Simple, straight to the point, ekis ang bull. 

Ganito maisasalarawan ang lohika ni Seulgi kapag tinanong mo siya bakit niya piniling gawin ang ginagawa niya ngayon. 

May kalakip ito na isang all-too-real anecdote - noong 2009, habang nag-iintern sa isang NGO sa Maynila, inabot siya ng bagyong Ondoy. 

Taga-Elbi si Seulgi. Binabaha rin sila dun manaka-naka, pero ibang klase ang pagbaha na nasaksihan niya nun sa Maynila. 

Habang pinapanood ang lumulutang na bote ng beer, gamit na napkin at diapers, styro containers ng mga pinagkainan at mga ipis sa baha, nakahulikipkip sa mga braso niya ang mga files na ilang buwan din niyang ni-request sa ahensyang nag-o-oversee ng national budget ng 'Pinas.

Sa mga files na yun ay nakatala ang ilang milyong piso na supposedly ay inallot para sa paghahanda sa mga sakunang tulad nito.

Kaya nakanamputspa lang na habang nakikita niya kung gaano kalaki ang perang inilaan para sa mga ganitong natural disasters ay direktang nararanasan niya kung gaano hindi kahanda ang bansa sa mga ganitong problema. 

O sige, sabihin na natin na iba talaga ang lakas ng Ondoy. Pero siguro naman, pagkatapos nito may matututunan ang mga hinalal, ang mga tao, at may patutunguhan ang perang sinet-aside para sa mga susunod pang ganitong kalakas na mga sakuna.

Dun sa huling parte, pinangako ni Seulgi sa sarili niya, na gagawin niya ang makakaya niya para masigurado na hindi mawawaldas na lang ng walang kapararakan ang pondong galing sa pinaghirapan ng taumbayan. 

Kaya pagka-graduate niya, nagtrabaho siya sa isang disaster risk reduction and management council sa isang LGU na may sistemang binuo para ma-track ang pondo para dito.

After Ondoy, naisabatas kasi ang RA10121 na nagbibigay ng authority sa LGU officials na gamitin ang 70 percent ng kanilang budget for DRRM para sa prevention and mitigation - in other words, puwede na silang gumamit ng pera para ma- minimize ang epekto ng mga sakuna bago pa manalanta ang mga ito at hindi lang umakto at gamitin ang pondo kapag literal na lubog na sa baha ang mga tao. 

Hindi kalakihan ang sinusuweldo niya at nakaka-jirits kapag nakikita niya na pagkatapos ng isang dekada at higit pa ay ganun at ganun pa rin ang nangyayari sa bansa - magkakaroon ng sakuna, maraming mamamatay, maraming mawawalan ng trabaho kahit na marami ring pera ang nasa kamay na ng gobyerno para sana tugunan at paghandaan ang mga ganitong trahedya.  

Pero hindi siya sumusuko. 'Pag tinanong mo kung bakit, sasabihin niya sa 'yo habang nakatingin sa iyong mga mata: 

"Ginagawa ko to kasi dapat bawat piso ng buwis na binabayaran natin mapunta sa matinong serbisyo para sa lahat ng Pilipino." 

 Sa lahat, i-stre-stress niya, regardless ng kung sinumang sinusuportahan mo, anong relihiyon mo, Katoliko ka man o nagkakatol lang, Muslim, Buddhist, naniniwala sa animism, kahit nga atheist ka pa.

Sa lahat, anumang gender preference mo, bakla ka man, tibs, bi, trans, halaman. 

Lahat ng Pilipino, dapat makatanggap at makaranas ng maayos na healthcare, education, public transport, sapat na makakain, proteksyon ng pulis, militar, ng batas, proteksyon sa natural and manmade disasters. 

Ito ang lohika niya - simple, straight to the point, ekis ang bull. 

Pinapaliwanag niya ito ngayon kaharap ang ilan pang mga taong nagtratrabaho sa government na tulad niya - sila na piniling sumuong sa sistema dahil naniniwala silang kaya nila itong baguhin from within. 

"Napaka-timely po nitong tatalakayin natin kasi mag-eeleksyon na rin, at magandang tumimo sa publiko ang pagtatanong ukol sa kung saan ba napupunta buwis na binabayad nila." 

"Guardians tayo ng pera na yun. Kahit sino pang manalo, non-partisan tayo, dahil ang sinumpaan nating katungkulan bilang civil servants ay maglingkod sa tao, hindi sa pulitiko," sambit niya. 

Tiningnan niya ang mga tao sa harapan niya, sa mga umattend sa discussion na 'to. May mga tumango-tango sa mga sinabi niya, may umoo, may nagbigay ng thumbs-up at merong - 

- merong tumingin ng diretso ng pabalik sa kanya - ang babaeng kabisado na ang lohika niya - simple, straight to the point, ekis ang bull. 

Limang taon na ang nakalipas ng huling magtama ang mga mata nila ng babaeng iyun - si Irene.