irene POV

"are you sure na ok lang sayo na doon muna tayo ng isang buwan? " tanong ni bogum na panandalian pang sumulyap sa gawi ko bago itinuon ulit ang mata sa kalye. 

"malapit na nga tayo eh. how many times do i have to tell you na ok lang sakin?" Irritable kunwaring sagot ko . 

Kanina pa Kasi sya papaulit-ulit ng tanong at kanina padin ako sagot ng sagot na ok lang.

"kung hindi lang nagtatampo si mom ay hindi talaga ako papayag na magtagal don ng isang buwan." Dagdag nya habang pasulyap sulyap sakin"masyado akong maraming trabaho sa company na naiwan at pati na ikaw" Totoong madami akong naiwan na trabaho at project pero alm ko Naman na bihira lang makiusap si tita kaya pinilit ko tong lalaki na to na magbakasyon sa kanila.

"it's fine hon. matagal ka nadin hindi umuuwi kaya natural lang magtampo yun. Isang buwan lang naman ang hinihingi nya at isipin nalang natin na isa itong bakasyon,matagal nadin nung huli tayong nag relax" nakangiting sabi ko at saglit naman nya akong tinignan bago sya ngumiti 

almost four years na kami ni bo-gum at sa apat na taon na yon ay never sya pumalya sa pagpapakita sakin kung gaano ako kaswerte na sya ang minahal ko. 

sampung taong gulang ako ng una ko syang makilala. Madalas kaming palipat lipat ng bahay ng mga magulang ko dati dahil sa trabaho ni daddy.  Naging kapit bahay namin ang pamilya nila at halos araw araw kaming dalawa na magkalaro at minsan ay kasama din namin maglaro ang nakababata nyang kapatid na si sooyoung. Naalala ko pa na sobrang says ko sa twing kalaro ko sya at lagi ko pang hinihiling na wag na sanang madestino si daddy sa ibang lugar dahil ayaw ko ng lumipat pa ulit kami. 

Pero isang gabi ay sinabi sa akin ng daddy ko na lilipat na kami ulit ng bahay dahil nadestino nanaman sya sa ibang lugar at kailangan namin umalis nang madaling araw. Sobrang lungkot ko non pero alam kong wala akong magagawa ,pero syempre hindi naman kaya ng loob ko na umalis nalang ng hindi nagpapalam kay bo-gum kaya tumawag ako sa kanila at pinilit ko sya na magkita kami kahit alam kong sobrang gabi na.  ayaw nyang pumunta dahil ang sabi nya hindi sya papayagan lumabas ng mommy nya pero matigas ang ulo ko at sinabi ko na maghihintay ako sa playground kung saan lagi kaming naglalaro- dumating man sya o hindi. 

Ilang minuto akong naghintay at umiyak dahil alam kong mukhang hindi sya talaga pupunta. PeroPero sumobra ang saya ko ng dumating sya suot ang malaking hoodie jacket nya  at maluwag na joging pants- Naka baseball cap at mask din sya Kaya medyo nagtaka ako dahil Hindi naman malamig nung oras na yon pero sabi nya ay tumakas lang kasi sya kaya ganun ang suot nya. 

Nagpaalam ako sa kanya noon at naalala ko ng bigyan nya ako ng bracelet na may nakalawit na maliit na buwan. Tuwang tuwa ako non at hanggang ngayon ay nakatatak sa utak ko ang sinabi nya nun 'isang araw ay magkikita tayo at sana sa pagkaktaon na yon ay makilala mo ako' 

ilang taon ang lumipas nang makita ko sya ulit sa isang kumpanya kung saan ako nag-apply. Nagulat ako ng malaman na isa sya sa may-ari ng pinakamalaking modeling agency kung saan ako nagtatrabaho ngayon bilang isang modelo. 

Laking tuwa ko ng malaman na hindi din pala nya ako nakalimutan.  Naging malapit kami sa isat isa at ilang buwan lang ang lumipas nang nagtapat sya sa akin. 

"hey hon we're  here " bumalik ako sa reyalidad ng marinig ko ang boses ni bo-gum at maramdaman ang mahinang pagtapik nya sa braso ko.

I glared at him when i heard him chuckles"you're  cute.  dont tell me inaalala mo nanaman yung love story natin? " he said teasingly at alam na alam na nya dahil palagi ko naman talaga naiisip ang unang pagkikita namin at kung paano kami nauwi sa kung ano mang meron kami ngayon. 

i rolled my eyes pero hindi ko napigilan ang ngiti sa labi ko. "because you are the best thing that ever happened to me. kaya lagi ko iyong aalalahanin hanggang sa pagtanda ko" cheesy na sabi ko bago ko pinisil ang ilong nya pagkatapos ay dinampian sya ng halik sa labi. 

binigyan naman nya ako ng matamis na ngiti. "tara na siguradong sabik na ang mama mo at mga kapatid mo na makita ka" nakangisi kong sabi. 

nakita ko naman ang pagikot ng mata nya"mga kapatid? "  may diin sa pa ang pagkakasabin nya ng mga "si sooyoung at parents ko ay walang dudang sabik na makita ako.pero si seulgi?? impossible yon" 

"sigurado din akong sabik din yon. matagal tagal nadin ng magkita kayo.  teka paano mo pala nasiguro na darating din sya? " nagtatakang tanong ko. 

kasi kung bihira si bo-gum na bumisita sa bahay ng magulang nya ay mas bihira ang isang yon na umuwi. sa apat na taon namin ni bo-gun ay halos tatlong beses ko lang yon nakita. 

si sooyoung at seulgi ay parehong kapatid ni bo-gum. Nakalaro ko na si sooyoung nung mga bata pa kami at akala ko nga non ay dalawa lang silang magkapatid kaya nagulat ako ng malaman ko na may isa pa pala silang kapatid. 

Sabi ni bo-gum ay anak sa labas ng daddy nya si seulgi at halos magkasing edad lang sila. Ayaw kay seulgi ng buong angkan ng daddy at mommy nila pero sobrang bait naman ng mommy nya kay seulgi. 

Hindi alam ni bo-gum ang lahat ng pangyayari at ang alam lang nya ay namatay ang mama ni seulgi nung ten years old palang sya at doon na ito tumira sa kanila. 

Mailap si seulgi sa kanila pero tunay na kapatid padin ang turing nila sa kanya . Hindi din nya maintindihan kung bakit pero nung unang dating daw ni seulgi sa kanila ay parang galit ito sa mommy at daddy nya. 

Minsan di