(Flashback sa Lisrene bago pumasok si Seulgi)

"Lisa-yah!", tawag ko sa taong nakahawak ng purple tulips sa harapan ng graduate school.

"Baechu", malawak na ngiti niya sa akin at natigilan ako. Gusto kong pagmasdan ng mas matagal ang ngiti ng taong mahal ko. Ngiti niya ang isa sa pinakamagandang tanawin sa buong mundo na kahit anong pagod ang nararamdaman mo bigla bigla mapapawi. Nahihibang na kung nahihibang pero gamot ko ang ngiti ni Lisa.

"Huy", tawag niya ulit at nasa harap ko na pala siya. Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napayakap na ako ng tuloyan sa kanya.

"I miss you, Li", sabi ko at sinandal ko ang mukha ko sa dibdib niya.

"I miss you so much more, baechu ko", at binalik niya ang yakap kong mahigpit.

"Anong oras ka nakauwi?", tanong ko.

"Kakauwi ko lang. Nasabi mo sakin na may kukunin ka lang dito kaya dumiretso na ako dito", haplos niya sa buhok ko habang nagsasalita siya.

"Nagpahinga ka na sana muna. Ako na sana pumunta sa apartment mo", sabi ko at tinatap ko ang likod niya.

"Pano yan. Nasa bisig ko na ang pahinga ko", hayag niya at kung sumasabog lang ang puso baka sumabog na ang puso ko.

"Yah!", iyan lang lagi ang kaya kong sabihin lalo na pag kinikilig na talaga ako.

"Tapos mo na lahat ng dapat mo tapusin?", tanong niya nung humupa na ang tawa niya dahil alam na alam niya ang epekto ng mga salita niya saken.

"Uh huh. Pwede na ko magstart sa company namin", sabi ko at bumitiw na ko sa yakap para hawakan ang left na kamay niya.

"Sure ka ba talaga na accountant ng company niyo at sa department ng agri ka lalagay?", tanong niya at hinikayat na ako papunta sa sasakyan ko.

"Asan sasakyan mo?", tanong ko dahil hindi ko makita ang sasakyan niya.

"Nagcommute kase ko", sabi niya habang kinakamot ang batok niya. Alam kase niya magagalit ako. Kase ayaw na ayaw kong magcommute siya lalo na kapag kagagaling niya ng trabaho. Sobra na ngang nakakapagod na trabaho niya tas cocommute pa. Haynako.

"Sabi ko sayo wag na wag ka magcocommute lalo pag kagagaling mo ng trabaho", pagpapout ko.

"I know. Pero kapag dinala ko sasakyan edi split tayo ng sasakyan. Miss na miss kita baechu. Parang kahit ilang minuto na mahihiwalay ka sakin ngayon di ko kaya. Alam mo naman lagay ng work ko diba", ayan siya na sumunod na nagpout. Alam na alam niya pano pawalain yung galit sakin. Dito siya magaling eh.

"Alam mo ikaw", at napatawa na lang kaming dalawa. Hindi ko alam pero ganitong relasyon talaga yung gusto ko. Lisa is the most wonderful came into my life.

"Anyways, hindi mo pa sinasagot yung tanong ko", sabi niya at instart na niya yung engine.

"Ah. Yun ba. Oo. Gusto ko kase gamitin yun kung anong degree ko eh", sagot ko.

"Sure ka na talaga jan? I mean, you can be the CEO in no time", sabi niya at nagkibit balikat.

"Pero mas okay kapag nagsimula ka sa