Sinundo ko si Karina mula sa USTe; noong nakaraang linggo pa kami nakapagpaalam kina tita na sa unit niya palilipasin ang weekend.

Pagkaupong-pagkaupo ni Karina sa sasakyan ay agad na siyang nagtanong, “May supplies ka pa, baby?” Inilagay niya sa backseat ang gamit niya bago kunin ang phone para i-connect sa infotainment ng Camry. Saglit ko siyang nilingon at makahulugang nginisihan. “Pinaabot mo na naman ng weekend, Winter,” pagsimangot niya sa ‘kin.

“Para I can buy with you,” ngiti ko sa kanya. Inirapan lang ako ni Karina, “May I drive? Miss ko na magdrive.”

Nang makapagpalit kami ng p’westo’y hinalikan ako ni Karina sa pisngi habang inaayos ko ang seatbelt ko, “Thank you, baby!”

Halfway na kami pauwi nang bahagyang bumagal ang lagay ng trapiko. “Love?”

Ibinaba ni Karina ang kanyang mga kamay sa lap niya, “Hmm?” pagbaling niya sa ‘kin. “Bakit hindi ka na lang sa condo magstay? Mas malapit ‘yun sa USTe,” tanong ko sa kanya. Maaari naman kasi kung ipagpapaalam. Para din naman hindi na mahirapan si Karina sa oras ng gising niya at uwi.

Tinawanan niya lang ako bago sumunod sa usad ng kotseng nasa harap namin. “You’ll talk to them?” pagbibiro niyang tanong. “P’wede naman,” seryoso kong sagot. “Kukupkupin mo ako?” nakangising lingon niya sa ‘kin. Nailing na lang ako, “Seryosohin mo naman ako,” pagsimangot ko sa kanya.

Naglihis na ako ng tingin, at itinuon na lamang ang atensyon ko sa labas. Huminto na naman ang mga sasakyan. Sinusundan ko ng tingin ang isang grupo ng estudyante nang maramdaman ko ang kamay ni Karina sa aking baba, “Ang sungit naman.”

Tinitigan ko lang siya bago panlisikan ng mata, “Ginagawa mo kasing biro. Kung ayaw mo, you can turn it down naman.”  Tumitig na rin siya sa ‘kin, nakangisi pa. Salubong na siguro ang mga kilay ko dahil nakikita kong natatawa na siya. Tinapik ko na ang kamay niya nang matanaw ko ang paggalaw ng mga sasakyan, “Bawal sa kalsada ang hindi attentive na driver.”

“Attentive po ako. Attentive sa girlfriend.”

“Ang dami mong baon. Kanino mo natututunan ‘yan? Sa suitor ni Gi?” malakas ang tawang pinakawalan ni Karina. Umayos nang muli ang lagay ng trapiko, may sapat na distansya na ang mga sasakyan.

You shouldn't hesitate that my feelings for you
I'll prove it so many times in different ways to you

“You know this song?” tanong ko sa kanya. Tumango si Karina, “Fave nina daddy,” nakangiti niyang tingin sa ‘kin. Kaya pala nasa playlist niya.

“I say hey, hey. I love you 'till the morning comes,” kanta ni Karina habang tinatap ang kamay sa manibela ng sasakyan.

I say hey, hey
I'll kiss you in the morning sun

Marahan na ring sumasabay ang katawan niya sa ritmo ng kanta. “’Wag ka raw masyadong serious, engineer. You’ll look old agad,” hawak niya sa kaliwang kamay ko, nag-uudyok na sakyan ko ang trip niya sa buhay.

Now is not the right time to get serious

Sino ba naman ako para tanggihan si Karina? Mabilis kong sinetup ang phone niya sa ibabaw ng dashboard. Tanaw ko ang pagngiti niya nang sabayan ko siyang kumanta.

“But whenever you come walking my way
I say hey, hey
I love you till the morning comes, ooh ooh”

Isang kamay na lang ni Karina ang nakaguide sa manibela, ang isa ay pirmi nang nakahawak sa kaliwang kamay ko. “I like spending my Fridays like this. Away from the papers, the screen,” lingon niya sa ‘kin. “I’m glad to be distracted by you. You’