.

 

 

 

Meanwhile, I mentally sighed in defeat because until now, hindi pa rin talaga nagsi-sink in sa'kin ang lahat ng mga kaganapan. Like who would've have thought that the girl I found super annoying before would turn out to be my boss' long lost daughter.

 

 

 

Shocking lang.

 

 

 

Speaking off, I looked through the rear view mirror and almost rolled my eyes when my gaze met a pair of super obnoxious ones.

 

 

 

Kanina pa kasi ito nakatingin sa'kin and I was this close on detaching that annoying eyes of her. Idagdag mo pa na she was also smirking like as if she was mocking our current situation right now. 

 

 

 

Tsk. Kung hindi lang talaga anak ng amo ko ito, kanina ko pa'to inihagis sa gitna ng daan.

 

 

 

"I will, Dad. Thank you." Her gaze divert for a second at marahang sinagot ang Ama. But I can also feel some dismissive restraint on her voice. Hmm.

 

 

 

"Nga'pala, how's your flight? Hindi ka naman ba masyadong napagod?"

 

 

 

"It was okay, I guess. May kakaunting jetlag lang but nonetheless, it was fine."

 

 

 

"Hmm, okay. Magpahinga ka nalang after we arrive home."

 

 

 

"Okay po."

 

 

 

That's just how their conversation went. Hindi na rin nag-initiate pa si Don Juan dahil marahil ay nafi-feel nito na ayaw din makipag-usap ng anak sakanya. Samantalang ako, well, I just shrugged it off and minded my own business as I focused on driving. Pero bago 'yun, tumingin muna muli ako sa rear view mirror– and as expected, she went back to staring. 

 

 

 

Bahala na nga. Let her stare for all I care. Dedma nalang ako. Tsk. 

 

 

 

Matapos ng mga ilang minutong byahe, naka-uwi na din kami sa wakas. Tinulungan ko din si bruhilda sa mga gamit niya. And when I meant tulong, ang ibig sabihin non ay ako ang bumitbit ng halos lahat ng mga dala niya habang siya naman ay umupo't naghintay lamang sa may gilid. Yawa.

 

 

 

Halos magkanda-kuba na ako sa bigat ng mga gamit niya tapos siya sitting pretty lang? Aba'y matindi! Mas lalong hindi pa nakatulong ang room niyang nasa third floor ng mansyon.

 

 

 

I took a deep breath once I was finally done with all the heavy lifting. Pinagpag ko din ang mga kamay ko sa pantalon atsaka umupo sa may gilid para makapagpahinga ng kaunti.

 

 

 

Parang gusto ko mag-amok. No doubt, ang sarap sabunotan ng anak niyo, Don Juan.

 

 

 

Then, I felt her presence near me.

 

 

 

"Hey, are you done na ba?" At may gana pa talaga siyang tanungin ako ng ganyan?

 

 

 

Hindi ko siya pinansin.

 

 

 

"Pst, pansinin mo'ko." She pressed something cold on my cheeks kaya napatalon ako sa gulat atsaka hinawakan ang pisnge ko. Putcha!

 

 

 

"Anuba!?"

 

 

 

"Haha, sorry. Here, drink some juice muna." Napaka-walangya talaga.

 

 

 

"Ewan ko sayo." I sneered at her pero kalaunan ay kinuha rin sakanya ang baso atsaka ininom ang laman nito. Nauuhaw ako eh.

 

 

 

Narinig kong napatawa siya. Ano na naman kaya ang tinatawa-tawa nito.

 

 

 

I frowned. "Bakit? Anong tinatawa-tawa mo diyan, ha?"

 

 

 

She laughed once again.

 

 

 

"Bahala ka nga diyan." Tuluyan na akong tumayo atsaka nagpagpag para maka-alis na nga when she spoke.

 

 

 

"Sorry. It's just that... this is solely unexpected for me too."

 

 

 

"I thought, resident ka lang dito based on your passport address but who would have thought na you're my father's trusted worker pala."

 

 

 

"Oh tapos?"

 

 

 

"Wala lang. Ang interesting lang."

 

 

 

I deadpanned. Yan na naman siya sa pa interesting-interesting niya.

 

 

 

"Ge lang. Kung saan ka sasaya. Mauna na nga ako."

 

 

 

"Wait lang. Atat ka naman eh. Why don't we have a chat first? Hmm?"

 

 

 

"Bakit ba? Eh wala naman na tayong kailangang pag-usapan pa, Miss Del Montezor."

 

 

 

She smirked. "You can call me Allessandra nalang. Miss Del Montezor sounds a bit too old."

 

 

 

I raised my brows. "Well, aren't you one?" I asked as I recalled her age sa passport niya.

 

 

 

Her smirked loosen. Ako naman ngayon ang napangiti.

 

 

 

"I'm only 27."

 

 

 

"Kahit na, mas matanda ka pa rin sa'kin. 21 pa lang kaya ako."

 

 

 

"What? You are?" She looked at me in disbelief. 

 

 

 

"Yup. Bakit parang nabigla ka? Di mo ba nakita sa passport ko?"

 

 

 

"No?"

 

 

 

"Your mistake, then. Sige na po, Ate. Una na po ako ha." I gave her my most makalaglag-, charming smile ever and then walked away ngunit bago pa man akong tuluyang makalabas, narinig ko naman ang boses ng Tatay niya

 

 

 

I closed my eyes. Muntik na nga eh.

 

 

 

"Yes, Sir?"

 

 

 

"Uuwi ka na?"

 

 

 

"Ah yes po sana."

 

 

 

"Mag-meryenda ka muna dito. Atsaka, hindi mo ba babatiin si Soleil? Paniguradong hahanapin ka ng batang 'yun pagka-uwi niya."

 

 

 

Napakamot ako sa batok ko. Isa pa pala ang batang 'yun. Usually kasi, ako ang sumusundo sakanya pwera nalang ngayon kaya paniguradong hahanapin talaga ako 'nun.

 

 

 

Pero hmm, ano kaya ang magiging reaksyon nito once na makita na niya ang nanay niya? Malaki din ang kutob ko na she will be unable to familiarize her mother since simula pagkabata 'non, ni-hindi niya pa nakikilala ang mga magulang niya.

 

 

 

"Sama din ako, Dad."

 

 

 

"Oh? Akala ko ba magpapahinga ka na, Nak?"

 

 

 

"Later nalang."

 

 

 

"O'siya sige. Tayo na."

 

 

 

I heaved a sighed. I guess I'll just have to see it for myself then. Marites gaming lang.

 

 

 

Iginayat kami ni Don Juan sa likod ng mansyon nila, sa may backyard. Naka-set up na din ang lahat ng mga iba't-ibang klase ng pagkain.

 

 

 

Grabe talaga dito. Hindi naman sila marami and yet, nagagawa pang maghanda na parang palaging may fiesta.

 

 

 

Naunang umupo ang mag-ama kaya sumunod na din ako.

 

 

 

"Eat whatever you like, River."

 

 

 

"Ah sige ho. Salamat." Ngumiti ako ng tipid sa hiya but then kumuha na din lang ng mga pagkain. Bahala na. Eat whatever you like daw eh.

 

 

 

"Ang dami niyo naman atang inihanda, Dad?"

 

 

 

"Well, I don't know what you like, Anak. So pinaluto ko na ang lahat haha. Hope you don't mind?"

 

 

 

"It's okay. Although, you can just ask me next time para hindi na hassle at sayang."

 

 

 

"Okay, Nak. Kain ka na."

 

 

 

Pasimpleng pinapakiramdaman ko lang silang dalawa habang kumakain. Kunyari focus lang sa mga nilalamon ko. Napaka-awkward kasi. Halatang first time lang nilang magkita o ano?

 

 

 

"Nga'pala, River." Napatingin ako kay Don Juan.

 

 

 

"Bakit ho, Sir?"

 

 

 

"May favor sana ako."

 

 

 

Napakunot ang noo ko. "Ano ho 'yun?"

 

 

 

He smiled bago tumingin sa gawi ng anak niya. Para naman akong kinabahan bigla.

 

 

 

"Since my daughter is new here, gusto ko sana na ma-familiarize at ma-enjoy niya ang buong isla. At alam kong kabisadong-kabisado mo na ang isla."

 

 

 

Kinilabutan naman ako. Please don't tell me...

 

 

 

Don Juan, huwag. Paki-usap.

 

 

 

"Pwede mo bang mai-tour ang anak ko sa buong isla, River? Ipa-experience mo sakanya ang beauty ng Isla Del Montezor."

 

 

 

"Uhm..."

 

 

 

"Ikaw lang ang mapagkatitiwalaan ko ng buo sa anak ko, River. I don't like anybody else for her at baka mapano pa siya."

 

 

 

I bit my lip. Narinig ko ding napa-ubo ang babaeng nasa harapan ko ngayon.

 

 

 

I looked at her.

 

 

 

Naka-ngiting nakatingin na din pala siya sa'kin bago umiwas ng tingin atsaka uminon ng juice sa baso niya. Tsk.

 

 

 

"Don't worry, I'll pay naman. Dagdag na din sa trabaho mo sa farm pati sa pagbabantay kay Soleil hehe."

 

 

 

"Don Juan, hindi ba pwede sila Bing nalang o di kaya  'yung ibang mga tauhan niyo dito?"

 

 

 

"Why? You don't want to tour me around?" Nagsalita naman ang asungot.

 

 

 

"Hindi naman po sa ganun, Miss Del Montezor." Diniinan ko talaga ang tinawag ko sakanya kanina. "Pero baka lang po gusto niyo pong mag-explore na iba ang kasama?"

 

 

 

"I don't know anyone around here aside from you and Dad. So obvious naman siguro na ikaw ang gusto kong makasama mag-explore." She rolled her eyes habang natahimik ako.

 

 

 

Don Juan cleared his throat. "My daughter's right, River. And like I said, I don't trust no one aside from you to take care of my daughter."

 

 

 

"Dad, maka-take care ka naman. I'm not a kid na kaya."

 

 

 

"To take care of you while you explore around the island kasi, Anak."

 

 

 

Para namang na-stress ako bigla.

 

 

 

Makasama pa nga'lang ang babaeng 'to ng mga ilang segundo eh nabuburyo na ako, paano pa kaya kapag sa time na naming mag-tour?

 

 

 

Naku, baka bigla nalang ako malagutan ng hininga nito dahil sa sobrang stress.

 

 

 

"I'll double your salary, River." Natigilan naman ako when I finally heard the magic word. "Even higher than your part time, yung pagto-tour mo ng tourist?"

 

 

 

Don Juan, alam na alam mo talaga kung paano ako kunin eh no? Sa limang salita mo lang, wala, nakuha mo na naman ang loob ko.

 

 

 

Haist. Buhay alipin sa salapi nga naman.

 

 

 

"Magto-tour ka pa din naman pero this time, focus na nga-lang sa anak ko hehe."

 

 

 

I sighed as I drank my juice. Ano pa nga'bang magagawa ko? Eh inambahan na ako ng pera oh. Wala na akong no choice nito kundi kunin ang offer niya.

 

 

 

"Sige ho, Don Juan. Kukunin ko