"Si Serene? asan yung pamangkin ko?" pagtatanong ni Joy ng makalma na niya ang kanyang sarili. 

"Nandoon kila Jennie at Lisa. Doon ko muna dinala since sakin siya iniwan ni Irene dahil alam niyang tulog ka pa, ako na daw magdala sayo at nung nakatanggap ako ng tawag dinala ko siya kaagad don. Ayoko naman dalhin yung bata dito." pagexplain ni Yeri na may halong lungkot parin. 

"Alam na ba niya?" umiling naman si Yeri sa tanong ni Wendy. 

"Siguro wag na muna nating sabihin, baka mabigla yung bata. Hayaan muna nating isipin niya na nasa Korea magulang niya. Sabihin nalang siguro natin after a week or two." pagsuggest ni Joy na tinanguan naman ni Yeri.

"Paano pag naghanap yung bata? Malaki na si Serene may isip na siya. 7 years old na yun, hahanapin at hahanapin niya sila Seulgi." Sa sinabing yun ni Wendy kaagad naman siyang sinagot ni Yeri.

"pag hinanap niya magdahilan nalang siguro muna kayo na di mareach ganon. Dalhin niyo rin siya sakin minsan since di naman ako ganong busy." pag papaanyaya ni Yeri.

After nila mag usap, dinala na nila sa cemetery ang urn nila Irene at Seulgi at nilibing ito. 

"Ako na bahala sa papers nila sige magpahinga na kayong dalawa." tumango naman sila Joy sa sinabi ni Yeri.

Pagkatapos ay naghiwa-hiwalay na silang tatlo upang umuwi.

Pauwi na sana si Wendy ng makatanggap siya ng text message.....

============================================

Wendy's POV

Pagbasa ko ng texts nila pinaandar ko na ulit yung kotse ko at nag u-turn. Biruin mo, ilang beses tayong nag iwasan pero sa gantong pagkakataon pa pala ulit tayo magkikita. 

Namiss kita....

Joy...

=========================================

Joy's POV

Malapit na ko sa office ni Yeri. Di parin ako makapaniwala na wala na ang ate. Nakausap ko pa siya kahapon...

*flashback*

"Joy.." pagtawag ni ate Irene magmula sa kabilang linya.

"yes ate?" tugon ko.

"nag away nanaman ba kayo ni Wendy? bat wala ka sa bahay niyo? dumaan kami ni Seul doon kanina."  ate...sorry, di ko masabi sayo na wala na kami... matagal na. 

"Ahh late kasi uwi ko ngayon ate nagshoot ako sa Zambales. don't worry di naman kami nag aaway ni Wendy" I lied.

"Lokohin mo lelang mo Joy, with that temper of yours sigurado inaway mo nanaman si Wendy ng dahil sa mababaw na dahilan." Kung alam mo lang ate.

"Ewan ko sayo ate, parang mas tinuturing mo pang kapatid si Wendy kaysa sakin" 

"Tampo pa ambebe, basta ha stay strong lang kayong dalawa. Don't give up. Always remember that your love must be bigger no