Kmusta? Okay ra ka? (Okay ka lang?)

"Oo okay naman kahit papaano. "

I am Katarina Yoo- Alfonzo. My family moved to Manila when I was 7 years old para sa business namin, my parents build a law firm there. I grew up far from the care of my Gran gran but she always visit us in tuwing vacation. For her birthday, napagpasyahan ko na ako naman ang bibista sa kanya dito sa Mindanao. It has been 15 years noong last akong nakapunta dito. Naging busy sina Mama and Dada sa work at ako naman naging busy sa school dahil bukod sa Academic Performance seneryoso ko rin ang extra curricular activities like pagsali sa mga dance competitions. After my graduation, together with my best girl Yeji we started a Clothing Business. Parehas kami ng natapos, Bachelor's Degree in Fashion Design. It was a small business noong umpisa pero lumago sa late 2020 dahil sa paguso ng online platform. We started with one branch until sa naging 4 na sila. It was too stressful to manage at first. Habang tumagal naman ay naka cope up kami kahit papano ni Yeji. Ngayong nasa davao ako, nagiwan ako ng mga to do list at reminder para guided sila sa mga gagawin.

I decided to open my laptop and para ivisit ang aking Tumblr. May signal naman kasi dito kahit malayo sa downtown. Sabi sa social media there are a lot of places I can visit while staying here. It would be a waste if di ako magsusulat at magaupload ng pictures online, so I decided na magsusulat ako ng travel blog sa mga places napupuntahan ko.

I am in the middle of browsing when my phone rings. 

me: Hello?Y

Yeji: Babe, hindi ka man lang nagtext if buhay ka pa ba or ano.

me: Boang! Nandito na ako ngayon sa bahay ni gran gran. Sorry if hindi kita na update kaagad. I'm fine naman somehow?

Yeji: I can manage the things here. Take your time basta magingat ka palagi. I love you.

Me: I love you. Thank you.

Napasinghap ako at naalala ang mga bagay na gusto kong ibaon sa limot. I went near sa window para tingnan tingnan ang paligid. Nasa mga 8 palang pero the place is comfortably silent. Banayad ang simoy ng hangin, tunog lang ng kumakaloskos na dahon ang maririnig mo sa labas. Dahil sa katahikan sinara ko ang bintana, laptop, cellphone, at pati na rin ang mga mata ko.