Maaga ang buhay dito sa lugar nila gran gran. Maaga akong natulog at maaga rin akong nagising. Maaga rin akong na bwesit.

It is 5 in the morning and the walang kwentang girl entered sa bahay like she's completely at home. Natigilan ako nung halikan niya ulet sa pisngi si gran gran kasi same spot kami noong binati ko si gran gran kanina. I don't want to think of it pero parang nagindirect kiss kami. Ew. Siguro if I'm the latter it will taste like WALANG KWENTA. Teka lang bakit ko ba kasi inisip yun.

"Good morning, gramps!" bati niya. Nilapit ni lola ang kamay niya sa pisngi nito at pinisipisil. Hindi ko gets kung bakit pinisil ni gran gran di naman siya cute. 

Gran gran: Kumain ka muna ng agahan, alam kong wala pangpagkain sa inyo ngayon. Teka lang apo ipaghahanda ko muna si Winter. (sambit ni lola while looking at me)

Me: WAIT! (napasigaw ako na sya ikinagulat ng dalawa, medyo natigilan ako kasi napalakas pala)

Gran gran: Ano yun, Hija?

Me: I'll prepare the food for her. Upo ka lang diyan, gran gran.

HELL NO. I wouldn't allow my gran gran to serve her kasi diba siyang dapat gumagawa noon? Habang kumuha ako ng pagkain, I managed to glance at her. Wow! ang kapal. 

Her: Huh? (ay sorry napalakas pala)

Me: Sabi ko ang kapal ng kutsara ni lola.

She didn't say anything and patuloy lang siya sa pagmasid sa akin while I'm serving the food to her. Yawa ang KAPAL. 

Nandito kami sa receiving area ni gran gran to talk about her upcoming birthday celebration. She told me na nakahanda na ang lahat except for the invitation. She wanted me to deliver the message sa 30 guests niya for her birthday. I asked her if pwede bang through online nalang yong invitation pero she said no. Wala raw cellphone ang iba niyang kaibigan at mas gusto niya na personal talaga ang pagimbita.

Me: gran gran, how do I deliver your invitations ba? 

Gran-gran: Wait for winter, siya kasama mo sa pagdeliver. Nakalagay diyan mga address ng pupuntahan ninyo. Medyo may alam rin si Winter sa mga lugar na pupuntahan ninyo. She could be your tour guide. Kailangan mo ng pahinga, apo. Hindi mo man sabihin pero kilala kita. I want you to heal from whatever you are facing right now.

Hindi na ako sumagot at sinubo ang huling piraso ng bibingka na nasa kamay ko. Walang biro pero masarap ang bibingka dito sa Davao. Tuwing luluwas si gran gran papuntang Manila, she'll always bring a bibingka for us. It is sort of my favourite meryenda. 

I fix my gaze at the ceiling, unti-unting pumasok sa akin ang mga salita ni gran gran. Aside sa birthday ni lola alam ko kung ano pa ang pakay ko dito sa Mindanao. I wanted to be with nature. Gusto kong maramdaman yung sinasabi nilang 'nature can heal everything'. Sinara ko ang aking mga mata nung ramdaman ang pagkirot ng aking dibdib at sabay na pagluto na aking luha. Parang I shed one tear. One lng maaga pa eh. Huminga ako ng malalim at pinahid ang luha sa mata ko. I just know na I can do better than this. Pero at this point parang di ko pa kayang maging masaya ulit. There is something in me that is missing and I need to find it. Hindi ko alam kung saan pero if it is for me it will find its way papunta sa akin. 

May umubo sa gilid ko. Panira ng Moment!Napatingin ako kung saan nanggaling ang boses, only to find out na kay walang kwentang girl pala yon. 

Her: May anim na araw nalang para mahatid mo yang mga invitations. Tutunganga ka lang ba dyan? ( gran gran's birthday is 8 sleeps away pa but need na early ma deliver for them to prepare their attires and everything)

Kakagaling ko lang sa drama so I really don't have the appetite to talk back to her. One thing is for sure naiinis ako sa kanya because akala niya pabor ang mundo sa kanya. How can she look so cut-- i mean innocent while spitting ugly things. I wanted to complain kasi gusto ko yung ibang driver nalang ipasama sa akin but my gran gran insisted na I'll be safe with HER.

"Para ito kay gran gran kaya bahala na"