"Grabe! Akala namin, artista ang dumating!" 

Sunod sunod ang mga kaibigan sa pagsalubong kay Lisa. Years passed pero siya pa din ang pinaka huling dumating, palagi. Graduate na sa ganoon si Byul simula nang magsama sila ni Solar. Ibang klase din kasi mag discipline ang babaeng 'yon. 

"Sorry naman. Nagka-problema kasi sa site kaya natagalan ako. Hindi pa naman ubos ang pagkain, diba?" nagtawanan kami. 

"We haven't even started. 'Wag ka mag-alala, Lisa. Wala pa din namang nagbu-bukas ng Hennessy!" 

"Yown!" 

Isa-isang binati ni Lisa ang mga nasa table. Including Jennie. It's amazing how the two managed to rekindle their friendship, at least. Ilang taon na din naman ang lumipas at may kani-kaniya na silang buhay. I know Jennie and Kai are planning to get married soon, while Lisa is also focused on her career. 

"Musta, Boss Irene! Balita ko, CEO ka na, ah?" tinawanan ko ang sinabing iyon ni Lisa pagkatapos makipag beso. 

"Sira ka talaga, kahit kailan. Ikaw nga balita ko, Project Manager ka ng biggest project ng firm niyo, ah?" 

"Ganon talaga kapag sipsip." nginisian nalang ako ni Lisa at tuluyan na siyang umupo katabi ni Chanyeol, halos tapat ni Jennie. 

We are dining in a newly-opened restaurant in BGC. Sobrang minimalist ng design nito. The interior has a Western vibe. I wonder if the foods are good, too. And I also wonder how our balikbayan friends found this restau when it just opened. 

"Hindi 'yon darating. Wala pang plano umuwi, eh." bulong sa akin ni Lisa nang mapansin na panay ang lingon ko sa may pinto. I just shrugged. 

Because here I am, silently hoping that she'll make her entrance and join this reunion. Madaming magagandang bagay ang nangyari sa akin ngayong araw. Baka naman pwede pa siyang humabol? Siyempre, imposible iyon. 

Our foods were served immediately. Siguro ay nakapag-pareserve na nga talaga sila Wendy at Joy at ipinahanda na ang orders namin para hindi na kami magtagal sa pagiintay. We are at a huge round table, sa isang private room ng restaurant.Tuloy lang ang pasok ng mga pagkain at nang kumpleto na ang mga ito, nag-simula na kami sa pag-kain. The foods that were served were a variety of Western and Filipino cuisine. Siguro ay Pilipino ang owner nito, or someone who is foreign but has been in the Philippines. 

"Please tell us if the foods are good or bad." sabi ni Wendy sa gitna nang pagkain ng lahat. 

"Why? Are you going to sue the Chef we say that the food tastes bad?" Joy smirked sa sinabing iyon ni Jennie. 

"No. We'll just let you pay." napaubo si Jennie at nagtawanan ang lahat. 

"I never win against you, really." 

"Mga bonak! English kayo nang english eh nasa Pilipinas lang naman tayo!" natigil sa pagiingay si Byul nang batukan ni Solar. 

"Watch your language.'

"Ganyan mo ba i-address ang workers mo, Engineer?" tinawanan lang ni Byul ang tanong na iyon ni Chaeyoung.

"No. Sometimes I call them baby." mas lalong umalingawngaw ang tawanan ng grupo. Ngayon naman ay pulang pula si Byul, malamang ay pinagsi-sisihan na ang sinabi! 

"Baby, huh? Sige, Bahala kang matulog mamaya sa site kasama ang mga baby mo!" 

Solar is the jealous type. Palagi siyang naasar kapag may mga ganoong biro si Byul. Lalo kapag nai-involve ang partner nitong Architect sa Project. Kung pwede lang ay nag quit na si Byul sa project na iyon dahil sa ilang beses na pagseselos ni Solar. 

"Pero, seryoso, okay ba yung foods?" tanong ulit ni Wendy. 

"Don't tell us.. you own this?" ngisi lang ang sagot ng dalawang kaibigan sa tanong na iyon ni Wheein. 

"Big time na ang tropa namin!" si Minho, kahit hindi pa naman nakakasagot sila Wendy. 

"Hindi sa amin, guys. We just invested. Pero konti lang. Though this is owned by a friend." 

"A friend...." tahimik sila bigla. "Seulgi?"

Hindi naman ako si Seulgi pero lahat sila ay sa akin tumingin nang sabihin iyon ni Kai. It's as if they're trying to find the answer from me. Ano ba ang inaasahan nila sa akin?

"What?" tanong ko sa mga nanunuyong mata nila. 

"Guys, relax. 'Wag niyo ngang bina bother si Irene." kinakabahang tumawa si Wendy. "This isn't owned by Seulgi. Wala pa 'yong balak mag open ng sarili niyang restaurant." 

Tahimik ako habang sinasabi iyon ni Wendy. I gulped, tapos ay uminom ng tubig. So... she knows? 

Wendy, of all people, should know where Seulgi is. They have been friends longer than us. I know that they grew up together, too. So if there's someone who would know about her whereabouts, it must be Wendy. 

"Akala ko naman ay biglang magpapakita dito ang babaeng 'yon in her chef's uniform. Pinaasa mo.... kami, Wends." I didn't bother exchanging looks with Hwasa kahit alam kong nakatingin siya sa akin nang sabihin ang mga huling salita na iyon. Well, to be honest, umasa din naman talaga ako. 

"Then who owns this??" 

It seemed like a cue dahil pagkasabi ko noon ay nag-bukas ang sliding door ng aming private room. 

In front of us is a woman, hindi kalayuan ang edad sa amin, she probably has the same age with Chaeyoung. She was just standing there, smiling at us. Hindi ko mapigilang bigyan nang mapanuring mga tingin ang mga babae. She looks familiar. Have I seen her somewhere?

"Everyone, please meet Chef Krystal Jung, the owner of Clareau." pag- introduce ni Joy sa kakapasok lang na owner pala ng restaurant na ito. 

"Wow! No wonder why the interior of the place and the foods look luxurious!" tumayo si Lisa at nakipag-kamay kay Chef Jung. 

"Engineer Lisa Manoban." natawa kami sa ginawa ng kaibigan. Do we really have to include our title when introducing ourselves to someone?

"Tigilan mo, Lisa. Hindi yan uubra sayo." napakamot ng ulo si Lisa sa sinabing iyon ni Wendy sa kaniya. 

My eyes then shifted to Jennie and Kai who looked tensed. I saw how Jennie's looking at Krystal with a different gaze. Parang bigla namang may tumunog sa utak ko! Naalala ko na! Chef Jung was Kai's girlfriend before Jennie! And she also looks familiar because she is Ate Jessica's younger sister! 

"Nice to meet you! I am Irene Bae. Our sisters are bestfriends." tumayo ako at nag offer din ng kamay kay Chef Jung. 

"No wonder why you looked like someone I know." I chuckled as she accepts my hand for a shake. 

"Right! Older sister nga pala ni Krystal si Ate Jessica." tumawa si Joy. "Then you two can be best of friends, too!" may sinabi si Wendy pero hindi ko narinig. Napaismid naman si Joy nang sabihin iyon ni Wends. 

Turns out that Chef Jung finished Culinary Arts in La Salle, as well. But she came back to Los Angeles after graduation. Kagaya ni Ate Jessica ay sa abroad din pinanganak at lumaki si Chef Jung. She only came to the Philippines for college at bumalik abroad nang matapos iyon. For a year, she worked for Hilton Hotel before finally deciding to build her own restaurant. Inuna niya dito sa Pilipinas, bago doon sa LA. 

"We actually called you here today to personally tell you something." si Wendy na tumitig kay Joy. "We decided to move to LA, as well." 

"Because we're getting married." ipinakita ni Joy ang kaniyang ring finger. It has a diamond ring on it! No wonder why the two are extra clingy and sweet! Iyon naman pala ay engaged na. 

"At gusto naming ibigay sa inyo ang invitations ng personal, kaya.." nag shrug si Joy at isa isang kinuha ang mga invitation sa bag.

"Unti unti nang nalalagasan ng single! Welcome to the club, Wends!" nakipag high five si Byul kay Wendy at nagtawanan. 

"Pano ba yan, Rene? You'll have to file your leave ngayon pa lang, kahit sa December pa ang wedding!" tinawanan ko din lang ang sinabing iyon ni Jennie. 

"That's if I will still be there by December." 

Maayos naman ang palakad ng mga boss. Maayos naman din ang trabaho. Gusto ko din ang work environment ko. Kaya lang, minsan, sobra na talaga. Ako nang ako ang nakikita, kaya ako nang ako ang gumagawa. Parang ako nalang ang member ng department namin, parang ako lang ang staff ng hotel, parang naging kanang kamay ako ni Ma'am Taeyeon, kaya palaging ako ang gumagawa ng mga trabaho. 
 

I want to free myself from this slavery. Besides, dito na ako sa hotel na ito since I graduated. I want to explore the industry. I know that there will be more opportunities open for me. I want to grow and I want to help Ma'am Taeyeon grow, too. 

Dahil palagi kaming magkasama ni Ma'am Taeyeon, naging parang fully dependent na siya sa akin. May mga bagay na ayaw niyang gawin kapag wala ako. Kung minsan, kahit sa pagsha shopping niya gusto niyang ako ang kasama. I understand that this may be because of her personality, pero kaya niya pa naman ma-improve. And I think that me, leaving the hotel will help her become a better version of herself. 
 

"So you've finally decided to resign, huh?" tinanguan ko ang tanong na iyon ni Suho. 
 

"Hanap muna ako ng malilipatan." akmang magsasalita si Jennie at Chaeyoung na agad kong pinandilatan. "Fine. I'm also considering working from home." then I rolled my eyes. 
 

It was a long night of having fun and catching ups. Our topics were mainly about our careers. Napag-usapan din ang ilang kaganapan sa bansa. They were concerned about the Taal Volcano eruption. Dapat yata ay pupunta sa Tagaytay sila Wendy at Joy kaya lang ay hindi na tumuloy dahil sa eruption doon. 
 

Another concern was about the current virus outbreak in China, na ngayon ay hindi lang doon nararamdaman. Binalita kasi nong nakaraan na may first reported case na sa labas ng China and it was detected in Thailand. 
 

"Mahirap 'yan kapag nakarating dito sa Pilipinas. Kahit ako na medical frontliner, aminado na mahihirapan tayo kapag nagkaron ng outbreak dito." ang sabi ni Chanyeol nang mabuksan ang topic na iyon. 
 

"Gano ba kalala?" 

"We don't know, for now, pero according sa mga nilalabas na statement, mabilis makahawa lalo kapag mahina ang immune system mo. Nagse stay yung virus sa mga area na malamig.. kaya din siguro mabilis nag spread sa China dahil malamig 'don ngayon." explain ni Chanyeol ulit. 

"Wag kayo mag-alala, guys. Mainit naman dito sa Pilipinas, kaya hindi makakapasok yung virus! Sa airport pa lang, sunog na 'yon." natawa kaming lahat sa sinabing iyon ni Hwasa. 
 

"Pero.. hindi din natin masabi. Kawawa ang Pilipinas 'pag nangyari 'yon. Kaya, ingat ingat din kayo." 
 

The situation in Wuhan, China is not getting better. Lockdown sa kanila ngayon para mapigilan ang mabilis na pag spread ng virus. Patay ang economy nila, dahil kahit ang mga office ay sarado. But I'm sure they can survive because they are a rich country.

Naisip ko, paano ang Pilipinas kapag nagkaroon dito ng n-cov? As what they call it. Hindi pwede ang lockdown, hindi pwedeng itigil ang mga trabaho, hindi pwedeng hindi magtrabaho. Mababaon sa utang ang bansa. And with this type of government... saan pupulutin ang mga Pilipino? 
 

It was eleven when we all decided to go home. Kaunti nalang din ang mga staff na naiwan para tumulong kila Chef Jung para magligpit. Kaya hindi na kami nagtagal pa para mabilis na silang matapos at makauwi na din. I offered to drive Jennie's car dahil pareho sila ni Chae na nakainom ng hard liquors. Red wine lang naman ang ininom ko kaya kaya ko pang mag drive. 
 

Ang sarap lang sa pakiramdam na galing ako sa night out at hindi ko iisipin ang pag-pasok kinabukasan dahil day off ko! 
 

                                               =

                                  January 25, 2020

Today is going to be a busy day. Ano nga ba, wala namang bago. The past week has been very busy. Ngayong araw kasi ang yearly celebration ng Chinese New Year sa aming hotel. 
 

Kaya naman pala ako nagkaroon ng day-off noong nakaraan. Dahil ang sasalubong sa akin ay napakadaming trabaho nanaman. I was the one who coordinated with the graphic designer para sa layout ng tickets at tarpoulins para sa event. Ako din ang nakipag coordinate sa kitchen para sa menu ng buffet. While at it, sinasamahan ko si Ma'am Taeyeon sa mga sales call. Nililigawan namin ang ilang regulars para i-inform sila tungkol sa event. Sila Wheein, Solar, at Ningning naman ang naiwan sa office para sa ilang mga inaasikaso pa. 

Pagkatapos, bukod sa Chinese New Year celebration ngayong araw ay may isa pa akong hawak na event. Anniversary ng parang isang frat and there are about 500 guests sa aming main function hall. Mabuti nalang din at last year pa signed ang contract noon at wala na akong masyadong inasikaso kung hindi ang kamustahin ang mga guest at i-supervise ang mga server.

Para naman sa Chinese New Year celebration, like usual, there will be a live band, a dinner buffet and dragon dance later. Karamihan sa aming mga magiging guest ay mga... Chinese. May mga Pinoy din naman, pero nandon ang pa din kaba lalo at mas lumala ang n-cov19. May iba pa kasing mga bansa ang nakapag report ng cases, bukod sa China alone. 
 

"OMG!!!" napalingon kami, kahit si Ma'am Taeyeon dahil sa paghi histerya na iyon ni Wheein. 

"Whee, ano ba! Nanggugulat eh. Kapag 'yan hindi useful, kita mo, lilipad 'tong stapler sa'yo." inis na sabi sa kaniya ni Ma'am Taeyeon na tinawanan ko nalang nang mahina. 
 

"Sorry naman, Ma'am. Pero breaking news 'to!" itinigil ni Ma'am Taeyeon ang ginagawa dahil sa sinabing iyon ni Wheein. Kahit tuloy ako ay napalapit sa kaniya. "May first confirmed case na daw ng Covid sa Pilipinas!" 
 

Nalaglag ang panga ko habang seryosong binabasa ang news article na sinasabi ni Wheein. At oo nga! Iyong female suspected patient noon na dinala sa isang ospital, na-confirm na ngayon na covid-positive! Now the authorities started tracking her possible close contacts. The patient is from China and she was already a carrier of the virus even before entering the country. Wala pa naman daw local transmission kaya hindi pa daw kailangan matakot ng sobra. 

"Dapat yata may contract tracing form na din tayo? Eh lalo maraming Chinese mamaya, for sure!" worried na sabi ni Solar. 
 

"Nagfi fill up naman ng registration form ang lahat ng guest bago makapasok. So pwede na 'yon. Kaso, ma'am, hindi natin iche check ang temperature ng mga guest bago sila pumasok?" tanong ko. 
 

"Too early for that. Wala pa din namang directives si Sir Siwon. Huwag natin pag-usapan." she sighed. "Basta, mag ingat nalang kayo when interacting with the guests.." 

Tumango ako at nagpatuloy sa trabaho. Hindi naman siguro ito lalala, hindi ba? 
 

"And be careful towards the way you act around Chinese guests. Kahit sa family ni Sir Siwon. May mga balita na may mga Chinese na nakaka-experience ng discrimination from other guests, sadly kahit sa mga Hotel staff. We wouldn't want our guests to experience that." 
 

Right. Discrimination. 
 

We work in the Tourism industry. We should be friendly with our guests and not show them a feeling of disgust. 
 

Maybe I should just think that not all Chinese people has covid. I should treat our guests normally.