Pagkatapos ng party, naabutan ko si ate na naka-white scrubs na naghihintay sa labas ng office ng Org namin. Ime-message ko pa lang sana siya para sabihin na tapos na kami. Wala silang party, nag-Baguio raw ang mga kaklase niya.

“Saan tayo?” Tanong ko as soon as sumakay ako sa sasakyan niya.

“Sa’min…”

“Ha?!” Ngumiti lang siya at nagsimula na magmaneho.

“Punta tayo sa inyo? Sure na ‘yun?” Paninigurado ko. Baka mamaya jino-joke time niya lang ako.

“Medyo…”

“Anong medyo?” Vacant naman ako today, at pati bukas… sa mga susunod na araw ‘til next year pero ‘yung bigla ko mame-meet parents niya?! I mean, kilala ko na naman daddy niya, pero ‘yung mommy niya hindi. Never ko pa siya nakita.

“Medyo sure… kasi if mom’s not yet home, baka ‘wag na lang muna kasi tayo lang tao sa bahay.” Ah… so mommy niya ime-meet ko?

“May date si ate, remember the law student?” Tumango ako. Napapag-usapan namin minsan ang naaabutan niyang eksena ni ate Irene at nung manliligaw niyang law student. Wala naman daw ginagawang something rated pero never niya raw inexpect na ganun pala talaga ang reaction kapag nakikita mong nakikipaglandian ang kapatid mo.

Mabait naman daw ‘yung si miss Law, ‘yun ‘yung tawag niya dun sa nanliligaw sa ate niya. Bigla-bigla na lang daw nagsasalita. Pero minsan gusto raw niya takpan ‘yung mukha kasi ang landi.

“Pumayag na siya makipag-date dun kay Miss Law, feeling ko tuloy hindi siya uuwi mamaya.” Kumunot pa ang noo ko sa sinabi niya. Bakit naman hindi uuwi si ate Irene? Hindi naman siya kikidnapin ni miss Law ‘di ba?

“Bakit--” Napatakip na lang ako ng bibig after ko marealize kung anong sinasabi ni ate na naka-white scrubs.

“Bastos ka ba?!” Tumawa lang siya at umilag sa hampas ko.

“Joke lang naman, hindi naman marupok si ate… mapagbigay lang--ouch ha?!” Reklamo niya matapos kong kurotin sa tagiliran. Medyo traffic kaya stuck kami dito sa kalsada. Christmas party din sa ibang school yata.

“So saan tayo pupunta?” Tanong ko. Never pa ako nakarating sa bahay nila dahil lagi naman siya ‘yung pumupunta sa’min. Weekend before ang finals namin, buong araw siya nasa bahay.

“Sa’min… dadaanan natin si mommy sa hospital.” Teka ano?! Napaayos ako bigla ng upo sa passenger’s seat.

“Lilipat ako sa likod?” Umiling siya at nagpatuloy sa pagmamaneho.

“Dito ka lang, mas prefer ni mommy sa back seat so she can lie down for a while.” Bigla akong kinabahan. Dapat ba akong manahimik for a while at tigilan ang pagsusungit kay Benjamino?

“Gusto mo ba mag-jebs?” Sinamaan ko siya ng tingin sa sinabi niya.

“Mukha ka kasing constipated diyan, need mo ba magpunta sa banyo?”

“Hindi, kinakabahan lang ako.” Bakit nga ba ako kinakabahan? It’s not like ipapakilala niya ako as someone na jowa niya or whatever. Technically, friends kami… with something.

“‘Wag ka kabahan, hindi naman siya nangangain ng tao.” Tumigil kami sa harap ng hospital. Familiar, parang dito ipinanganak si Autumn. Tama… dito nga. Around 1 am ‘yun, kami lang ni Papa ang kas