Minsan, madami talaga ang nasasaktan dahil sa maling akala. 
 

 

 

 

 

 

Akala ko, ayos na kami ulit ni Seulgi dahil bumabalik ang mga dati naming ginagawa, even when we are miles away from each other. Gaya ng dati, inaabot kami ng midnight kapag naguusap. Kung minsan nga ay kausap ko siya kauit nagta trabaho ako. Hindi naman apektado ang trabaho dahil hindi ko kailangan kaharap ang computer all the time. 
 

 

 

 

Kahit ginagawa ko ang trabaho para sa ibang client, naka facetime kami sa cellphone ko. Napaka-clingy din kasi ni Seulgi at buti na lang, my work permits her to do so. 
 

 

 

 

 

Akala ko, ayos na. Akala ko, ito na 'yon. Akala ko lang pala ulit. 
 

 

 

 

 

Tatlong araw ko nang hindi kinakausap ng maayos si Seulgi dahil sa 'baby' incident na iyon. Ang galing naman kasi dahil pareho pala kami ni Krystal na baby niya. Siguro ako sa umaga, tapos si Chef Jung sa gabi? God knows kung ano ang-- ang ginagawa nila sa gabi! 
 

 

 

 

 

Ang saya naman yata ni Seulgi at iisa lang ang puso niya pero tatlo kami nila Tzuyu at Krystal doon! 
 

 

 

 

 

 

"Irene..." napatingin ako sa may pinto ng kwarto ko at nakitang nandoon nakatayo si Jennie, calling my name after a groan. "Sagutin mo naman na 'to, please. Pati ako araw araw nang tinatawagan!" 
 

 

 

 

 

"Baka gusto kang makausap." umirap ako at pinagpatuloy na lang ang ginagawa sa laptop, not minding Jennie and the person she's talking to sa facetime. 
 

 

 

 

 

"For pete's sake, Irene Bae! Alam natin pareho kung bakit ako kinukulit nito!" 
 

 

 

 

Dahil hindi ko sinasagot ang mga tawag ni Seulgi, she tried contacting Rosé and Jennie. Alternate sa pagkatok ang magkapatid sa kwarto ko dahil pareho silang tinatawagan ni Seulgi, nagbabakasakali na makausap ako. 
 

 

 

 

 

Bakit ko siya kakausapin? Mauulit nanaman ang dati at patatawarin ko siya dahil may gusto ako sa kaniya? Dahil mahal ko siya? 
 

 

 

 

 

Oo, ganoon nga ang mangyayari! 
 

 

 

 

 

 

I heaved a sigh bago pagod na tiningnan si Jenie. "Tell her I'll call her in a few." 
 

 

 

 

 

 

"You heard her, Seul." si Jennie bago tuluyang lumabas ng kwarto ko dala dala ang phone niya. 
 

 

 

 

 

Nag exit ako sa netflix at binuksan ang facetime ng macbook ko para tawagan na si Seulgi. Dahil hapon na ngayon sa Pilipinas, lampas 12am na sa LA at mukhang wala talaga siyang balak matulog nang hindi ako nakakausap. 
 

 

 

 

 

Then fine. 
 

 

 

 

 

 

Gusto niyang mag-usap. Kaya sige, pagbibigyan ko siya. Ito na din siguro ang pagkakataon para magkalinawan at nang matapos na itong laro niya. Mas mabuti kung matapos na din ang kung anong mayroon kami ngayon. 
 

 

 

 

 

Umaga na sa ating duyan
'Wag nang mawawala

 

 

 

 

 

"I know I did something wrong kaya hindi mo ako kinakausap. I don't know what I did, but still, I'm sorry, Hyun." iyon agad ang sinabi niya nang ma-connect ang tawag. As expected, wala naman siyang ibang alam sabihin kung hindi iyon. 
 

 

 

 

 

 

"Ang ganda naman ng bungad mo." matigas na sagot ko. 
 

 

 

 

 

"Because I really am sorry, Hyun. For whatever I did." 
 

 

 

 

 

Umaga na sa ating duyan
Magmamahal, oh, mahiwaga

 

 

 

 

 

Tumango ako. "Do you know what you did?" 

 

 

 

 

 

Natawa ako dahil umiling lang siya nang parang bata. Damn you, Kang Seulgi. Napaka-manhid! 

 

 

 

 

 

"Do you really have no idea why I'm being like this, Seul? No hunch at all?" 

 

 

 

 

Matang magkakilala
Sa unang pagtagpo

 

 

 

 

 

Umiling ulit si Seulgi kaya't napa-buntong hininga na lang ako. It's now or never. 
 

 

 

 

 

 

 

"It's because I am jealous, Seul. Your bestfriend is jealous." marahan akong tumango. "I am jealous and insecure. Why can't I be there? Why can't I be with you? Why are you making me feel like this, while you're right there, feeling nothing?" 
 

 

 

 

 

 

Paano dahan-dahang
Sinuyo ang puso?

 

 

 

 

 

Pinunasan ko ang luha na tumulo mula sa mga mata ko. Si Seulgi, hindi naman makapag salita at nakikinig lang sa mga hinaing ko. 
 

 

 

 

 

"Why can't I teach my heart to unlove you, even after everything that happened?" biglang umangat ang ulo ng bestfriend ko at napatingin sa akin. 
 

 

 

 

 

 

Kay tagal ko nang nag-iisa
And'yan ka lang pala

 

 

 

 

The words that I have been keeping for myself for nine years - the words I find really difficult to say. I can't believe I finally said it now, while on a video chat with her. I never pictured my confession in this way. 

 

 

 

 

 

 

But maybe, maybe this is the right time to free me from this slavery. Because no matter how I deny it, I am a slave. I am a slave for Seulgi's love. 

 

 

 

 

 

 

"Ano? Hindi ka makapag-salita? Are you that surprised that your bestfriend of ten years has feelings for you?" matapang kong tanong, wala nang ibang iniisip dahil nasabi ko na sa wakas ang mga bagay na matagal nang kumikirot sa puso ko. 
 

 

 

 

 

"Damn." iyon ang unang lumabas sa bibig niya pagkatapos kong umamin. "Damn this covid. Damn this pandemic. Damn this situation." 
 

 

 

 

 

Mahiwaga
Pipiliin ka sa araw-araw

 

 

 

 

 

Pagod akong tumingin sa kaniya. May magagawa ba ang pagra rant niya ngayon? 
 

 

 

 

 

"I was holding back because I did not want it to happen this way. Damn!" 

 

 

 

 

 

Nakakatuwang isipin na kahit sa ganitong sitwasyon, gusto kong matawa dahil sa mga ginagawa ni Seulgi. Halata ang inis at galit sa mukha niya, pero kahit ganoon, sobrang amo niya pa din. 

 

 

 

 

 

Mahiwaga
Ang nadarama sa 'yo'y malinaw

 

 

 

 

 

"Everyone knew except you and me, Hyun." marahan niyang sabi at napatingin naman ako agad. "Our friends knew about our feelings for each other." 
 

 

 

 

 

Sandali. 
 

 

 

 

Our feelings for each other? 
 

 

 

 

 

Tama ba ang narinig ko? Na pati siya.. pati siya ay... 

 

 

 

 

"Yes, Hyun. I like you too." umiling siya. "No. I love you, too. So so much that it that I cannot hug you during this moment." 
 

 

 

 

 

Higit pa sa ligaya
Hatid sa damdamin

 

 

 

 

I chuckled in amusement. "Please tell me this is a joke." sabi ko at suminghot, hindi pa makapaniwala sa sinabi niya. 

 

 

 

 

"It's not. I am in love with you, Bae Joohyun." 

 

 

 

 

 

I facepalmed and I think that's enough to cover my face because I want to hide from the humiliation! I couldn't stop crying. This time, because of joy. 

 

 

 

 

Lahat naunawaan
Sa lalim ng tingin

 

 

 

 

 

"Irene!" I came back to reality when Jennie barged into my room. She was holding her phone again when she gave me a confused look. "Binabaan mo daw ng tawag si Seulgi!"

 

 

 

 

 

"Huh?" chineck ko ang macbook ko at nawala ang ngiti sa aking labi nang makita na nag-shut down na ito. Naubusan na pala ng battery. 

 

 

 

 

"What is wrong with you two? Pinaiyak ka nanaman ba?" galit na tanong ni Jennie na tinawanan ko lang naman. 

 

 

 

 

"Jen.." marahan kong tawag. "She said that she loves me too." Jennie's jaw dropped. Para akong tanga na tumatawa habang umiiyak. 

 

 

 

 

"She finally--confessed?" hindi makapaniwala niyang tanong. 

 

 

 

 

"Finally."

 

 

 

 

"Eh gaga ka pala!" kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niyang iyon. Halos hampasin niya pa ako dahil doon. "Nag-confess tapos  binabaan mo? How rude are you!" 

 

 

 

 

"Excuse me!" natawa ako. "Look at my laptop, please! Its battery died!" 

 

 

 

 

"Oh, sorry. Akala ko." Jennie sighed. "Ay basta. Tawagan mo na para matapos na kayo. Ilang taon niyong inintay yan tapos bababain mo pa ang tawag." 

 

 

 

 

 

Ngumiti ako at tinanungan na si Jennie. That being said, I took my phone from beside my table and dialed Seulgi's number from it. 

 

 

 

 

 

Mahiwaga
Pipiliin ka sa araw-araw

 

 

 

 

 

"Hi." I said in a voice I almost didn't notice. Ako ba talaga 'to? "I'm sorry the call got disconnected. My laptop's battery died." 

 

 

 

 

"I thought you intentionally hung up on me." she softly chuckled. 

 

 

 

 

"After making a confession of my feelings that I have been keeping for 9 years?"

 

 

 

 

 

Sa minsang pagbali ng hangin
Hinila patungo sa akin

 

 

 

 

"And after hearing those words you have been waiting for 9 years?" napatingin ako kay Seulgi. 

 

 

 

 

 

Hindi na ako umiiyak, pero hindi pa din makapaniwala sa nangyari. Hindi ako sigurado kung totoo nga itong nangyari. 

 

 

 

 

"Is that really true?" maingat at naninimbang na tanong ko sa kaniya. 

 

 

 

 

"Which is?" inirapan ko siya dahil nagawa niya pang makipaglaro ngayon. "I love you, Hyun. This is truer than my other truths."

 

 

 

 

 

Tanging ika'y iibiging wagas at buo

 

 

 

 

 

Hindi ko na nagawang magsalita pa. Sapat na ang mga salitang iyon na nanggaling mula sa kaniya. 
 

 

 

 

 

Mali din pala ang akala ko kanina. 
 

 

 

 

 

Mali na isipin na nagpapakasaya si Seulgi sa mga babae niya sa LA, habang ako itong kinakain ng insecurities ko dito sa Pilipinis. Mali na isiping hindi siya nasasaktan sa nangyari sa amin, at na wala lang sa kaniya ang kung anong meron kami ngayon. 
 

 

 

 

 

Mali. Dahil kung ano ang nararamdaman ko, iyon din ang nararamdaman niya ngayon. 
 

 

 

 

 

"W-why?" hindi makapaniwalang tanong ko. 
 

 

 

 

Tumawa siya. "You know it's never difficult to love you, right?" binigyan ko siya ng makahulugang tingin. Lito pa din sa kung anong nangyayari ngayon. "Who can not love you, Irene? I mean, those smiles! That eyes, damn!" 

 

 

 

 

This time, ako yata ang natawa dahil sa sinabi niya. Halata ang frustration niya sa paraan pa lang ng pagsasalita niya. 

 

 

 

 

"Do you remember how you gave me the dagger look when I was being introduced to your class?" ngumiti ako at tumango. Inaalala ang araw na iyon. "If the eyes can talk, I would know right away that we would never be friends! Para mo na akong pinapatay sa mga tingin mo sakin 'non!" 
 

 

 

 

 

Natawa ako ulit dahil sa choice of words ni Seulgi. "Oo. Para na nga kitang pinapatay noon." ngumiti ako. "Pinapatay sa pagmamahal ko."  
 

 

 

 

Payapa sa yakap ng iyong hiwaga
Payapa sa yakap ng iyong...

 

 

 

 

 

Akala niya yata ay siya lang ang marunong bumanat? 
 

 

 

 

 

Ngayon ay halos matulala si Seulgi Kang dahil sa sinabi kong iyon. I never imagined her to be this astonished over something I did - or said. 

 

 

 

 

 

Dahil totoo naman. 
 

 

 

 

Huli na yata nang ma-realize ko kung bakit ko siya tinitigan ng ganon noon. Na sa una ay akala ko'y tinitigan ko siya ng masama dahil hinuhusgahan ko siya sa itsura niya. Dahil iniisip ko na wala siyang ibang magandang magagawa sa klase. Na dagdag lang siya sa sakit sa ulo ko bilang class president. Na isa siyang trouble maker kaya't nag transfer siya sa school namin sa kalagitnaan ng semester. 
 

 

 

 

 

Part of it were true. Dumagdag siya sa sakit ng ulo ko, dahil gabi gabi ko siyang iniisip. Dahil naiinis ako at nasasaktan tuwing naririnig ko na may kasama siyang iba. Dahil nawawala ako sa focus kapag hindi ko siya nakakausap, o nakakasama manlang. She is a trouble maker because she is the solely reason why my heart was troubled in the past years. But then, I realized.. 

 

 

 

 

 

Seulgi is not the trouble maker. It was me who got myself in trouble for falling deeply in love with her. And thanks to her, I was kept out of another trouble because she caught me and didnt let me fall alone. 
 

 

 

 

Mahiwaga
Pipiliin ka sa araw-araw

 

 

 

 

 

"Pero bakit ka ba nag-selos, Hyun? It's not like I am dating anyone else." ngumuso si Seulgi sa harap ng camera at wala akong ibang choice kung hindi ang umirap. 
 

 

 

 

"Seriously, Seulgi? Pagkatapos mong marinig ang mga sinabi ko, hindi mo pa din alam ang sagot dyan?" 
 

 

 

 

"Ano ba ang sinabi mo kanina? Hindi ko narinig?" She asked in a playful tone. Walang balak na hayaan akong manalo sa argument na ito. 
 

 

 

 

 

"I said I love you, always. In all ways." sagot ko at nahihiyang ngumiti. 
 

 

 

 

 

Mahiwaga
Ang nadarama sa 'yo'y malinaw

 

 

 

 

"This feeling is better than winning in the lottery!" 

 

 

 

"Shh! Tumahimik ka nga! Magigising ang mga kasama mo sa bahay." sabi ko, embarrassed for what Seulgi has done. 

 

 

 

 

"Can you pease come here and warm my lonely nights, Hyun? Mag-isa ako dito ngayon at malungkot!" childish as it may seem, Seulgi pouted and crossed her arms. 
 

 

 

 

"Wala kang kasama sa bahay?" nagtaas ako ng kilay. "Eh sino yung tumawag sa'yo na baby noong isang araw? Multo?" 
 

 

 

 

 

Mas lalo lang akong nainis dahil tinawanan lang ni Seulgi ang pagse selos ko! Pagkatapos ng lahat?! 
 

 

 

 

 

"Ah, that was Krystal. Kuya's fiancé." nalaglag ang panga ko dahil sa narinig. 
 

 

 

 

 

Fiancé ng kuya niya si Krystal Jung???? 
 

 

 

 

"I am sorry I didn't mention about Kuya Minhyuk and Krystal. Napag-selosan mo pa." she chuckled. "But yeah. They have been together for three years, now. Although they met because our families wanted a partnership. So they were set up in a pragmatic marriage but fell in love with each other during the process." 
 

 

 

 

Bakit nga ba hindi ko naisip ang probability na iyon? 
 

 

 

 

Krystal's older sister, Ate Jessica - who is my Ate's bestfriend is also set to marry the son of a Korean-Chinese business tycoon. I am not really a fan pragmatic marriages and I didn't know that it is a thing, even today. 
 

 

 

 

Seulgi's family is also known in the corporate world. Mas malaki ang company nila kaysa sa amin. Some businessmen believe that if they marry their children in a rich family, it will strengthen their company. Kaya kung si Kuya Minhyuk ay naipangako kay Krystal Jung, both of their empires will benefit from the merging. 
 

 

 

 

 

At hindi ako makapaniwala dahil pinagselosan ko ang future sister in law ni Seulgi! 
 

 

 

 

"So--so what. Bakit ka niya tinawag na baby?" 

 

 

 

"Because Kuya still calls me baby and Krystal finds it cute kaya I let her call me that, too." 

 

 

 

Umismid ako. "What if she likes calling you baby because she likes you?" Halos manlisik ang mata ko para mahuli siya at mapasabi ng totoo. 
 

 

 

 

"Krystal Jung is as straight as a ruler!" tumawa nang malakas si Seulgi na may kasama pang palakpak. "Do you think that her parents would let a Princess like her to be gay?" 
 

 

 

 

"W-well."

 

 

 

Wala na akong naisagot. Hinayaan ko na lang siyang manalo sa usapan dahil mukhang wala ngang basis ang pagse-selos ko. 
 

 

 

 

Dahil mali naman pala ang mga iniisip ko tungkol sa kaniya. 
 

 

 

 

Mahiwaga
'Wag nang mawala araw-araw

 

 

 

 

"Sabihin mo lang, ha. Kung may iba pang babae na lalabas. Para naman informed ako at hindi napa-paranoid." 
 

 

 

 

"Ako yung napaparanoid, eh. Bigla ka nalang kasing hindi nagpaparamdam." Seulgi left out a soft chuckle.
 

 

 

 

"Bakit? Sa tingin mo ba natutuwa ako sa dami nang umaaligid sayo dyan?" 
 

 

 

 

 

"Hindi." mariin na sagot niya.  "Dahil wala ka naman dapat alalahanin. Kahit madami ang umaaligid, kahit wala ka dito ngayon, ikaw pa din naman ang araw-araw kong pinipili." 
 

 

 

 

Mahiwaga 

Pipiliin ka araw-araw

 

 

 

                                        -------------
 

I am a fan of Krystal and Kang Minhyuk so.. ✌🏼
 

Surprise! Minsan po talaga may panahon na wala akong maisulat, at panahon na hindi naman ako matigil sa pagsusulat, kaya heto ang isa pang update. Sana nag enjoy kayo! :) 

 

stay safe and thanks for reading!