Gusto lang naman ni Seulgi na matulog pa uli, ngunit bukod sa sobrang sakit ng ulo niya ay nararamdaman niya rin ang nakasisilaw na sikat ng araw na gumising sa kanya. Lagi niya na lang nakakalimutang isara yung mga kurtina ng napakalaking bintana sa kanyang kwarto.

Sinubukan niyang ilagay ang ulo niya sa ilalim ng kanyang unan. Ilang segundo pa lang ang nakakalipas pero naramdaman niya na hindi na siya makakatulog uli. Huminga siya ng malalim at binuksan ang kanyang mga mata, only to see someone squirm beside her. And now, what happened last night is coming back to her.

She remembers kissing and telling Irene how she feels.

Gaano nga ba karami yung nainom niya kagabi? She’s pretty sure it wasn’t the alcohol talking and being stupid last night. It was her, at ang puso niya na parang mababaliw kung hindi niya hahalikan si Irene. Pero oo, let’s just say, she is blaming the alcohol for the sake na may masisi siya until she finds a resolve to do so.

Umupo siya at huminga ng malalim. Wala sa plano niya na ma-in love sa ate ng best friend niya. Two weeks. It only took her two weeks to fall in love like this.

THIS SHOULDN’T HAPPEN.

She immediately got up trying not to wake up Irene and pockets her phone from the bedside table. She badly needs to clear her mind. Maybe a cup of coffee will help her with that. She tiptoed her way into the kitchen, only to find Irene sitting at the dining table.

Their eyes locked together and she immediately got rooted in place.

Iniwas niya agad yung tingin niya at bumaling papunta sa cabinet kung saan nakalagay yung mga 3-in-1 coffee nila. “Good morning.” Nauutal na bati niya. Ngayon, alam niya na si Wendy yung katabi niya sa kama kanina. She distracted herself with putting the contents of the stick to the cup at pumunta sa dispenser para maglagay ng hot water.

“Good morning.” Tahimik na sagot ni Irene. Sa totoo lang, hindi talaga siya nakatulog. She kept on tossing and turning in bed. It’s a good thing na sobrang organized ng kitchen ng condo unit kaya nahanap niya agad kanina yung tea bags kanina. Sa dami ng nainom ni Seulgi, sa tingin niya, hindi nito maalala yung nangyari kagabi. She’d really prefer it that way.

Nakikiramdam din si Seulgi. “Anong oras nagkayayaan matulog kanina?” She decides to play it cool. Na hindi niya naaalala kung ano mang ginawa niya kagabi. Umupo siya sa katapat na upuan ni Irene at hinalo yung kape niya.

“Alas tres? Ang aga mo naman nagising.” Parang nabunutan ng tinik sa dibdib si Irene. Hindi naman siguro naaalala ni Seulgi yung ginawa niya kagabi. Kung oo, they would be awkward. Pero hindi. Kung naaalala man ni Seulgi yun, it would only be two things. Iiwasan siya nito, o pag-uusapan nila.

“I could say the same for you.” Humigop si Seulgi sa baso niya. Iniisip niya kung tama pa ba itong ginagawa niya. She could pretend na hindi niya nahuhulog para kay Irene. She’s done it for two years with Joy, what could go wrong now? She looked at Irene, pero putangina talaga. Kum