Pediatrician Karina takes care of an Adult Winter

Maaga akong bumangon ngayong araw dahil may icoconduct akong lecture. Inalis ko ang pagkakadantay ng paa ni Winter sa ‘kin, at nag-inat nang kaunti bago tuluyang tumayo. Marahan kong tinapik sa braso si Winter para gisingin siya, “Win, bangon na. I’m leaving early for work.”

“Hmm…” nagtungo na ako sa banyo nang umikot siya sa kama.

Pagkatapos kong maligo ay isinuot ko ang bathrobe bilang tapis bago bumalik sa kwarto. Nagsalubong ang aking kilay nang makitang walang tasa ng kape sa mesa. “Winter!” sigaw ko ngunit walang sumasagot.

Nang makapasok ako sa kwarto ay bumungad sa akin si Winter na balot na balot ng kumot. Agad akong naupo sa kanyang tabi, “Hey, baby, what’s wrong?” Sinubukan niyang dumilat ngunit silip lang ang kanyang kinaya, “It’sh cold, love. Turn off the aircon.”

Kinuha ko ang remote mula sa bedside table at in-off ito. Hinanap ko ang thermometer sa aking office desk, at inilagay ito sa bibig ni Winter. Lumabas ako para magsalang ng soup sa kalan. “Of all the days naman, why now?” sapo ko sa aking noo.

Habang hinahalo ko ang soup ni Winter ay minabuti ko nang ipaalam kay Ning na ‘di makakapasok ang engineer na ‘to. “Morning, Rina!” masiglang bati nito sa ‘kin. Okay, kahit papaano, napangiti ako ngayong umaga. “Hey, Ning. Good morning.”

“Bakit parang may something? May problem ba?”

“Yes,” lipat ko ng phone sa kabilang tainga. “Win’s sick eh. Hindi siya makakapasok today.”

“Ah! Naulanan kasi ‘yan kahapon sa site. Don’t worry, I’ll take care of her work na lang today. Papers lang naman ‘to.”

“Thank you, Ning! Sabihin ko sa kanya to treat you next time.”

“Daan sana ako d’yan mamaya to check on her kaso may meeting kami this afternoon eh,” rinig ko ang pagbagsak ng folder sa mesa ni Ning mula sa kabilang linya.

“Okay lang. I think done naman na ‘yung lecture ko by lunch time. I’ll see you soon, thanks ulit, bb.”

“No worries, Rina!”

Pagbaba ni Ning sa tawag ay pinatay ko na ang apoy. Pumasok ulit ako sa kwarto para tingnan ang temperatura ni Winter, “Anong ginawa mo? Bakit ang high ng fever mo?” 39˚C na siya!

Pumikit ako saglit, at nagpakawala ng buntong-hininga. Bumalik ako sa kusina para ihanda na ang soup niya sa tray.

Inayos ko muna ang posisyon ni Winter bago i-setup ang portable table sa kama, “Can you eat mag-isa?” Tumango naman siya, “Thanksh, love.”

Tumayo na ako para magbihis. Nakasuot na sa ‘kin ang attire ko ngayong araw, at ibinubutones ko na lamang ang long sleeves na suot ko nang marinig ko ang pagbahing ni Winter.

“Okay, that’s it,” nag-igting ang aking panga pag-angat ng ulo ni Winter. Pulang-pula siya!

Tinawagan ko na si Giselle. Pinanlakihan ko ng mata si Winter nang subukan niyang ilayo ang soup. Tinabihan ko siya para subuan, “Baby, your buttons are undone.”

Pinalapit niya ako para siya na ang magsara nito matapos ko siyang subuan.

“Hey Gi.’

“Whats up, doktora?”

“Parang I can’t do the lecture today. Win’s sick,” muli ko siyang sinubuan. Tiningnan ko ang kanyang mga kamay, ‘di pa rin siya tapos magbutones.

“Want me to do it na lang?”

“No, Gi!” singit ni Winter. “She’ll conduct the lec—ACHOO!” kumuha ako ng tissue sa bedside table para iabot sa kanya.

“Do your lecture, babe,” tupi niya sa tissue bago itapon. “I’ll be fine dito.”

“Win, listen, tataas pa kasi ‘yang fever mo. Baka umabot ka ng 40˚C tapos wala ako rito,” salat ko sa noo niya.

“Wait, mamaya na kayo magtalo. Message me kung ‘di ka makakapunta, girl. I’ll take over. Pakabait ka kasi, Winter!” baba ni Giselle sa tawag.