Hanggang 4pm lang ang workshop kaya naman bandang 3:30pm ay isa isa ng nagsialisan ang mga tao. Binigyan na rin namin sila ng meryenda bago umalis.

5:00pm natapos na kami magayos para bukas ulit. Nakakapagod whole day ka nakatayo. 

“Guys sige na pahinga na muna kayo kahit bukas na lang ulit ng umaga natin ayusin ‘to. Thank you sa hard work niyo success ang first day ng event!” sabi ni Maam Park. Nagsigawan naman kami “Maya na kayong 7:30 bumalik dinner.”

“Punta na muna ako sa room. Sakit na talaga ng mata ko pakisabi na lang Mina kila Wendy.” sabi ko habang papalakad na sa hallway.

“Gotchu. Sumasakit ba ulo mo?” tanong ni Mina. 

“Hindi naman! Hehe thank you see u mamaya na lang ulit!” wika ko.

Habang naglalakad na ako sa hallway para talagang babagsak na ako.

“Seulgi?” Bati ni Tzuyu. “Huy!” 

“Uy! Sorry una na ako sa kwarto sumasakit na kasi mata ako eh.” Sabi ko tuloy tuloy ang lakad ko.

“Actually...pwede mo ba ako akayin? Dumidilim na paningin ko slight baka mahimatay pa ako dito sa hallway hahahaha” 

Dali dali naman niya ako inakbayan at ginabayan papunta sa kwarto. Humiga na agad ako. “Thank you Tzuyu. Pahinga ka na rin.”

“May gamot ka ba?” tanong ni Tzuyu.

“Wala. Sumasakit lang naman mata ko kaya okay lang hehe”

“Sure ka ha? Tawagin ko ba yung dalawa? Or si...Irene” biro niya.

“Epal hahahaha huwag na hayaan mo na sila muna magenjoy. Ikaw rin or pahinga ka rin.” Sambit ko habang nakapikit mata. 

“Okay sige alis na muna ako ha.”

“Sige. Thank you ulit at congrats success first day natin!” Bati ko. 

May sinasabi si Tzuyu pero di ko na masyado narinig...bumukas sara ang pinto kaya natulog na lang rin ako….

.

.

.

.

.

.

.

May kumalabit sa balikat ko...di ako kumibo….isa pang kalabit…..di pa rin ako kumibo…..ikatlong kalabit….nagsalita na rin ako.

“Huh bakit ka pa rin nandito, Tzuyu??” tanong ko habang nakapikit.

Hinampas ako ng malakas….”Tzuyu ka dyan?!” si Irene.

humarap at ako minulat ko ng konti mata ko…..”Huh bakit ka nandito?” tanong ko pabalik.

“huH? bakit ka nandito?!” sarkastiko niyang tanong.

“luh? eh kwarto namin ‘to.” sabi ko.

“Kung kwarto niyo ‘to, bakit ako nandito?” tanong muli ni Irene.

“....kasi hinahanap mo ako. yieee” hinila naman niya ako para makabangon..

“HALA SHET OO NGA SORRY.” tuluyan na akong tumayo at dali daling chineck ang phone.

Gc: photographer na cuties

5:10

Wendy: Seulgi kung nandito ka, galawin mo ang baso..

Wendy: SEULGI KUNG NANDITO KA, GALAWIN MO ANG BASO.

Sana: baka humaharot kay Irene??

Wendy: Gago sinabihan ako ni Mina na nasa kwarto na siya. Eh nilolock natin yun diba?!

Sana: pakshet! KANG SEULGI KUNG NANDITO KA, GALAWIN MO ANG BASO.

“Oh ano hinahanap ka na ngayon nila Wendy noh?” tanong ni Irene.

“hehe sorry na.” pahiya ko…

Pumasok bigla si Tzuyu….”Bakit nandito ‘to?” tanong ni Irene kay Tzuyu.

“Hala sorry Irene di ko nasabi di kasi kita makita kanina pa eh.” simpleng sabi ni Tzuyu.

“Ah sorry din may pinagawa din kasi sakin si Maam.” at tumawa sila parehas.

“Wag ka magalala Suel sinabi ko kila Wendy. Shunga ka daw.” biro ni Tzuyu. Kaya pala hindi na sila nagchat sakin….walangya!

“Eh bakit di nila ako dito sinundo?” reklamo ko.

Natawa naman ng solo si Tzuyu. “Secret!” at sinara ang pinto, binuksan muli “Kumain na pala kayo ready na dinner!” at sinara na ulit ni Tzuyu ang pinto.

Nagkatinginan naman kami ni Irene at humagalpak ng tawa.

“tara na nga. gutom na rin ako” wika ko.

“Okay ka na ba?” pag aalala ni Irene.

“Ofc! sumasakit na ngayon tiyan ko.” pabiro ko.

binuksan ko na ang pinto. “after you, madam.” umirap lang naman siya.

“sakiting bata. hay.” pang aasar niya.

“kung gagawan mo ulit ako nung soup….gagaling na agad ako.” suggest ko.

“Asa ka!”

.

.

.

.

.

“Naks mukhang masarap tulog natin sa ibang kwarto ah!” bungad ni Wendy.

“Gulong gulo pa buhok ih” tawa naman ni Sana.

“Di niyo man lang ako sinundo.” pagtatampo ko. “nabungaran tuloy ako ng hampas ni Irene.”

tumawa naman sila at naghigh five. “Tzuyu! Salamat!” sigaw ni Sana. Nagthumbs up lang naman si Tzuyu at kumindat.

“May something kayo noh?! bakit di niyo ako jinojoin!” wika ko.

“Sa mga di lang cute yun.” sabi ni Wendy.

“Ah ganun ba buti naman di ako kasama dyan.” 

Sumulpot si Irene. “Di ka pa kumukuha ng pagkain? kala ko ba gutom ko na?” sunod sunod na sermon niya.

“eh bat ikaw di ka pa kumakain?” umirap lang naman siya…. 

“eto na nga kinausap ko lang sila.” tatayo na sana ako..”eto na pagkain mo.” sabi ni Irene.

“Thank you, mommæ” ginaya ko si peppa pig.

Binatukan naman ako nila Wendy at tumawa si Irene. “Kumain ka na dyan.” at umalis na rin siya.

“Gags, kanina pa yan pa ikot ikot lang ikaw ata hinahanap. Tinanong rin kami nyan kanina...sabi namin di rin namin alam eh.” sabi ni Wendy.

“Ah so ayan pala plano niyong tatlo?? Mga gegu hahampasin ko kayo.” sabi ko.

Ngumisi lang naman silang dalawa.

Tuluyan na nga akong kumain…..”Yung isa ba natin sponsor kamag anak niyo? Kang rin eh.” tanong ni Sana.

“Secret. di porket Kang, kamag anak na?” sambit ko.

“Narinig kasi namin ni Wendy na tinatawag mong tito tapos kinamusta magulang mo.” sabi ni Sana.

“hahahaha tawag ko lang talaga sa lahat tito...gusto mo tawagin kitang tita???” pabiro kong sabi. Tumitig lang sakin sila... “joke! oo kamag anak naman yun nalaman na magiintern ako dito eh daldal kasi ni Ma.”

“Burgis talaga mga Kang eh.” wika ni Wendy.

“Sila lang yun! not me.” 

“Ay sus pahumble.”

“Alam ba ni Irene?”

“Hindi.”

“Ah dumadamoves ka ha.”