I love making you belive

What you get is what you see

But I'm so fake happy

I feel so fake happy

Feel na feel ko ang pagkanta at hindi ko na namalayan na napalakas na pala yong boses ko. I glance at my side left side, nakita kong nakangiti lang sa daanan si WK.

"Smile. Your face brightens when you do." Gusto ko sana itong sa bihin sa kanya but something is stopping me from doing it. I cannot pinpoint it clearly. Siguro it is to maintain our employee-employer relationship. Kay gran gran siya nagwowork at apo naman ako so amo rin niya ako, right?

Oh please, don't ask me how I've been

Don't make me play pretend

Oh no, oh what's the use?

Oh please, I bet everybody here is fake happy too.

Huminto ang saksakyan at nagtama ulit ang mga mata namin. She mouthed na nandito na kami. Napatango lang ako as my response to her.Mamalapit lang pala yong pangalawang bahay, parang it is 10-15 minutes ride lang from our first destination.

WK: Hindi naman pala pangit ang boses mo taliwas sa--- (may sinasabi pa siya pero hindi na niya tinuloy at tumingin lang sa baba na nakangit. Baliw ata to)

Narinig pala niya yong pagkanta ko kanina. Hindi ko rin namalayan dahil damang dama ko yong kanta. Ganito kasi ang mga kanta ng paramore masaya yung beat but the lyrics are so down. Medyo mapapakanta ka kasi akala mo masaya lang ang lahat. Tiningnan ko ang kasama ko at tinaasan ngkilay. Wala rin akong pakealam kung narinig man niya ako dahil hindi naman nakakahiya ang aking boses. Bahala siya. I know she's giving me compliment sa pagkanta ko pero may kasunod pa ata?

Hindi naman sa curious ako kung ano pa ang sasabihin niya sa akin. I just want to make sure na hindi yon masama. Kasi wala siyang karapatan para magsalita sa akin in that way. Hindi kami close.

She handed me 3 invitations.

Me: Bakit tatlo? (Pagtataka kong tanong sa kanya)
WK: Kita mo yan? Yan? Atsaka Yan? Yang tatlong bahay ang pupuntahan mo.
Me: Ano?
WK: Mahkapalit lng yong mga bahay puntahan mo na. Bilin ng lola mo na dapat personal ang paghatid mo para mas intimate. (Wait parang yon rin yong sinabi niya kanina. Grabe kung makapagsalita siya para niya akong inuutusan)

Napagdesiyonan kong lumabas nalang kasi nakakapagod ng makipagdiskurso sa kanya. Isasara na ko na sana yong pinto ng inabot niya yong payong sa akin. Hindi na ako ngsalita at dali-dali kong kinuha ang payong sa kanya. Nakasimangot lang ako at huminga ng malamim. Haaaayy.

Nasatapat na ako ng unang bahay. Nagdoorbell ako para malaman ng tao sa loob na may bisita. In my luck, yong mayari pa talaga ang unang lumabas. Parang kasintanda lang sila ni gran gran. Bumati ako sa kanya and I introduce myself bago ko iabot yong invitation. Nagpasalamat siya at hinintay ko siya makapasok bago ako umalis.

Papunta na sana ako sa pangalawang bahay ng makakita ako ng lingaw na pusa. I followed it kasi baka masagaan. Napatakbo na ako ng nakita ko itong papunta sa kalsada. Nakasapatos ako ngayon kaya hindi ako masyadong nahirapan sa pagtakbo ng habolin ko yong pusa. Finally, naabot ko na siya. I just know na hindi siya stray cat kasi may breed siya at may pangalan sa collar niya. "Mingkay" Napangiti ako sa pangalan. Ang cute, kasing cute ng kasama ko. Same sila lng mata bilog tapos maamo ang mukha. Napatingin ako sa sakyan, hindi naman pala malayo yong tinakbo ko. Napansin kong nakatingin pala sa akin si WK. She's smiling at me this time. Palagi siyang nakangiti nakakaasiwa na minsan. Napangiwi nalang ako.

Nandito na ako sa pangalawang bahay dala dala ang dalawang invitations at pati na rin si Mingkay. Nagdoorbell ako pero walang lumabas. Nagdoorbell ulit ako pero wala parin. At nabaling ang tingin ko sa karatulo sa gilid. Maliit lang siya pero readable. It was written in English kaya naiintidhan ko. Kaya pala walang lumalabas kasi sira ang doorbell.

Me: Tao pooooo! (Nilakasan ko boses ko para marinig ako)

Kalbaryo pa ata ang paghatid ng mga letters ni gran gran. Hay nako!

Nakatatlong tao po ako na ako at wala pa ting lulumabas para kausapin ako. Nilakasan ko na ng bongga ang boses ko. Hello? Baka mapaos ako nito.

Me: Taooooo pooooo! (Buo at sobrang lakas yong boses ko)

Finally lumabas na si manang. Nitanong ko muna if asan amo niya and sinabi lang niya sa akin na umalis raw.

Papunta na ako sa pangatlong bahay ng napansin kong may sumusunod sa akin. Wala ring tigil sa pagmeow si Mingkay. Lumingon ako at nakita ko ang isang binata. Siya ata ang mayari nitong pusa. Napansin niyang tumigil ako sa pagkakalad kaya nilapitan ako.

Him: Akoa ng iring (He is speaking in bisaya)
Me: Sorry?

Hindi ko maintindihan sorry na. He pointed at the cat at tumalon yong pusa papunta sa direction niya. Bye Mingkay!! Nagpout pa ako.

Him: You're not from here?
Tumango lang ako at patuloy lng siya sa pagsasalita. He is speaking in english na this time. Ay bongga si kuya hahahaha.

Him: Where are you headed?
Tinuro ko lang yong bahay na pupuntahan ko. Parang napepe ako at ayaw ko lang masalita. Hindi ko lang feel makipagusap sa stranger.
Him: There? That's my house.
Me: Oh really? I'm about to send this letter to your --- ?. Here, for Roberto Padillo.
Him: Ahhh. He is my lolo. Do you mind if I invite you inside our house?
Me: Ha?
Him: I mean no harm.
Me: No. (napawata ako) Im sorry. It would be fun but I'm in a hurry. I still have a lot of letters to dilver.
Him: Okay. See you when I see you.. I guess?

I just smiled at him. He is decent looking naman pero not my type. Siguro kung bet ko siya I'll think twice at baka pumasok sa bahay nila. Ems. Napatawa nalang ako sa mga pinagisip ko.

Napalibis pala paglalakad ko kasi nandito na ulit ako sa sasakyan. I glance at WK and signaled para lumarga na. Napasin ko lang na medyo magkasalubong ang noo niya na abot hanggang sa kilay at nakanguso pa. She's cute that way pero para siya tutang ligaw. Hindi pala siya pusa, tuta pala siya. Tutang walang kwenta.  Bahagya akong napangiti sa thoughts ko.

WK: Ganda ng ngiti natin ah. Type mo?
Me: Alam kong maganda ako pero hindi ko siya type. Just drive. (inirapan ko siya)
WK: psssh (ngumuso ulet but this time may kunting ngiti na sa labi niya)

Pansin ko lang na panay pala ang ngiti ng babaeng ito the whole na kasama ko siya. Using her logic, type niya ba ako? Hindi yon malabo kasi may itsura naman ako kahit panaano. Wait ang feeler ko naman. Babae kaya kami pareho parang ang weird lang ng inisip ko. However, I can't stop thinking about her smile. She's annoying pero magaan kasama. I might try to talking to her properly this time. Napabuntong hininga na lang ako buti nalang hindi na amoy utot yong car.

"Bahala na nga, we can be friends naman siguro."