Sa kahabaan daw ng abenida ng Kalayaan biglaang ipinanganak si Kali. Sakto pa na ang mga lansangang nakapalibot dito ay puno ng mga katangiang kanyang tinataglay. Ganyan siya ipinakikilala ng mga kamag-anak niya.

“Kalayaan Lopez y Nakpil, Batsilyer sa Agham ng Arkitektura, Magna Laude.”

Tuwing tatanungin si Kali kung paano siya humantong sa yugtong ito ng kanyang buhay, isang ngalan lamang ang kanyang sinasagot. Mukha pa siyang nagbibiro dahil sa naglalarong ngisi sa kanyang mga labi tuwing bibigkasin niya ito, “Siddhartha.”

Ganoon yata talaga kung sa tanang buhay niya ay hanggang kolehiyo lamang ang nalathalaan niya ng plano. Sa totoo lang, namuhay siya tulad ni Siddhartha, isang biro nga siguro para sa kanya ang napili niyang sagot sa paulit-ulit nilang tanong.

Mahirap maging malaya lalo kung wala ka namang ibig gawin, ibig naisin, ibig hangarin.

Ngayon, isang oras bago ang muling pagsikat ng araw, tinatakbo ni Kali ang mga kalyeng nais niyang libutin.

Marahil, kung natatanaw mo siya ngayon, naihalintulad mo na siya sa isang tangkay ng bulaklak na unti-unting nalalagasan ng mga talulot.

Sa madaling salita, tila ba siya ang Kalayaan Avenue subalit hindi na napaliligiran pa ng mabubulaklak na pang-uri.